Κοινωνική εργασία και Δημόσια Υγεία: Ολιστικές προσεγγίσεις στην Διατροφή

Abstract

Σκοπός Μελέτης: Ο σκοπός της μελέτης είναι να εξετάσει τη σχέση μεταξύ της Κοινωνικής Εργασίας και της Δημόσιας Υγείας στο πλαίσιο της διατροφής, εστιάζοντας στις μεθόδους, πρακτικές και παρεμβάσεις που χρησιμοποιούνται για την πρόληψη και αντιμετώπιση διατροφικών θεμάτων στον γενικό πληθυσμό. Η μελέτη επιδιώκει να αποτυπώσει το υπάρχον επιστημονικό πλαίσιο, εντοπίζοντας κενά γνώσης και αναδεικνύοντας τον ρόλο των κοινωνικών λειτουργών σε διατομεακές στρατηγικές διατροφής. Υλικά και Μέθοδος: Η παρούσα βιβλιογραφική ανασκόπηση πραγματοποιήθηκε το 2024 και περιλάμβανε ανάλυση της διαθέσιμης επιστημονικής βιβλιογραφίας σχετικής με την Κοινωνική Εργασία και τη Δημόσια Υγεία στη διατροφή. Η ανασκόπηση περιελάμβανε άρθρα και μελέτες από το 2000 έως το 2024, γραμμένες στην αγγλική γλώσσα, και επικεντρώθηκε στη χρήση του συστήματος PICOS για την επιλογή σχετικών άρθρων. Πηγές δεδομένων περιλάμβαναν όπως Google Scholar, SCOPUS, PUBMED, TAYLOR & FRANCIS GROUP, SAGE Journals και τη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής. Η ανάλυση βασίστηκε σε πρωτογενείς μελέτες (παρατήρησης, παρέμβασης, ποιοτικές) και άλλες βιβλιογραφικές ανασκοπήσεις, με στόχο την οργάνωση και σύνθεση των κυριότερων θεωριών, μεθόδων και ευρημάτων που σχετίζονται με τις παρεμβάσεις στη διατροφή. Αποτελέσματα: Οι μελέτες αναδεικνύουν τη σημασία της διεπιστημονικής συνεργασίας κοινωνικών λειτουργών και διατροφολόγων στη βελτίωση της διατροφικής υγείας. Επισημαίνονται οι κοινωνικές και πολιτισμικές διαφορές που επηρεάζουν τις διατροφικές συνήθειες, όπως και οι προκλήσεις διατροφικής ασφάλειας σε ευάλωτες ομάδες, όπως οι ηλικιωμένοι LGBTQ, οι οικογένειες με χαμηλό εισόδημα, και τα παιδιά σε κίνδυνο. Οι παρεμβάσεις που αναλύθηκαν περιλαμβάνουν προγράμματα εκπαίδευσης, κοινοτικές κουζίνες, προγράμματα διατροφικής υποστήριξης και την ενίσχυση της κοινωνικής δικτύωσης μέσω γευμάτων. Συμπεράσματα: Η κοινωνική εργασία μπορεί να λειτουργήσει ως γέφυρα ανάμεσα στις διατροφικές ανάγκες και τη δημόσια υγεία μέσω προγραμμάτων υποστήριξης και παρεμβάσεων. Η ενίσχυση της διατροφικής ασφάλειας, η αντιμετώπιση των κοινωνικών ανισοτήτων και η παροχή ψυχοκοινωνικής υποστήριξης σε ευάλωτους πληθυσμούς συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής και στη μείωση της επισιτιστικής ανασφάλειας. Προτείνεται η περαιτέρω εκπαίδευση κοινωνικών λειτουργών σε θέματα διατροφής και η διεύρυνση της διεπιστημονικής συνεργασίας για την αποτελεσματική κάλυψη των διατροφικών αναγκών σε διάφορα κοινωνικά πλαίσια.