Περιβαλλοντική συμπεριφορά υπαίθριων αστικών χώρων

Abstract

Η παρούσα διπλωματική εργασία εστιάζει στην συμπεριφορά των αστικών υπαίθριων χώρων σε ένα αστικό περιβάλλον. Διερευνά κατά πόσο ένα χώρος πρασίνου έχει την ικανότητα να συμβάλλει στη βελτίωση του αστικού μικροκλίματος και των περιβαλλοντικών συνθηκών στην πόλη. Η έλλειψη χώρων πρασίνου αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα των σύγχρονων ελληνικών πόλεων. Είναι γεγονός ότι το πράσινο, γενικά, το φυσικό περιβάλλον είναι μια απαραίτητη ανάσα των κτιρίων μιας πόλης. Μέσα σε αυτή την πόλη ο άνθρωπος πρέπει να μάθει να προσαρμόζεται και να αναπτυχθεί ως βιολογικό και κοινωνικό ον. Με αφορμή τους προαναφερθέντες προβληματισμούς εξετάζεται η χρήση των ψυχρών υλικών στους υπαίθριους χώρους. Ψυχρά υλικά, θεωρούνται τα υλικά τα οποία μπορούν να προσεγγίσουν χαμηλότερες επιφανειακές θερμοκρασίες σε σχέση με τα αντίστοιχα συμβατικά υλικά. Έχουν χρησιμοποιηθεί διάφοροι τρόποι για τη δημιουργία των ψυχρών υλικών, με τους βασικότερους, την αύξηση της ανακλαστικότητας, την αύξηση του συντελεστή εκπομπής και την αύξηση της διαπερατότητας του νερού και του πορώδους του υλικού. Η χρήση βιοκλιματικών αρχών στο σχεδιασμό των ανοικτών αστικών χώρων έχει στόχο στη βελτίωση των μικροκλιματικών συνθηκών τους και την ενίσχυση του ρόλου τους μέσα στη δόμηση ενός αστικού χώρου. Με παραδείγματα σε διεθνή και εθνικό χώρο τονίζεται η ανάγκη μεγίστης εκμετάλλευσης των ωφελειών, που προσφέρουν οι χώροι αστικού πρασίνου μέσα από τη δικτύωση τους, ώστε να αποφεύγεται η αποσπασματική λειτουργία τους.