Η επίδραση της άσκησης με περιορισμό αιματικής ροής στην αντίληψη του πόνου σε ασθενείς με πλάγια έξω τενοντοπάθεια του αγκώνα (έξω επικονδυλιτίδα)

Abstract

Η άσκηση με χρήση περιορισμού αιματικής ροής (ΠΑΙΜΡ) γνωστή και ως «Blood Flow Restriction», προβάλλει ως ένα νέο μέσο μυοσκελετικής αποκατάστασης με σημαντικά αποτελέσματα σε μυϊκή υπερτροφία, δύναμη και μείωση του πόνου. Αν και υπάρχουν πολλαπλές δημοσιεύσεις για την αποτελεσματικότητα της μεθόδου ΠΑΙΜΡ στη μείωση των ουδών του πόνου αμέσως μετά την άσκηση, οι παραπάνω έρευνες έχουν συμπεριλάβει μόνο υγιή άτομα. Στόχος λοιπόν της παρούσας μεταδιδακτορικής έρευνας ήταν να αξιολογηθούν οι επιδράσεις της άσκησης με ΠΑΙΜΡ στην αντίληψη του πόνου σε ασθενείς με πλάγια έξω τενοντοπάθεια του αγκώνα (ΠΕΤΑ). Η μελέτη περιέλαβε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος πραγματοποιήθηκε μια μελέτη περίπτωσης όπου ένας 51χρονος ερασιτέχνης τενίστας με ΠΕΤΑ συμμετείχε σε ένα πρόγραμμα φυσικοθεραπείας έξι εβδομάδων. Στο πρόγραμμα ενσωματώθηκε η άσκηση των εκτεινόντων του καρπού με ΠΑΙΜΡ. Τα αποτελέσματα έδειξαν άμεση μείωση στον ουδό του πόνου στην περιοχή του αγκώνα κατά την πρώτη συνεδρία. Επίσης με το πέρας των 12 εβδομάδων θεραπείας καταγράφηκε σημαντική μείωση της έντασης του πόνου και της δύναμης λαβής χωρίς πόνο (ΔΛΧΠ). Ακολούθως διενεργήθηκε μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή διασταύρωσης που εξέτασε τις άμεσες επιδράσεις της άσκησης των εκτεινόντων του καρπού με ΠΑΙΜΡ σε σύγκριση με μια ομάδα ελέγχου στην αντίληψη του πόνου συμπεριλαμβάνοντας 20 ασθενείς με ΠΕΤΑ. Το πρωτογενές μέτρο έκβασης ήταν το κατώφλι πίεσης πόνου όπως μετρήθηκε με ένα ηλεκτρονικό αλγόμετρο χειρός σε τοπικά και απομακρυσμένα σημεία του σώματος. Τα δευτερεύοντα μέτρα έκβασης ήταν η ΔΛΧΠ και η αρτηριακή πίεση πριν και μετά από κάθε παρέμβαση καθώς και η βαθμολόγηση της αντιληπτής κόπωσης. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, η άσκηση με ΠΑΙΜΡ δεν παρουσίασε στατιστικά σημαντική μείωση στο κατώφλι πίεσης πόνου σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Υπήρχε μια στατιστικά σημαντική διαφορά στην ΔΛΧΠ που ευνοούσε την άσκηση με ΠΑΙΜΡ (4.4, 95% Διαστήματα εμπιστοσύνης: 1.1 έως 7.1, p<0.01), ωστόσο αυτή η διαφορά διαμορφώθηκε από την επίδραση των βασικών χαρακτηριστικών (ηλικία και δείκτης μάζας σώματος) των συμμετεχόντων και όχι από το είδος της παρέμβασης. Δεν βρέθηκαν σημαντικές διαφορές στην αρτηριακή πίεση ή στην αντιληπτή κόπωση μεταξύ των παρεμβάσεων (p>0,05). Συμπερασματικά φαίνεται πως μία μόνο συνεδρία άσκησης των εκτεινόντων του καρπού με ΠΑΙΜΡ δεν προκαλεί σημαντική μείωση στον ουδό του πόνου πίεσης σε σύγκριση με την ίδια άσκηση χωρίς ΠΑΙΜΡ σε ασθενείς με ΠΕΤΑ. Απαιτείται περαιτέρω έρευνα για τη διερεύνηση των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων της μεθόδου στη διαχείριση ΠΕΤΑ.