Προστάτης, συμβολή των σύγχρονων τεχνικών στην αύξηση της δόσης κατά την ακτινοθεραπεία προστάτη

Abstract

Οι ασθενείς με καρκίνο του προστάτη pT3 που υποβάλλονται σε ριζική προστατεκτομή (RP) μπορεί να εμφανίσουν επίμονα ή αυξανόμενα επίπεδα ειδικού προστατικού αντιγόνου (PSA) σε ποσοστό περίπου πενήντα τοις εκατό εκείνων που δεν έχουν θετικά περιθώρια χειρουργικής εκτομής και εβδομήντα τοις εκατό εκείνων που έχουν θετικά περιθώρια χειρουργικής εκτομής. Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι ένα επίμονο επίπεδο PSA μετά από μια ριζική προστατεκτομή (RP) έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει σημαντικά την επιβίωση χωρίς μεταστάσεις, τη συνολική επιβίωση (OS) και την ειδική για τον καρκίνο επιβίωση. Η απεικόνιση με τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων του ειδικού προστατικού μεμβρανικού αντιγόνου (PSMAPET) αξιολογήθηκε ως προς τη χρησιμότητά της σε ασθενείς που είχαν εμφανίσει υποτροπές του PSA σε κλινικές δοκιμές που δεν ήταν τυχαιοποιημένες. Λόγω αυτών των ευρημάτων, η Ευρωπαϊκή Ουρολογική Εταιρεία (EAU) συνιστά τώρα να προσφέρεται στους άνδρες που έχουν επίμονα υψηλό PSA μετά από RP και στους άνδρες που είχαν βιοχημικές υποτροπές μια PSMA-PET-CT. Η σύσταση αυτή μπορεί να βρεθεί στην τρέχουσα κατευθυντήρια γραμμή της EAU. Οι ασθενείς με επίμονες τιμές PSA άνω των 0,1 ng/mL, αυξανόμενες τιμές PSA σε επόμενες εξετάσεις PSA ή οποιαδήποτε τιμή PSA άνω των 0,1 ng/mL είναι υποψήφιοι για ακτινοθεραπεία διάσωσης, γνωστή και ως salvage radiation therapy ( SRT). Η θεραπεία αυτή συνιστάται από τις διεθνείς κατευθυντήριες γραμμές. Η SRT θα πρέπει να αρχίσει το συντομότερο δυνατό, κατά προτίμηση πριν το επίπεδο PSA φθάσει τα 0,5 ng/mL, προκειμένου να εξασφαλιστεί υψηλή πιθανότητα επίτευξης επιπέδων PSA μη ανιχνεύσιμων. Ωστόσο, δεδομένης της τρέχουσας κατάστασης των γνώσεών μας, δεν είμαστε σε θέση να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να υπάρχουν και άλλοι δείκτες για την SRT. Ο ρόλος της ορμονικής θεραπείας, η πρόσθετη ακτινοβόληση των πυελικών λεμφαδένων, η συνολική δόση θεραπείας για SRT και το βέλτιστο σχήμα κλασματοποίησης είναι τέσσερα ουσιαστικά ερωτήματα που εξακολουθούν να είναι αμφιλεγόμενα παρά τα αποτελέσματα των νέων μελετών σχετικά με την SRT μετά από RP για ασθενείς με επίμονα ή αυξανόμενα επίπεδα PSA. Τα ερωτήματα αυτά είναι επί του παρόντος άλυτα. Παρά τα αποτελέσματα αυτά, προς το παρόν δεν υπάρχουν απαντήσεις. Η προσθήκη της θεραπείας στέρησης ανδρογόνων (ADT) στη Σελίδα 7 από 82 συνήθη ακτινοθεραπεία αξιολογήθηκε σε δύο τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές, αλλά τα αποτελέσματα ήταν ασαφή. Επιπλέον, δεν υπάρχουν ακόμη σαφή στοιχεία που να υποστηρίζουν τη βέλτιστη στρατηγική θεραπείας για την υποτροπή του PSA. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν υπάρχει τρόπος να γίνει διάκριση μεταξύ τοπικής νόσου, περιφερειακής νόσου, απομακρυσμένης νόσου ή νόσου που επηρεάζει τόσο τοπικές όσο και απομακρυσμένες περιοχές. Μια πρόσφατη ανασκόπηση εξέτασε διάφορους παράγοντες για να καθορίσει πόσο καλά διευκολύνουν τη διάκριση μεταξύ των διαφόρων περιοχών υποτροπής. Στην πραγματικότητα, η διαφοροποίηση της τοπικής νόσου από τη νόσο που έχει μεταφερθεί από απόσταση είναι ιδιαίτερα σημαντική κατά τη λήψη αποφάσεων σχετικά με τις επιμέρους θεραπείες. Επιπλέον, η έρευνα έχει δείξει ότι ένα υψηλό σκορ Gleason (οκτώ έως δέκα) και ένας σύντομος χρόνος διπλασιασμού του PSA (λιγότερο από δώδεκα μήνες) θα μπορούσαν να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στην πιθανότητα επιβίωσης. Τα ευρήματα αυτά θα μπορούσαν να παράσχουν στους ακτινοθεραπευτές ογκολόγους χρήσιμες πληροφορίες κατά τη λήψη αποφάσεων για τη θεραπεία..