Φυσική Δραστηριότητα και Ποιότητα Ζωής σε Ηλικιωμένα Άτομα που Διαμένουν στην Κοινότητα

Ψαρρού, Άννα

Physical Activity and Quality of Life in Community-Dwelling Older Adults

Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία

Author

Ψαρρού, Άννα

Date

2023-02-09

Advisor

Μαντζώρου, Μαριάννα

Διπλωματική εργασία (3.423Mb)

Keywords

Φυσική δραστηριότητα ; Ποιότητα ζωής ; Ηλικιωμένοι ; Γήρανση ; Πανδημία Covid-19.

Abstract

Εισαγωγή: Ένας από τους σημαντικότερους ανασταλτικούς παράγοντες της φθίνουσας πορείας που χαρακτηρίζει τη διαδικασία της γήρανσης αποτελεί η φυσική δραστηριότητα, μέσω της οποίας οι ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας αποκομίζουν οφέλη που αφορούν στη διατήρηση και βελτίωση της υγείας τους στο σύνολό της και την εξασφάλιση ποιοτικών χρόνων ζωής. Σκοπός: Με τη συγκεκριμένη μελέτη διερευνάται κατά πόσο η φυσική δραστηριότητα επηρεάζει το antilaman;omeno επίπεδο ποιότητας ζωής των ατόμων που ανήκουν στον ευάλωτο πληθυσμό που απαρτίζει την Τρίτη ηλικία. Μεθοδολογία: Διενεργήθηκε συγχρονική περιγραφική μελέτη συσχέτισης στο διάστημα Φεβρουαρίου-Μαΐου 2022 με τη συμπλήρωση τριών ερωτηματολογίων: α) Ερωτηματολόγιο κοινωνικο-δημογραφικών χαρακτηριστικών, β) Ερωτηματολόγιο Κλίμακας σχετιζόμενης με την υγεία Ποιότητας Ζωής-Short Form Health Survey (SF-36), γ) Διεθνές Ερωτηματολόγιο Φυσικής Δραστηριότητας-International Physical Activity Questionnaire (IPAQ). Η έρευνα είχε ως δείγμα 124 άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω. Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν τα 71,6 έτη, με τις γυναίκες να έχουν μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής (62,1%). Το 75,2% των ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας είχαν κάποιο χρόνιο νόσημα και το 83,1% λάμβανε φαρμακευτική αγωγή. Τα δεδομένα που προέκυψαν από το ερωτηματολόγιο SF-36 υποδηλώνουν λίγο υψηλότερη ποιότητα ζωής ως προς την συνοπτική κλίμακα σωματικής υγείας (PCS) (μέση τιμή 52,4) και αρκετά υψηλότερη ποιότητα ζωής ως προς την συνοπτική κλίμακα της ψυχικής υγείας (MCS) (μέση τιμή 63,1) σε σχέση με τις μέσες τιμές του γενικού ελληνικού πληθυσμού, γεγονός που σημαίνει ότι τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας είχαν καλύτερη ψυχική υγεία από ότι σωματική υγεία. Τα ευρήματα από την ανάλυση του IPAQ κατέγραψαν χαμηλά επίπεδα φυσικής δραστηριότητας στους συμμετέχοντες, αγγίζοντας το ποσοστό της τάξεως του 83,9%. Οι συμμετέχοντες που είχαν εντάξει στη ζωή τους κάποια αγαπημένη ασχολία (χόμπι), εμφάνισαν 3,5 φορές συχνότερα μέτριο/υψηλό επίπεδο φυσικής δραστηριότητας σε σχέση με τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας που δεν είχαν χόμπι (p=0,03). Τέλος, η συννοσηρότητα επηρέασε αρνητικά τη φυσική δραστηριότητα (p=0,03) και την ποιότητα ζωής των ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας ως προς την ψυχική υγεία (p=0,005), τον σωματικό (p<0,001), κοινωνικό (p=0,001) και συναισθηματικό ρόλο (p<0,001), τον σωματικό πόνο (p=0,002), την ζωτικότητα (p<0,001) και την γενική υγεία (p=0,003). Συμπεράσματα: Οι ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας στην Ελλάδα εμπλέκονται σε πολύ χαμηλό ποσοστό σε φυσική δραστηριότητα. H διαχείριση του προβλήματος αυτού πρέπει να αποτελέσει θέμα υψηλής προτεραιότητας στα προγράμματα δημόσιας υγείας που αφορούν την υγιή γήρανση καθώς η φυσική δραστηριότητα επιδρά και προάγει πολλές από τις βασικές πτυχές της ποιότητας της ζωής. Επιδρά θετικά εφ’ ενός στη σωματική και αφ’ ετέρου στην ψυχική υγεία των ενηλίκων μεγαλύτερης ηλικίας, ενώ η συννοσηρότητα προάγει τη σωματική αδράνεια και επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα της ζωής των ατόμων που απαρτίζουν την Τρίτη ηλικία.

Abstract

Introduction: One of the most important inhibitors of the declining state that characterizes the aging process is physical activity, through which older adults gain benefits in terms of maintaining and improving their health as a whole and ensuring quality life years. Purpose: This study investigates whether physical activity affects the self-perceived quality of life of the vulnerable group of older adults. Methods: A cross-sectional descriptive correlation study was conducted from February-May 2022 by completing three questionnaires: a) Socio-demographic characteristics questionnaire, b) Short Form Health Survey (SF-36), c) International Physical Activity Questionnaire (IPAQ). 124 people aged 65 and over participated in the survey. Results: Τhe average age of the participants was 71.6 years, with women having a higher percentage of participation (62.1%). 75.2% of the older persons had a chronic disease and 83.1% were taking medication. Data derived from the SF-36 questionnaire suggest a slightly higher quality of life with regard to the physical health component (PCS) (mean score 52,4) and considerably higher quality of life with regard to the mental health component (MCS) (mean score 63.1) compared to the mean value of the general Greek population meaning that the older persons had better mental health than physical health. The findings from the IPAQ analysis recorded low levels of physical activity among older adults, reaching a rate of 83,9%. The participants who had included some favourite occupation (hobby) in their life, were 3,5 times more likely to show a moderate/high level of physical activity compared to the older persons who did not have a hobby (p=0,03). Finally, comorbidity negatively affected the physical activity (p=0,03) and quality of life with regard to mental health in older adults (p=0,005), physical (p<0,001), social (p=0,001) and emotional role (p<0,001), somatic pain (p=0,002), vitality (p<0,001) and general health (p=0,003). Conclusions: Older adults in Greece are involved in very low levels of physical activity.The management of this problem should be a high priority in programs of Public Health regarding healthy aging, as physical activity affects and promotes many of the basic aspects of quality of life. It has a positive effect on the physical and mental health of older persons, while co-morbidity promotes physical inactivity and negatively affects their perceived quality of life.