Διαταραχές Αιμόστασης σε Ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη

Abstract

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μεταβολική νόσος που ταλαιπωρεί μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού και χαρακτηρίζεται από διαταραχές μεταβολισμού υδατανθράκων και υπεργλυκαιμία είτε λόγο αντίστασης στην ινσουλίνη ή μειωμένης έκκρισης ή δράσης της ινσουλίνης Η αιμόσταση αποτελεί σύστημά περίπλοκων μηχανισμών οπού αλληλοεπιδρούν τα αιμοπετάλια , το ενδοθήλιο , οι παράγοντες πήξης και οι καταστολείς τους για να επικρατήσουν μια ισορροπία στο αίμα , κυρίως όταν υπάρχει βλάβη στο αγγειακό τοίχωμα. Η πληθώρα επιπλοκών που φέρει ο σακχαρώδης διαβήτης επηρεάζει την αιμόσταση , ενισχύοντας της προθρομβωτικές τάσεις. Οι διαταραχές που προκαλεί στο ενδοθήλιο , τα αιμοπετάλια και στον καταρράκτη πήξης μεταβάλουν την ισορροπία αιμόστασης προς μια παθολογική θρομβωτική κατάσταση. Σκοπός: Η παρούσα μελέτη έχει σκοπό να μελετήσει της διαταραχές που προκαλούνται στους παραμέτρους αιμόστασης σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη . Ιδιαίτερη σημασία θα δοθεί στους παραμέτρους θρομβοελαστογραφιας TEG εφόσον δεν έχει μελετηθεί αρκετά η συγκεκριμένη δοκιμασία στους διαβητικούς Αποτελέσματα: Η ανάλυση των αποτελεσμάτων δείχνει ότι υπάρχουν αρκετές αιμοστατικές διαταραχές στους ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη. Συγκεκριμένα, παρατηρήθηκαν διαφορές μεταξύ των δύο πληθυσμών στις παραμέτρους PT.sec, D dimer, Ινωδογόνου, vWF Ag και RiCof, με τους διαβητικούς ασθενείς να παρουσιάζουν μείωση στον χρόνο PT.sec και αύξηση στα επίπεδα D Dimers , ινωδογόνου, vWF Ag και RiCof. Παρόλο που τα περισσότερα αποτελέσματα συμφωνούν με την υπάρχουσα βιβλιογραφία, η αύξηση των D dimers στους διαβητικούς δεν έχει μελετηθεί επαρκώς και δεν υπάρχουν πολλά δεδομένα για σύγκριση. Οι αιμοστατικ οί παράμετροι δεν επηρεάστηκαν από τα επίπεδα γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης ή τον δείκτη αντιοξειδωτικής ικανότητας, αλλά οι ασθενείς που λάμβαναν ινσουλίνη παρουσίασαν σημαντικά αυξημένα επίπεδα vWF Ag και RiCof σε σύγκριση με αυτούς που λάμβαναν μόνο αντιδιαβητικά δισκία. Όσον αφορά τις δοκιμασίες θρομβοελαστογραφίας, υπήρχαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των διαβητικών και της ομάδας ελέγχου, με 18 από τις 28 παραμέτρους να παρουσιάζουν στατιστικά σημαντικές διαφορές. Οι διαβητικοί ασθενείς παρουσίασαν προθρομβωτική κατάσταση , με ταχύτερο σχηματισμό θρόμβου μειωμένο Ktime και αυξημένο Angle) και αυξημ ένο μέγιστο μήκος κυματομορφής MA), λόγω των αυξημένων επιπέδων ινωδογόνου και vWF. Αντίθετα, οι παράμετροι Rtime και LY30 δεν έδειξαν σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο πληθυσμώ ν, αν και η θεωρία υποδεικνύει ότι οι διαβητικοί θα έπρεπε να έχουν μειωμένο Rtime και αυξημένη LY30. Τέλος, καμ ία παράμετρο ς θρομβοελαστογραφίας επηρεάστηκε σημαντικά από τα επίπεδα γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης, τον δείκτη αντιοξειδωτικής ικανότητας ή το είδος θεραπείας που λάμβαναν οι διαβητικοί.