Προσωπικότητα και ηγεσία σε περιόδους κρίσης

Abstract

Oι έννοιες της διοίκησης και της ικανότητας ηγεσίας απασχολούν την ανθρωπότητα ήδη από τα αρχαία χρόνια. Η ιστορία βρίθει από παραδείγματα. Ο Περικλής πρώτος, προσέφερε ένα πρότυπο ηγεσίας. Έπειτα, οι Ιούλιος Καίσαρας και Μαchiavelli οι οποίοι αν και δεν διοίκησαν ποτέ τους επαγγελματική επιχείρηση, εντούτοις καθιέρωσαν μία σπουδαία διοικητική ικανότητα, η οποία συνιστά πρότυπο με διαχρονικό αποτύπωμα. Σήμερα οι θεωρίες αυτές, επικαιροποιημένες πια, βρίσκουν εφαρμογή στην πράξη και κωδικοποιούν νέες τάσεις σύμφωνα με τις οποίες ανατρέφονται μεγάλες προσωπικότητες και ηγέτες. Σήμερα λειτουργούν σχολές που μελετούν τη διοίκηση και καλλιεργούν τις ηγετικές τάσεις. Ωστόσο, το ερώτημα που προκύπτει και θα απαντηθεί στο πόνημα είναι εάν η ικανότητα αυτή όντως διδάσκεται ή είναι σύμφυτη στην προσωπικότητα του ατόμου. Οι υποσχόμενες δυνατότητες της μετασχηματιστικής θεωρίας δοκιμάζονται από τις κρίσεις (υγειονομική). Πάντοτε ωστόσο, εντοπίζεται πεδίο ανάπτυξης και εξέλιξης. Ασφαλώς το κλείδι σε αυτή τη διαδικασία είναι η περίτεχνη διαχείριση των διαθέσιμων κεφαλαίων. Τέλος, θα συζητηθούν -με αρκετό ενδιαφέρον- τα ευρήματα μιας, μικρής κλίμακας, έρευνας τάσης (tracking survey), η οποία διερευνά την ηγεσία και τη διοικητική ικανότητα στην Ελλάδα την περίοδο του κορωνοϊού.