Επίδραση εργοθεραπευτικών προγραμμάτων στη μυϊκή δύναμη ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας

Καλοχριστιανακη, Στέλλα

The effect of occupational therapy programs on the muscle strength of patients with Multiple Sclerosis

Πτυχιακή εργασία

Author

Καλοχριστιανακη, Στέλλα

Date

2021-06-04

Advisor

Νικολαΐδης, Παντελεήμων

Kalochristianaki_17035.pdf (1.704Mb)

Keywords

Εργοθεραπεία

Abstract

Η σκλήρυνση κατά πλάκας αποτελεί μία εξαιρετικά σοβαρή νευρολογική πάθηση που προκαλεί μία σειρά προβλημάτων και δυσκολιών στην καθημερινή ζωή του ασθενούς . Το επάγγελμα του εργοθεραπευτή καλείται να επιλύσει τα προβλήματα που προκαλεί η νόσος στο βαθμό που αυτά επηρεάζουν τη λειτουργικότητα του ατόμου στην καθημερινή του ζωή. Έχουν βρεθεί έρευνες και μελέτες που εξετάζουν τόσο τη μέτρηση της αναπηρίας που φέρνει η ασθένεια στον ασθενή, και ως εκ τούτου έχει ανάγκη εργοθεραπευτικές πρακτικές, όσο και την αποτελεσματικότητα των πρακτικών αυτών. Στην θεωρητική εργασία αυτή αναλύονται προηγούμενες έρευνες στις οποίες αρχικά κρίνεται η βάση της εργοθεραπευτικής πρακτικής για τον ασθενή. Βρέθηκε ότι ο ασθενής κατά την εξέλιξη της εκφυλιστικής αυτής νόσου αποκτά προβλήματα στη μυϊκή δύναμη τόσο στα άνω άκρα, όσο και στα κάτω. Στα κάτω άκρα αν και παρακολουθούν οι ασθενείς θεραπείες, αυτό γίνεται σε μικρό ποσοστό, αφού με το που χάσουν την ικανότητα βάδισης επαφίενται εντελώς στη χρήση αμαξιδίου. Στο άνω άκρο η εργοθεραπεία έχει περισσότερο πεδίο εργασιών, και σε πρακτικό επίπεδο οι εργοθεραπευτές ασχολούνται κυρίως με τη λεπτή κινητικότητα. Οι πιο ενδιαφέρουσες μελέτες που βρέθηκαν χρησιμοποιούν διάφορες δραστηριότητες θεραπευτικά μέσα. Οι κυριότερες από αυτές είναι η αναπνοή, η βάδιση στο επίπεδο που είναι δυνατόν, η παραγωγή μουσικών μελωδιών, η ιππασία, η αναρρίχηση, η άσκηση μέσα στο νερό, και η χρήση υποστηρικτικής τεχνολογίας. Τα αποτελέσματα της ανασκόπησης όλων αυτών των μελετών μας οδήγησε στο συμπέρασμα ότι η βέλτιστη μορφή θεραπείας για ένα άτομο με σκλήρυνση κατά πλάκας είναι τελικά η συνδυαστική προσέγγιση. Οι ειδικότητες της διεπιστημονικής ομάδας αρχικά πρέπει να συνεργαστούν για να βοηθηθεί ο ασθενής σε όλα τα επίπεδα. Όσον αφορά συγκεκριμένα την εργοθεραπευτική παρέμβαση, ισχύει επίσης ότι ο συνδυασμός διαφορετικών τεχνικών βελτιώνει και διαφορετικές ικανότητες του ατόμου. Συνεπώς, όλες οι παραπάνω πρακτικές πρέπει να συνδυαστούν για τη βελτίωση της λειτουργικότητα του ατόμου που πάσχει από τη νόσο αυτή.

Abstract

Multiple sclerosis is an extremely serious neurological condition that causes a number of problems and difficulties of the patient’s daily life. The occupational therapist’s mission is to solve these difficulties that are caused by the disease to the extent that they affect the functionality of the individual in his daily life. Research and studies have been found that examine both the level of the disability that this disease causes to the patient, and therefore the need for occupational therapy practices, as well as the effectiveness of these practices. This theoretical work analyzes previous research in which at first we examine the general basis of the occupational intervention, given the patient’s disability level. We found that the patient during the development of this degenerative disease acquires problems in muscle strength both in the upper and lower limbs. In the lower limb, although the patients attend the treatments, this is done in a small percentage, since when they lose the ability to walk, they are completely left to the use of a wheelchair. In the upper limb, occupational therapy has more scope of work, and on a practical level occupational therapists are mainly concerned with fine motor skills. The most interesting studies found that an occupational therapist can achieve a development of a patient’s certain skills by using some activities as therapeutic means. The most effective ones are breathing, walking as far as possible, producing musical melodies, riding, climbing, exercising in the water, and using assistive technology. The results of the review of all these studies led us to the conclusion that the best form of treatment for a person with multiple sclerosis is basically the approach of combined techniques. All specialties of the therapeutic team must work together to help the patient at all levels. With regard to occupational therapy intervention in particular, it is also true that the combination of different techniques, programs and methods also improves different abilities of the patient. Therefore, all the above practices should be combined to improve the functionality of the person suffering from this disease.