Ο ρόλος της Εργοθεραπείας στη πρόληψη της αυτοκτονικότητας

Abstract

Η Εργοθεραπεία αποτελεί μία επιστήμη με ραγδαία εξέλιξη τα τελευταία έτη βρίσκοντας εφαρμογή σε ένα ευρύ φάσμα κλάδων αποκατάστασης μεταξύ των οποίων και η αποκατάστασης της ψυχικής υγείας. Με τον τομέα της ψυχικής υγείας η εργοθεραπεία εμφανίζει μια αξιοσημείωτη διασύνδεση από το παρελθόν, ωστόσο τα περιθώρια εξέλιξης και θέσπισης σύγχρονων παρεμβατικών μεθόδων με σκοπό την επίτευξη θεμιτών θεραπευτικών αποτελεσμάτων παραμένουν πολύ μεγάλα. Επομένως, η έρευνα και ο σχεδιασμός καινοτόμων παρεμβατικών δράσεων και σε νέες διαγνωστικές κατηγορίες, κρίνεται επιβεβλημένη. Μία τέτοια κατηγορία είναι η πρόληψη της αυτοκτονικότητας. Η πρόληψη στον τομέα της υγείας κρίνεται εξόχως σημαντική και διαχωρίζεται σε πέντε (5) τομείς: την πρωταρχική, την πρωτογενή, την δευτερογενή, την τριτογενή και την τεταρτογενή. Αντιστοίχως, και οι παρεμβατικές δράσεις της εργοθεραπείας συσχετίζονται ανάλογα με τον τομέα της πρόληψης. Η αυτοκτονία είναι ένα ζήτημα που υφίσταται στην ανθρωπότητα από πολύ παλιά, με μερικά παραδείγματα ανθρώπων που αποφάσισαν να δώσουν τέλος στη ζωή τους να είναι χαρακτηριστικά (π.χ ο Σωκράτης, φιλόσοφος στην αρχαία Ελλάδα, η Μέριλιν Μονρόε, γνωστή αμερικανίδα ηθοποιός και ο Κερτ Κομπέιν, γνωστός μουσικός). Γενικότερα, τα τελευταία χρόνια η εργοθεραπεία αυξάνει τις γνώσεις της στο πεδίο πρόληψης της αυτοκτονικότητας. Πιο συγκεκριμένα, η παρέμβαση των εργοθεραπευτών στη πρόληψη της αυτοκτονίας δύναται να αποβεί ιδιαίτερα κρίσιμη για τα άτομα που διατρέχουν κίνδυνο. Στα πλαίσια της παρούσας εργασίας παρατίθενται προτάσεις καινοτόμων προληπτικών εργοθεραπευτικών παρεμβάσεων, διαχωρισμένες ανάλογα με τον τομέα πρόληψης στον οποίο κατατάσσονται. Καταγράφονται επίσης ορισμένες εφαρμογές που έχουν πραγματοποιηθεί σε συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού, οι οποίες όμως, όπως σημειώθηκε ανωτέρω, είναι λίγες και αρκετά περιορισμένες. Υπάρχει συνεπώς η ανάγκη για περαιτέρω εξέλιξη και έρευνα σε αυτόν τον τομέα.