Εμφάνιση απλής εγγραφής

Νευροβιολογική βάση της Σχιζοφρένειας : Ο ρόλος των εκπαιδευτικών παρεμβάσεων και οι θεραπείες

dc.contributor.advisorΜιχαλόπουλος, Ευστάθιος
dc.contributor.advisorGeorgatzakou, Chara
dc.contributor.advisorPapageorgiou, Efstathia
dc.contributor.authorΒογαζιανού, Σοφία
dc.date.accessioned2021-02-13T20:42:34Z
dc.date.issued2021-02-11
dc.identifier.urihttps://polynoe.lib.uniwa.gr/xmlui/handle/11400/193
dc.identifier.urihttp://dx.doi.org/10.26265/polynoe-44
dc.description.abstractΗ σχιζοφρένεια χαρακτηρίζεται ως ένα από τα σοβαρότερα ψυχικά νοσήματα, εμφανίζεται στο 1% του γενικού πληθυσμού και επηρεάζει το άτομο στη σκέψη, την αντίληψη, τη συμπεριφορά και το συναίσθημα. Η έναρξη της διαταραχής τοποθετείται στο τέλος της εφηβείας και στη αρχής της ενηλικίωσης, ωστόσο υπάρχει και η παιδική έναρξη με σπανιότερη συχνότητα. Τα συμπτώματα της διακρίνονται σε θετικά και αρνητικά. Τα θετικά συμπτώματα αφορούν στρεβλώσεις της πραγματικότητας μέσω παράξενων πεποιθήσεων και ψευδαισθήσεων, ενώ τα αρνητικά συμπτώματα αφορούν ελλείμματα στη συμπεριφορά. Ελλείμματα παρουσιάζονται και σε γνωστικούς τομείς, όπως είναι η προσοχή, η εργαζόμενη μνήμη και οι εκτελεστικές λειτουργίες. Η διάγνωση της σχιζοφρένειας βασίζεται στα κριτήρια της Διεθνούς Στατιστικής Ταξινόμησης Νόσων και Συναφών Προβλημάτων Υγείας [10η αναθεώρηση] (International Classification of Diseases - 10th Revision, ICD-10) και του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου Ψυχικών Διαταραχών [5η Έκδοση] (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, DSM-V), ανάλογα με την παρουσία και τη διάρκεια των συμπτωμάτων. Οι αιτιολογικοί παράγοντες της διαταραχής είναι γενετικοί, νευροβιολογικοί, περιβαλλοντικοί και ψυχοκοινωνικοί. Τα ερευνητικά στοιχεία υποστηρίζουν το γενετικό υπόβαθρο και τη νευροβιολογική βάση της σχιζοφρένειας, με τις μελέτες σε διδύμους για τη γενετική προδιάθεση της νόσου και τις νευροαπεικονιστικές και νευροανατομικές μελέτες που δείχνουν τις δομικές ανωμαλίες στον εγκέφαλο των ατόμων με σχιζοφρένεια. Υπεύθυνοι στην αιτιολογία θεωρούνται και διάφοροι νευροδιαβιβαστές , με κυριότερους τη ντοπαμίνη και το γλουταμινικό οξύ. Η πορεία της νόσου χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένα στάδια, τα οποία είναι η προνοσηρή-πρόδρομη φάση, η έναρξη της νόσου και η έκβαση. Όταν η έναρξη είναι πρώιμη και ύπουλη, η έκβαση είναι χειρότερη σε σχέση με την οξεία έναρξη. Η θεραπεία της σχιζοφρένειας περιλαμβάνει τη λήψη αντιψυχωτικών φαρμάκων και την αξιοποίηση εκπαιδευτικών και ψυχοκοινωνικών παρεμβάσεων, σε συνεργασία με την κοινότητα, την οικογένεια και το σχολείο για τη βελτίωση της καθημερινότητας των ασθενώνel
dc.format.extent89el
dc.language.isoelel
dc.publisherΠανεπιστήμιο Δυτικής Αττικήςel
dc.publisherΑνώτατη Σχολή Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε.)el
dc.rightsΑναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές*
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/*
dc.subjectΣχιζοφρένειαel
dc.subjectΣυμπτώματαel
dc.subjectΠαρεμβάσειςel
dc.subjectSchizophreniael
dc.subjectSymptomsel
dc.subjectInterventionsel
dc.titleΝευροβιολογική βάση της Σχιζοφρένειας : Ο ρόλος των εκπαιδευτικών παρεμβάσεων και οι θεραπείεςel
dc.title.alternativeNeurobiological basis of Schizophrenia : The role of educational interventions and treatmentsel
dc.typeΜεταπτυχιακή διπλωματική εργασίαel
dc.contributor.committeeΜιχαλόπουλος, Ευστάθιος
dc.contributor.committeeGeorgatzakou, Chara
dc.contributor.facultyΣχολή Επιστημών Υγείας & Πρόνοιαςel
dc.contributor.departmentΤμήμα Βιοϊατρικών Επιστημώνel
dc.contributor.masterΠαιδαγωγική μέσω Καινοτόμων Τεχνολογιών και Βιοϊατρικών Προσεγγίσεωνel
dc.description.abstracttranslatedSchizophrenia is characterized as one of the most serious mental illnesses, occurs in 1% of general population and affects the individual in thought, perception, behavior and emotion. The disorder’s onset is located at the end of adolescence and early adulthood, however there is also a more infrequent onset during childhood. Its symptoms are divided into positive and negative. Positive symptoms refer to distortions of reality, through strange beliefs and illusions, while negative symptoms refer to behavioral deficits. Deficiencies also occur in cognitive areas, such as attention, working memory and executive functions. Schizophrenia’s diagnosis is based on the criteria of the International Classification of Diseases - 10th Revision (ICD-10) and the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders - 5th Edition (DSM-V), depending on the presence and duration of symptoms. The causative disorder’s factors are genetic, neurobiological, environmental and psychosocial. Research supports the genetic background and neurobiological basis of schizophrenia, by twin studies on the genetic predisposition of the disease and neuroimaging and neuroanatomical studies showing structural brains’ abnormalities of people with schizophrenia. Various neurotransmitters are also considered to be responsible for the etiology, mainly dopamine and glutamate. The course of the disease is characterized by specific stages, which are the premorbid phase, the onset of the disease and the outcome. When the onset is early and insidious, the outcome is worse than the acute one. The treatment of schizophrenia includes taking antipsychotic drugs and utilizing educational and psychosocial interventions, in collaboration with the community, family and school to improve patients' daily living.el
dcterms.embargoTerms12 monthsel
dcterms.embargoLiftDate2022-02-13T20:42:34Z


Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Thumbnail
Όνομα:
Vogazianou_19010.pdf
Μέγεθος:
1.801Mb
Τύπος:
PDF
Περιγραφή:
Μεταπτυχιακή Εργασία
Προβολή/Άνοιγμα

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές