Φυσική Δραστηριότητα και Ποιότητα Ζωής σε Ηλικιωμένα Άτομα που Διαμένουν στην Κοινότητα

Abstract

Εισαγωγή: Ένας από τους σημαντικότερους ανασταλτικούς παράγοντες της φθίνουσας πορείας που χαρακτηρίζει τη διαδικασία της γήρανσης αποτελεί η φυσική δραστηριότητα, μέσω της οποίας οι ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας αποκομίζουν οφέλη που αφορούν στη διατήρηση και βελτίωση της υγείας τους στο σύνολό της και την εξασφάλιση ποιοτικών χρόνων ζωής. Σκοπός: Με τη συγκεκριμένη μελέτη διερευνάται κατά πόσο η φυσική δραστηριότητα επηρεάζει το antilaman;omeno επίπεδο ποιότητας ζωής των ατόμων που ανήκουν στον ευάλωτο πληθυσμό που απαρτίζει την Τρίτη ηλικία. Μεθοδολογία: Διενεργήθηκε συγχρονική περιγραφική μελέτη συσχέτισης στο διάστημα Φεβρουαρίου-Μαΐου 2022 με τη συμπλήρωση τριών ερωτηματολογίων: α) Ερωτηματολόγιο κοινωνικο-δημογραφικών χαρακτηριστικών, β) Ερωτηματολόγιο Κλίμακας σχετιζόμενης με την υγεία Ποιότητας Ζωής-Short Form Health Survey (SF-36), γ) Διεθνές Ερωτηματολόγιο Φυσικής Δραστηριότητας-International Physical Activity Questionnaire (IPAQ). Η έρευνα είχε ως δείγμα 124 άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω. Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν τα 71,6 έτη, με τις γυναίκες να έχουν μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής (62,1%). Το 75,2% των ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας είχαν κάποιο χρόνιο νόσημα και το 83,1% λάμβανε φαρμακευτική αγωγή. Τα δεδομένα που προέκυψαν από το ερωτηματολόγιο SF-36 υποδηλώνουν λίγο υψηλότερη ποιότητα ζωής ως προς την συνοπτική κλίμακα σωματικής υγείας (PCS) (μέση τιμή 52,4) και αρκετά υψηλότερη ποιότητα ζωής ως προς την συνοπτική κλίμακα της ψυχικής υγείας (MCS) (μέση τιμή 63,1) σε σχέση με τις μέσες τιμές του γενικού ελληνικού πληθυσμού, γεγονός που σημαίνει ότι τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας είχαν καλύτερη ψυχική υγεία από ότι σωματική υγεία. Τα ευρήματα από την ανάλυση του IPAQ κατέγραψαν χαμηλά επίπεδα φυσικής δραστηριότητας στους συμμετέχοντες, αγγίζοντας το ποσοστό της τάξεως του 83,9%. Οι συμμετέχοντες που είχαν εντάξει στη ζωή τους κάποια αγαπημένη ασχολία (χόμπι), εμφάνισαν 3,5 φορές συχνότερα μέτριο/υψηλό επίπεδο φυσικής δραστηριότητας σε σχέση με τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας που δεν είχαν χόμπι (p=0,03). Τέλος, η συννοσηρότητα επηρέασε αρνητικά τη φυσική δραστηριότητα (p=0,03) και την ποιότητα ζωής των ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας ως προς την ψυχική υγεία (p=0,005), τον σωματικό (p<0,001), κοινωνικό (p=0,001) και συναισθηματικό ρόλο (p<0,001), τον σωματικό πόνο (p=0,002), την ζωτικότητα (p<0,001) και την γενική υγεία (p=0,003). Συμπεράσματα: Οι ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας στην Ελλάδα εμπλέκονται σε πολύ χαμηλό ποσοστό σε φυσική δραστηριότητα. H διαχείριση του προβλήματος αυτού πρέπει να αποτελέσει θέμα υψηλής προτεραιότητας στα προγράμματα δημόσιας υγείας που αφορούν την υγιή γήρανση καθώς η φυσική δραστηριότητα επιδρά και προάγει πολλές από τις βασικές πτυχές της ποιότητας της ζωής. Επιδρά θετικά εφ’ ενός στη σωματική και αφ’ ετέρου στην ψυχική υγεία των ενηλίκων μεγαλύτερης ηλικίας, ενώ η συννοσηρότητα προάγει τη σωματική αδράνεια και επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα της ζωής των ατόμων που απαρτίζουν την Τρίτη ηλικία.