Η χρήση των παραγόντων ερυθροποίησης έναντι των μεταγγίσεων στην αντιμετώπιση αναιμιών
The use of erythropoiesis agents against transfusions in the treatment of anemias
Λέξεις-κλειδιά
Αναιμία ; Ερυθροποιητίνη ; Παράγοντες ερυθροποίησης ; Μετάγγιση αίματοςΠερίληψη
Κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, πολύ λίγες πρωτεΐνες μπόρεσαν να συναγωνιστούν την ερυθροποιητίνη στο να αποσπάσουν αρχικά το επιστημονικό ενδιαφέρον των φυσιολόγων, των κυτταρικών βιολόγων αλλά και των κλινικών ιατρών και των ασθενών τους στη συνέχεια. Η γοητεία της πρωτεΐνης αυτής οφείλεται κατά κύριο λόγο στον κυρίαρχο ρόλο που αυτή διαδραματίζει στην φυσιολογική λειτουργία των ερυθρών αιμοσφαιρίων, ως την πιο σημαντική, ίσως, ορμόνη που ρυθμίζει την διαδικασία της αιμοποίησης, τον χαρακτηριστικό μηχανισμό ο οποίος διέπει την ρύθμιση του γονιδίου της καθώς και την αξιοσημείωτη επίδραση που έχει ως θεραπευτικός παράγοντας αποτελώντας αναμφισβήτητα την πιο επιτυχημένη φαρμακευτική ουσία η οποία δημιουργήθηκε με την χρήση της τεχνολογίας του ανασυνδυασμένου DNA.
Σκοπός – Μέθοδος: Ο βασικός στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η σύγκριση των παραγόντων ερυθροποίησης έναντι της μετάγγισης αίματος ως τρόπο πρόληψης, θεραπείας και συντήρησης μιας ανθεκτικής αναιμίας σε διάφορες παθολογικές καταστάσεις. Για την επίτευξη του συγκεκριμένου στόχου επιλέγει το εργαλείο της αφηγηματικής ανασκόπησης της βιβλιογραφίας (narrative literature review).
Αποτελέσματα: Στην παρούσα βιβλιογραφική ανασκόπηση αναλύθηκαν μία σειρά από δημοσιευμένες μελέτες οι οποίες συνέκριναν την χρήση των παραγόντων ερυθροποίησης σε μία σειρά από παθολογικές καταστάσεις, στις οποίες περιλαμβάνονται οι: 1) Αναιμία λόγω χημειοθεραπείας σε ασθενείς με νεοπλασματικές νόσους, 2) Ασθενείς σε κρίσιμη κατάσταση, νοσηλευόμενοι σε μονάδες εντατικής θεραπείας, 3) Αναιμία των πρόωρων νεογνών, 4) Ασθενείς με τελικού σταδίου χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και 5) Ασθενείς με μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα.
Συμπέρασμα: Από την μελέτη της πρόσφατης βιβλιογραφίας διαπιστώνεται ότι η χρήση των παραγόντων ερυθροποίησης αποτελεί μία ικανοποιητική, τόσο σε σχέση με την κλινική αποτελεσματικότητά της, όσο και με την οικονομική αποδοτικότητα, εναλλακτική επιλογή σε σχέση με την μετάγγιση αλλογενούς αίματος. Φυσικά, κάθε παθολογική κατάσταση έχει τα δικά της χαρακτηριστικά, ενώ σε κάθε περίπτωση η αντιμετώπιση του κάθε ασθενούς ξεχωριστά θα πρέπει να είναι εξατομικευμένη, με βάση τις συγκεκριμένη παθολογία και ιδιαιτερότητές του.
Περίληψη
During the last century, only a few proteins have been able to compete with erythropoietin in capturing the scientific interest of physiologists, cell biologists, clinicians and their patients. The fascination of this protein is primarily due to the dominant role it plays in the normal function of the erythrocytes, being perhaps the most important hormone regulating the process of haemopoiesis, the characteristic mechanism underlying the regulation of its gene and its remarkable effect as a therapeutic agent, making it arguably the most successful pharmaceutical substance created using recombinant DNA technology.
Purpose - Method: The main objective of this thesis is to compare erythropoiesis stimulating agents versus blood transfusion as a way of prevention, treatment and maintenance of resistant anaemia in different pathological conditions. To achieve this objective, the tool of narrative literature review was chosen.
Results: The present literature review analysed a number of published studies comparing the use of erythropoiesis stimulating agents in a range of pathological conditions, which included: 1) Chemotherapy-induced anaemia in patients with neoplastic diseases; 2) Critically ill patients hospitalized in intensive care units; 3) Anaemia of premature neonates; 4) Patients with end-stage chronic renal failure and 5) Patients with myelodysplastic syndromes.
Conclusion: From the study of recent literature, it is concluded that the use of erythropoiesis stimulating factors is a satisfactory alternative to allogeneic blood transfusion, both in terms of clinical efficacy and cost-effectiveness. Of course, each pathological condition has its own characteristics, and in any case the treatment of each patient should be individualised, based on his or her specific pathology and peculiarities.
Αριθμός σελίδων
66Σχολή
Σχολή Επιστημών Υγείας & ΠρόνοιαςΑκαδημαϊκό Τμήμα
Τμήμα Βιοϊατρικών ΕπιστημώνΤίτλος Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών
Βιοϊατρικές Μέθοδοι και Τεχνολογία στη ΔιάγνωσηΓλώσσα
Ελληνικά
Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές