Ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης στην καταπολέμηση της παιδικής φτώχειας
The role of local government in the fight against child poverty
Λέξεις-κλειδιά
Παιδική φτώχεια ; Φτώχεια ; Κοινωνικός αποκλεισμός ; Τοπική αυτοδιοίκηση ; Κοινωνικές υπηρεσίες ; Νόμος ΚαλλικράτηΠερίληψη
Η καταπολέμηση της παιδικής φτώχειας αποτελεί τον βασικότερο παράγοντα προόδου μιας κοινωνίας .Η παιδική φτώχεια ως φαινόμενο σχετίζεται αλλά και διαφοροποιείται από την φτώχεια των ενηλίκων και ο ορισμός της βρίσκεται τα τελευταία χρόνια στο επίκεντρο συζητήσεων και ανάλυσης για την λήψη εκείνων των μέτρων που θα την τοποθετήσουν ως κεντρικό άξονα των πολιτικών για την κοινωνική ένταξη και την κοινωνικοοικονομική πρόοδο. Η καταπολέμηση της παιδικής φτώχειας απαντάται σε όλα τα κείμενα ανθρωπίνων δικαιωμάτων τόσο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών όσο και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού που κυρώθηκε από τη Χώρα μας το 1992 αναγνωρίζει ρητά το δικαίωμα κάθε παιδιού για ένα κατάλληλο επίπεδο διαβίωσης, που να επιτρέπει τη σωματική, πνευματική, ψυχική, ηθική και κοινωνική ανάπτυξή του. Στη
Σύμβαση τονίζεται επιπλέον η ανάγκη υλικής υποστήριξης των παιδιών, κυρίως σε σχέση με τη διατροφή, το ρουχισμό και την κατοικία. Η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός στα παιδιά τα εμποδίζει να έχουν ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο και έχει επιπτώσεις στην προσωπική τους ανάπτυξη, στην υγεία τους, στην ασφάλεια τους. Επιπλέον περιορίζει τα θεμελιώδη δικαιώματα τους και τα εκθέτει σε κίνδυνο ζωής, οδηγεί στη συσσώρευση μειονεξιών, που δεν αναπληρώνονται ούτε αντιστρέφονται, με
αποτέλεσμα να αυξάνει τις αποτυχίες στη μετέπειτα ζωή τους και τον κίνδυνο αναπαραγωγής και διαγενεακής μεταβίβασης της φτώχειας. Η ανάπτυξη των κατάλληλων πολιτικών για την αντιμετώπιση του φαινομένου πρέπει να βρίσκεται στο επίκεντρο των
μέτρων και δράσεων που θα μειώσουν ή και θα εξαλείψουν το φαινόμενο. Ο ρόλος των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α’ βαθμού (Δήμων) ,όπως αυτός μετεξελίχθηκε και απόκτησε διευρυμένες αρμοδιότητες μέσω του προγράμματος «Καλλικράτη» είναι καθοριστικός τόσο στην εφαρμογή κοινωνικής πολιτικής σε τοπικό επίπεδο όσο και μέσω της αποκέντρωσης των αρμοδιοτήτων σε επίπεδο εντοπισμού, καταγραφής και αξιολόγησης των αναγκών των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού και δη των παιδιών και οικογενειών που βιώνουν τον κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. Η εφαρμογή μέτρων και η ανάληψη δράσεων από τους Δήμους για την παιδική φτώχεια μπορεί να προσδώσει τα πλέον θετικά αποτελέσματα για τη μείωση της παιδικής φτώχειας. Η πρόκληση είναι να προσδιοριστούν οι στόχοι και να ιεραρχηθεί το φάσμα των παρεμβάσεων για ολοκληρωμένες κοινοτικές πρωτοβουλίες και υπηρεσίες προς τα παιδιά και τις οικογένειες τους.
Περίληψη
Fight against child poverty is the key to a society's progress. Child poverty as a phenomenon is related to and differentiated from adult poverty and in recent years its definition has become the center of discussions and analysis to take upon those measures that will place it at the center of policies for social inclusion and social economic progress. It is found in all human rights texts, both in the United Nations and in the European Union. The Convention on the Rights of the Child, ratified by our country in 1992, explicitly recognizes the right of every child to an adequate standard of living, which enables his or her physical, spiritual, mental, moral, and social development. The Convention also emphasizes the need for material support for children, mainly in relation to food, clothing, and housing. Poverty and social exclusion in children prevent them from having a decent standard of living and affect their personal development, their health, and their safety. In addition, it restricts their fundamental rights and puts them at risk of death, leading to the accumulation of disadvantages that are not replaced or reversed, thus increasing the failures
in their later life and the risk of reproduction and intergenerational transmission of poverty. The development of appropriate policies to address the phenomenon must be at the heart of measures and actions that will reduce or even eliminate the phenomenon.
The role of Local Authorities at the First Degree (Municipalities), as it has evolved and acquired expanded responsibilities through the "Kallikrates" program in Greece is crucial both in the implementation of social policies at the local level and because of the
responsibilities’ decentralization local authorities can identify, register, and evaluate more efficiently the needs of vulnerable groups of the population, especially children and families that are at risk of poverty and social exclusion. Therefore, the implementation of
measures and the undertaking of actions by Municipalities can give positive outcomes to the fight against child poverty. The challenge is the goal setting and the prioritization of interventions which enhance integrated community initiatives and services for children and their families.
Αριθμός σελίδων
147Σχολή
Σχολή Διοικητικών, Οικονομικών & Κοινωνικών ΕπιστημώνΑκαδημαϊκό Τμήμα
Τμήμα Διοίκησης ΕπιχειρήσεωνΤίτλος Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών
Διοίκηση και Διαχείριση Υπηρεσιών Υγείας και Κοινωνικής ΦροντίδαςΓλώσσα
Ελληνικά
Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές