Μέθοδοι στίλβωσης ολοκεραμικών αποκαταστάσεων

Abstract

Τα οδοντιατρικά κεραμικά είναι υλικά που χρησιμοποιούνται αθρόα τα τελευταία χρόνια, καθώς διαθέτουν πολλαπλά πλεονεκτήματα. Αναλυτικότερα, χαρακτηρίζονται από μεγάλη βιοσυμβατότητα, αυξημένη αισθητική απόδοση, μειωμένη κατακράτηση πλάκας, αντίσταση στην αποτριβή και σταθερή χρωματική απόδοση. Η στίλβωση των οδοντιατρικών κεραμικών υλικών είναι ένα απόλυτα σημαντικό στάδιο για τη διατήρηση της αισθητικής μιας αποκατάστασης, την πρόληψη της αποτριβής των δοντιών της ανταγωνιστικής οδοντοφυΐας, τη μείωση της συσσώρευσης πλάκας σε ένα κεραμικό και τη μακροζωία του. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η περιγραφική παράθεση των σύγχρονων οδοντιατρικών ολοκεραμικών συστημάτων, με εστίαση στις μεθόδους στίλβωσης ανά κατηγορία υλικού και η εξαγωγή σχετικών αποτελεσμάτων. Αυτό που γίνεται κατανοητό μέσα από την ανάλυση των μεθόδων στίλβωσης των κεραμικών αποκαταστάσεων, είναι ότι οι βασικές αρχές κατά το γυάλισμα οποιουδήποτε υλικού είναι ως επί το πλείστον οι ίδιες. Σε γενικές γραμμές, η μηχανική στίλβωση απαιτεί τη διαδοχική χρήση διαφόρων περιστροφικών εργαλείων διαφορετικού μεγέθους ή τραχύτητας των κόκκων και συνήθως διακρίνονται σε τρία ή περισσότερα επίπεδα αδρότητας. Για αποτελέσματα υψηλής στιλπνότητας, χρησιμοποιούνται τα ειδικά στιλβωτικά φυράματα με κόκκους βιομηχανικού διαμαντιού με τρίχινη βούρτσα. Αυτό που κρίνεται ως απόλυτα σημαντικό, είναι η χρήση των παραπάνω εργαλείων με τη σωστή σειρά και η πιστή τήρηση των οδηγιών του εκάστοτε κατασκευαστή. Κάποιες κατηγορίες ολοκεραμικών, όπως τα κεραμικά χαμηλής τήξης, επιτρέπουν την επίτευξη μιας σχετικά πιο λείας επιφάνειας είτε με εφυάλωση είτε με στίλβωση. Σε αντίθεση με τη στίλβωση, η εφυάλωση συνιστά μια μη αφαιρετική μέθοδο, η οποία θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως προσθετική, δεδομένου ότι ένα λεπτό στρώμα εφαρμόζεται στο κεραμικό. Αυτή η πρόσθετη στρώση είναι συνήθως τόσο λεπτή έτσι ώστε σπανίως χρειάζεται συγκλεισιακή προσαρμογή. Μεταξύ των διαθέσιμων ανασκοπούμενων μελετών, δεν αναδείχθηκε ένα ξεκάθαρο πρωτόκολλο για την καλύτερη μέθοδο στίλβωσης ανά κατηγορία υλικού. Για την ακρίβεια, το ερευνητικό ενδιαφέρον φαίνεται να έχει κεντρίσει περισσότερο η σύγκριση της μηχανικής στίλβωσης έναντι της φυσικοχημικής εφυάλωσης. Μέσα από πολλές μελέτες επιχειρείται η σύγκριση της αποτελεσματικότητας μεταξύ διαφορετικών στιλβωτικών κιτ σε διαφορετικής σύστασης ολοκεραμικά υλικά, δυσχεραίνοντας την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων. Βάση των παραπάνω και μέχρι την εκπόνηση περισσότερο ομοιογενών μελετών ως προς τη σύγκριση ίδιων κεραμικών συστημάτων και στιλβωτικών μεθόδων, προτείνεται η πιστή τήρηση των οδηγιών του εκάστοτε κατασκευαστή (κεραμικών συστημάτων, στιλβωτικών εργαλείων, φυραμάτων και κιτ) και η συνεχής επαφή των οδοντικών τεχνολόγων με την τεχνολογία των σύγχρονων υλικών και των ιδιοτήτων τους.