Μετατραυματικό στρες του νοσηλευτικού προσωπικού κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19: Μελέτη παρατήρησης
Post-traumatic stress of nursing staff during the Covid-19 pandemic: An observational study
Λέξεις-κλειδιά
Μετατραυματικό στρες ; Διαταραχή μετατραυματικού στρες ; Covid-19 ; Νοσηλευτικό προσωπικό ; ΠανδημίαΠερίληψη
Εισαγωγή: Τα παρατεταμένα τραυματικά γεγονότα και οι καταστάσεις, εκτός από άλλους στρεσογόνους παράγοντες και κουραστικούς παράγοντες της βιοψυχοκοινωνικής σφαίρας, μπορούν να προκαλέσουν διαταραχές μετατραυματικού στρες (Posttraumatic Stress Disorder -PTSD), οι οποίες προκύπτουν ενόψει γεγονότων ή καταστάσεων που αποτελούν απειλή για τη σωματική ακεραιότητα του ατόμου ή των άλλων, ή που προκαλούν συναισθήματα φρίκης και ανικανότητας. Αυτός ο τύπος πάθησης είναι πλέον συγκρίσιμος με το λεγόμενο «συνεχιζόμενο τραύμα», την κατάσταση που βιώνουν οι νοσηλευτές που βρίσκονται σε υπηρεσία κατά τη διάρκεια της συνεχιζόμενης έκτακτης ανάγκης για την υγεία Covid-19. Στόχος της μελέτης: η αναζήτηση συμπτωμάτων άγχους σε νοσηλευτές, τα οποία θα μπορούσαν να διαμορφωθούν ως Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες (PTSD) και τα οποία γενικά δεν αναγνωρίζονται. Υλικά και Μέθοδοι: Χορηγήθηκε ένα ηλεκτρονικό ερωτηματολόγιο πολλαπλής επιλογής, αποτελούμενο από το Ερωτηματολόγιο PTSD και την Κλίμακα Επιπτώσεων Συμβάντος (IES-R). Το δείγμα της έρευνας ήταν 223 νοσηλευτές από διαφορετικά τμήματα ενός Γενικό Νοσοκομείου της Ελλάδας καθώς και κέντρων υγείας.
Αποτελέσματα: Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν φαίνονται ιδιαίτερα ενδιαφέροντα, και αναφέρουν ότι οι νοσηλευτές στα επείγοντα, μαζί με τους νοσηλευτές που εργάζονται στο νοσοκομείο, παρουσιάζουν πολύ περισσότερα συμπτώματα άγχους από νοσηλευτές που δεν εργάζονται σε τμήματα επειγόντων περιστατικών ή που εργάζονται στα κέντρα υγείας. Η ηλικιακή ομάδα μεταξύ 31 και 40 ετών, που δεν είναι άλλη από την πλειονότητα των νοσηλευτών που έχουν υπηρετήσει από 6 έως 20 ετών, φαίνεται να έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα από τους άλλους να αναπτύσσουν σημαντική δυσφορία η οποία, τέλος, εμφανίζεται πιο συχνή στις γυναίκες παρά στους άνδρες. Συμπεράσματα: Η μελέτη δείχνει τη σημασία της αναγνώρισης του βαθμού άγχους που παρουσιάζουν οι νοσηλευτές ανάλογα με το τμήμα στο οποίο εργάζονται και τη επινόηση λύσεων που μπορούν να προάγουν την ψυχολογική τους ευεξία. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να ευαισθητοποιηθούν και να ενημερωθούν οι νοσηλευτές που
εργάζονται στην επικράτεια και στα νοσοκομεία, όλων των ηλικιακών ομάδων, εφαρμόζοντας παρεμβάσεις προληπτικής εκπαίδευσης και ψυχολογικής υποστήριξης που βασίζονται επίσης σε τεχνικές συναισθηματικής διαχείρισης, προκειμένου να μειωθούν οι ψυχοφυσικές αντιδράσεις που σχετίζονται με το τραύμα και να αποτραπεί η συσσώρευσή του από το να οδηγήσει σε προσωπική δυσφορία που μεταφέρεται εύκολα στον χώρο εργασίας, με κίνδυνο να μειωθούν οι επαγγελματικές δεξιότητες και να αυξηθούν οι δυσκολίες στη σχέση με τον ασθενή καθώς και με τους άλλους εργαζόμενους της ίδιας ομάδας.
Περίληψη
Introduction: Prolonged traumatic events and situations, in addition to other stressors and tiring factors of the biopsychosocial sphere, can cause posttraumatic stress disorders (Posttraumatic Stress Disorder -PTSD), which arise in the face of events or situations that pose a threat to physical integrity of the person or others, or that cause feelings of horror and helplessness. This type of condition is now comparable to so-called "continuing trauma," the condition experienced by nurses on duty during the ongoing Covid-19 health emergency. Aim of the study: the search for anxiety symptoms in nurses, which could be formulated as Post-Traumatic Stress Disorder (PTSD) and which are generally not recognized. Materials and Methods: An electronic multiple-choice questionnaire consisting of the PTSD Questionnaire and the Impact of Event Scale (IES-R) was administered. The research sample was 223 nurses from different departments of a General Hospital of Greece as well as health centers.
Results: The data collected seem particularly interesting, and they report that emergency room nurses, along with hospital-based nurses, show significantly more anxiety symptoms than non-emergency department or community-based nurses. The age group between 31 and 40, which is none other than the majority of nurses who have served from 6 to 20 years, appears to be more likely than others to develop significant distress which, finally, occurs more frequently in women than in men. Conclusions: The study shows the importance of recognizing the degree of stress experienced by nurses depending on the department in which they work and devising solutions that can promote their psychological well-being. Therefore, it is important to sensitize and inform nurses who work in the territory and in hospitals, of all age groups, applying preventive education and psychological support interventions also based on emotional management techniques, in order to reduce the psychophysical reactions related to the trauma and prevent its accumulation from leading to personal discomfort that is easily transferred to the workplace, with the risk of reducing professional skills and increasing difficulties in the relationship with the patient as well as with other workers in the same group.
Αριθμός σελίδων
68Σχολή
Σχολή Διοικητικών, Οικονομικών & Κοινωνικών ΕπιστημώνΑκαδημαϊκό Τμήμα
Τμήμα Διοίκησης ΕπιχειρήσεωνΤίτλος Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών
Διοίκηση και Διαχείριση Υπηρεσιών Υγείας και Κοινωνικής ΦροντίδαςΓλώσσα
Ελληνικά
Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές