Εμφάνιση απλής εγγραφής

Θεσμοί και αποανάπτυξη : Μια ενδογενής διαδικασία

dc.contributor.advisorSTAMATOPOULOS, Theodoros
dc.contributor.authorΒαλλιανάτου, Ασημίνα
dc.date.accessioned2025-01-28T07:52:04Z
dc.date.available2025-01-28T07:52:04Z
dc.date.issued2024-12-16
dc.identifier.urihttps://polynoe.lib.uniwa.gr/xmlui/handle/11400/8303
dc.description.abstractΟ Σκοπός αυτής της διπλωματικής εργασίας είναι να αναλύσει την θεσμική οικονομική σε σχέση με την πολιτισμική διάσταση, αναδεικνύοντας την ενδογενή σχέση τους. Δεν εστιάζει μόνο στους θεσμούς ή μόνο στον πολιτισμό, ενσωματώνει τις δύο έννοιες σε έναν διαλεκτικό μηχανισμό επιρροής και αλληλεπίδρασης. Η Μεθοδολογία που εφαρμόζεται είναι η ποιοτική ανάλυση με ανασκόπηση της διεθνούς και ελληνικής βιβλιογραφίας για την αποτύπωση της θεωρητικής βάσης και της ιστορικής εξέλιξης των θεσμών. Βασικό στοιχείο της μεθοδολογίας αποτελεί η συζήτηση με την οποία αναζητούμε τη σύνδεση μεταξύ πολιτισμού, θεσμών και βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης. Χρησιμοποιείται πολυδιάστατη προσέγγιση για να συνδεθούν ιστορικά γεγονότα, πολιτικές δράσεις, και οικονομικές συνέπειες, ενισχύοντας τη συζήτηση γύρω από την αποανάπτυξη και τη βιωσιμότητα. Οι εννοιολογικές διπλωματικές εργασίες όπως η δική μας έχουν γενικά κύριο περιορισμό την ποσοτική διερεύνηση. Στοιχείο πρωτοτυπίας της διπλωματικής είναι η διεπιστημονική προσέγγιση η οποία μας επιτρέπει να «δούμε» την μεγάλη εικόνα, που αναγκαστικά απουσιάζει από τις περιπτωσιολογικές έρευνες. Η προσέγγιση της αποανάπτυξης γίνεται με τρόπο που τη συνδέει άμεσα με την κοινωνική ευημερία και τη βιωσιμότητα. Συμπεραίνουμε ότι σε ένα περιβάλλον όπου η μια κρίση διαδέχεται την άλλη (περιβαλλοντική, υγειονομική, διατροφική, οικονομική, ανθρωπιστική), οι θεσμοί είναι το μέσον ώστε η πολιτική από εξουσία να μετατραπεί σε δημοκρατία που είναι το μόνο πολίτευμα που ιστορικά αποδεδειγμένα μεγιστοποίησε την ευδαιμονία των ανθρώπων.el
dc.format.extent73el
dc.language.isoelel
dc.publisherΠανεπιστήμιο Δυτικής Αττικήςel
dc.rightsΑναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές*
dc.rights.urihttps://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/deed.el*
dc.subjectΘεσμική οικονομικήel
dc.subjectΚοινωνική ευημερίαel
dc.subjectΑποανάπτυξηel
dc.subjectΟργανισμοίel
dc.subjectΘεσμοίel
dc.subjectΠολιτισμόςel
dc.subjectΗθικήel
dc.subjectΟικονομική πολιτικήel
dc.titleΘεσμοί και αποανάπτυξη : Μια ενδογενής διαδικασίαel
dc.title.alternativeInstitutions and degrowth: An endogenous processel
dc.typeΜεταπτυχιακή διπλωματική εργασίαel
dc.contributor.committeeΣυκιανάκης, Νικόλαος
dc.contributor.committeeChalikias, Miltiadis
dc.contributor.facultyΣχολή Διοικητικών, Οικονομικών & Κοινωνικών Επιστημώνel
dc.contributor.departmentΤμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικήςel
dc.contributor.masterΔημόσια Οικονομική και Πολιτικήel
dc.description.abstracttranslatedThe purpose of this thesis is to analyze institutional economics in relation to the cultural dimension, highlighting their inherent connection. It does not focus solely on institutions or culture but integrates the two concepts into a dialectical mechanism of influence and interaction The methodology applied is qualitative analysis, involving a review of international and Greek literature to outline the theoretical foundations and historical evolution of institutions. A key aspect of the methodology is the discussion aiming to connect culture, institutions, and economic and sustainable development. A multidimensional approach is used to link historical events, political actions, and economic impacts, enriching the discussion on degrowth and sustainability. Conceptual theses likes ours generally face limitations in quantitative exploration. An innovative element of this thesis is its interdisciplinary approach, which allows us to "see" the big picture that is necessarily absent in case studies. The approach to degrowth is conducted in a way that directly ties it to social welfare and sustainability. We conclude that in an environment where one crisis follows another (environmental, health, food, economic, humanitarian), institutions serve as the means for transforming politics from power into democracy, which is the only system of governance historically proven to maximize human well-being.el


Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Thumbnail

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές
Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές