Παράγοντες που επιδρούν στο παθητικό εύρος τροχιάς των αρθρώσεων σε παιδιά με εγκεφαλική παράλυση: Συστηματική ανασκόπηση

Abstract

Εισαγωγή: Η Εγκεφαλική Παράλυση(ΕΠ) αποτελεί την πιο συχνή αιτία αναπηρίας στην παιδική ηλικία. Οφείλεται σε βλάβη του εγκεφάλου κατά την αναπτυξιακή περίοδο και προκαλεί διαταραχές στην κινητική λειτουργία. Επιπλέον, η συμπτωματολογία εμφανίζει μεγάλη ποικιλομορφία. Μεταξύ των συμπτωμάτων παρατηρείται περιορισμός του εύρους κίνησης (ROM) των αρθρώσεων σε παιδιά με Εγκεφαλική Παράλυση, ο οποίος οδηγεί σε περιορισμό των καθημερινών δραστηριοτήτων και υποβάθμιση της ποιότητας ζωής. Παράλληλα, το παθητικό εύρος κίνησης (PROM) παρουσιάζει σημαντική κλινική αξία, καθώς συμβάλλει στην λήψη θεραπευτικών αποφάσεων και στο σχεδιασμό του πλάνου θεραπείας, ενώ δευτερογενώς, αξιολογεί την αποτελεσματικότητα των θεραπευτικών παρεμβάσεων. Επιπρόσθετα, η αξιολόγηση και η παρακολούθηση του PROM είναι υψίστης σημασίας για την έγκαιρη ανίχνευση των μεταβολών του, την αντιμετώπιση υποκείμενων διαταραχών και τη μείωση της ανάγκης για χειρουργική αντιμετώπιση. Σκοπός: Ο σκοπός της παρούσας ανασκόπησης ήταν η διερεύνηση των παραγόντων που επιδρούν στο παθητικό εύρος τροχιάς κίνησης σε παιδιά με Εγκεφαλική Παράλυση. Μεθοδολογία: Η συγκεκριμένη μελέτη διεξήχθη σύμφωνα με τις οδηγίες Preferred Reporting Items for Systematic Review and Meta-Analyses (PRISMA). Η έρευνα πραγματοποιήθηκε στην ηλεκτρονική βάση δεδομένων PubMed. Οι μελέτες που επιλέχθηκαν αφορούσαν παιδιά με οποιοδήποτε τύπο ΕΠ. Αποτελέσματα: Προέκυψαν 5 μελέτες, οι οποίες εξέτασαν τη σχέση μεταξύ του παθητικού εύρους κίνησης παιδιών με ΕΠ και παραγόντων, όπως η ηλικία και το φύλο του παιδιού, ο τύπος της ΕΠ, το επίπεδο GMFCS και MACS. Συμπεράσματα: Η ηλικία και το φύλο, ο τύπος της ΕΠ, το επίπεδο GMFCS και MACS αποτελούν παράγοντες που επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό το PROM, προκαλώντας κινητικούς περιορισμούς σε παιδιά με ΕΠ. Η ηλικία του παιδιού παρουσιάζει μεγάλη συσχέτιση με τον περιορισμό του PROM, με αυτόν να εντείνεται όσο αυξάνεται η ηλικία. Όσον αφορά στο φύλο, τα αγόρια φαίνεται να εμφανίζουν εντονότερο περιορισμό στην απαγωγή ισχίου σε σχέση με τα κορίτσια. Επιπλέον, οι απόψεις των ερευνητών διίστανται ως προς ποιες κινήσεις εμφανίζουν μείωση του PROM ανάλογα τον τύπο ΕΠ. Τέλος, ο περιορισμός διαφέρει ανάλογα το επίπεδο στις κλίμακες GMFCS και MACS, με το μεγαλύτερο ποσοστό συγκάμψεων να εντοπίζεται στα ανώτερα επίπεδα.