Η διαχείριση της αλλαγής σε εκπαιδευτικούς οργανισμούς και ο βαθμός ετοιμότητας των εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Περιφέρειας Αττικής

Abstract

Συστατικό στοιχείο του κόσμου είναι η αλλαγή. Οι ρήσεις του Ηράκλειτου παραμένουν και σήμερα πιο επίκαιρες από ποτέ. Η αλλαγή εντοπίζεται σε κάθε έκφανση της ζωής και είναι αδιάλειπτη. Η παρούσα εργασία θα επικεντρωθεί στην έννοια της αλλαγής και της ετοιμότητας για αλλαγή στον τομέα της εκπαίδευσης. Στόχος είναι να μελετηθεί η ετοιμότητα των εκπαιδευτικών δημοσίων και ιδιωτικών σχολείων απέναντι στην αλλαγή. Αφορμή στάθηκε η ξαφνική και βίαιη αλλαγή που επέφερε σε όλα τα εκπαιδευτικά συστήματα του κόσμου η πανδημία του Covid-19. Η δια ζώσης διδασκαλία σε ελάχιστες μέρες έπρεπε ν’ αντικατασταθεί από εξ αποστάσεως εκπαίδευση, χωρίς προετοιμασία, επιμόρφωση στις διδακτικές τεχνικές της, χωρίς συχνά τον αναγκαίο τεχνικό εξοπλισμό. Η παρούσα έρευνα έγινε αξιοποιώντας την ποσοτική μεθοδολογία και το διεθνώς αναγνωρισμένο ερωτηματολόγιο των Holt et al., ενώ η επεξεργασία των στοιχείων έγινε με τη χρήση του SPSS v28 (28.0.1). Μελετάται το επίπεδο ετοιμότητας των εκπαιδευτικών απέναντι στις καταιγιστικές αλλαγές και ελέγχθηκαν οι παράμετροι που επηρέασαν τη στάση τους: α) η αντίληψή τους για την αναγκαιότητα, καταλληλότητα και ανταπόκριση της συγκεκριμένης αλλαγής στις νέες ανάγκες, β) η επίδραση της στάσης της ηγεσίας στην αντίδραση των εκπαιδευτικών γ) τα δημογραφικά χαρακτηριστικά και δ) ο τύπος σχολείου στον οποίο υπηρετούν (δημόσιο/ιδιωτικό). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι εκπαιδευτικοί της Περιφέρειας Αττικής, στην οποία διεξήχθη η έρευνα, έδειξαν γενικά θετική στάση απέναντι στην αλλαγή, θεωρώντας ότι μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτή. Η στήριξη των εκπαιδευτικών από τις σχολικές ηγεσίες επηρέασε τον βαθμό της θετικής στάσης τους προς την αλλαγή. Οι εκπαιδευτικοί των ιδιωτικών σχολείων, που δηλώνουν ότι είχαν υψηλό βαθμό υποστήριξης από την ηγεσία τους, δηλώνουν και σε υψηλότερα ποσοστά υποστήριξη στην αλλαγή. Επίσης, όσο πιο υψηλό ήταν το επίπεδο του ατομικού και σχολικού εξοπλισμού, τόσο θετικότερη ήταν η αντίδραση στην αλλαγή, καθώς οι εκπαιδευτικοί πίστευαν ότι μπορούσαν ν’ ανταποκριθούν επιτυχώς στις νέες ανάγκες. Σε σχέση με τον τύπο σχολείου υπηρέτησης φάνηκε ότι στα ιδιωτικά σχολεία οι εκπαιδευτικοί είχαν υψηλότερα ποσοστά υπέρ της αναγκαιότητας και της καταλληλότητας των συγκεκριμένων αλλαγών στα σχολεία τους σε σχέση με τους συναδέλφους τους των δημοσίων σχολείων. Η έρευνα αυτή είναι σημαντική, καθώς αναδεικνύει τους επιμέρους άξονες που συντελούν στην επίτευξη της αλλαγής και στους οποίους πρέπει να στηριχθούν οι ηγεσίες των σχολείων, για να προωθήσουν νέα καινοτόμα στοιχεία που θα ωθήσουν υψηλότερα την παρεχόμενη εκπαίδευση.