Μπορούν οι παρεμβάσεις μιας γηριατρικής ομάδας στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου να μειώσουν τις εισαγωγές; - Συστηματική ανασκόπηση
Can the interventions of a geriatric team in the hospital's emergency department reduce admissions?- A systematic review

Keywords
Τμήμα επειγόντων περιστατικών ; Ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας ; Παρεμβάσεις ; Γηριατρική αξιολόγηση ; Γηριατρική φροντίδα ; Γηριατρική επείγουσα ιατρική ; Geriatric team ; Emergency department ; Older adults ; GeriatricsAbstract
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Με την δημογραφική γήρανση ολοένα και περισσότεροι ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας παρουσιάζονται στο τμήμα επειγόντων περιστατικών. Στο παρελθόν έχουν σημειωθεί οι μειωμένοι οικονομικοί πόροι των νοσοκομείων καθώς και ο συνωστισμός στο τμήμα των επειγόντων. Επίσης έχουν επισημανθεί οι σύνθετες ανάγκες των ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας, καθώς και τα ανεπιθύμητα αποτελέσματα που συχνά εμφανίζονται στα άτομα αυτά κατά την παραμονή στο νοσοκομείο.
ΣΚΟΠΟΣ: Αυτή η συστηματική ανασκόπηση επιδιώκει να αξιολογήσει κατά πόσον μπορούν οι παρεμβάσεις μιας γηριατρικής ομάδας στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου να μειώσουν τις εισαγωγές.
ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Έγινε συστηματική ανασκόπηση της δημοσιευμένης βιβλιογραφίας σε τρεις βάσεις δεδομένων ( Pubmed, Scopus και Science direct) από το 2018 και έπειτα, που εξέτασαν την επίδραση που έχουν στις εισαγωγές οι παρεμβάσεις από γηριατρική ομάδα στα επείγοντα, είτε ως πρωτεύον μέτρο έκβασης, είτε ως δευτερεύον. Ακολουθήθηκε το διάγραμμα ροής PRISMA 2020 για νέες συστηματικές ανασκοπήσεις, το οποίο περιελάμβανε αναζητήσεις σε βάσεις δεδομένων, μητρώα και άλλες πηγές. Για τη διαχείριση της βιβλιογραφίας χρησιμοποιήθηκε το πρόγραμμα Mendeley.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στην συστηματική αυτή αξιολόγηση συμπεριλήφθηκαν 6 κλινικές μελέτες που εξέτασαν την επίδραση που έχουν στις εισαγωγές οι παρεμβάσεις από γηριατρική ομάδα στα επείγοντα σε σύγκριση με τη συνήθη φροντίδα, είτε ως πρωτεύον μέτρο έκβασης, είτε ως δευτερεύον. Για το κύριο αποτέλεσμα που μελετήθηκε, δύο από τις μελέτες έδειξαν σε μεγάλο βαθμό ότι οι παρεμβάσεις από γηριατρική ομάδα στα επείγοντα των νοσοκομείων μείωσαν τις εισαγωγές. Επίσης οι ασθενείς που έλαβαν τις υπόλοιπες παρεμβάσεις είχαν περισσότερες πιθανότητες να αποφύγουν την οξεία εισαγωγή, με όχι όμως με στατιστικά σημαντική διαφορά. Σαν δευτερεύον αποτέλεσμα μελετήθηκε το ποσοστό των επαναεπισκέψεων στο τμήμα επειγόντων περιστατικών. Σε όλες τις παρεμβάσεις εξετάστηκε το ποσοστό επαναεπισκέψεων ως μέτρο έκβασης, εκτός από την παρέμβαση ER2. Καμία από τις παρεμβάσεις δεν έδειξε να έχει σημαντικά αποτελέσματα στις 72 ώρες, στις 28 ημέρες, στις 30 ημέρες, στους 6 μήνες και στις 365 ημέρες στο ποσοστό επαναεπισκέψεων στο ΤΕΠ μετά το πρώτο εξιτήριο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η έγκαιρη παρέμβαση από εξειδικευμένη γηριατρική ομάδα στο τμήμα των επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου μπορεί να μειώσει τις μη αναγκαίες και συνάμα δυνητικά επιβλαβείς εισαγωγές στους ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας που το επισκέπτονται. Η έγκαιρη συστηματική γηριατρική αξιολόγηση σε συνδυασμό με την συνεχή παρακολούθηση, τις συστάσεις, την εξατομίκευση της θεραπείας και του εξιτηρίου και ο έλεγχος των συνθηκών της μετάβασης φαίνεται να έχουν ενθαρρυντικά αποτελέσματα.
Abstract
ABSTRACT
INTRODUCTION: With demographic aging, more and more older adults are presenting at the emergency department. In the past, issues such as limited hospital resources and overcrowding in the emergency department exacerbated the situation. Furthermore, the complex needs of this age group often result in adverse outcomes during their hospital stay.
PURPOSE: The present systematic review aims to assess whether interventions by a geriatric team in the emergency department can reduce hospital admissions.
METHODOLOGY: A systematic review of the literature was conducted across three databases (Pubmed, Scopus, Science Direct) for studies published from 2018 and then that examined the impact of geriatric interventions on hospital admissions, either as a primary outcome measure or as a secondary outcome measure. The PRISMA 2020 methodology was followed for new systematic reviews, which included searches in databases and other sources. The Mendeley program was used for managing the literature.
RESULTS: Six clinical studies were included that evaluated the impact of geriatric team interventions on admissions in the emergency department in comparison with the usual medical care, either as a primary outcome measure or as a secondary outcome measure. Two of these studies showed a significant reduction in admissions, while patients receiving other interventions had slightly increased chances of avoiding acute admission, although this was not statistically significant. As a secondary outcome, the rate of revisits to the emergency department was studied. Regarding the revisits to the emergency department, none of the interventions showed significant results at different time points, such as in 72 hours, on 28 days, on 30 days, in 6 months and on 365 days after the first hospital discharge.
CONCLUSION: Early intervention by a specialized geriatric team in the emergency department has the potential to reduce unnecessary and potentially harmful admissions for older adults patients. The combination of systematic geriatric assessment, continuous monitoring, and individualized treatment plans appears to have encouraging results.