Ελληνικό κριθάρι και σιτάρι. Καλλιέργεια και αξιολόγησή τους για παραγωγή βύνης

Abstract

Το επάγγελμα του οινολόγου – ζυθοποιού είναι πολλά περισσότερα από μια απλή αναλογία νερού, βύνης κριθαριού, λυκίσκου και μαγιάς. Ένας ζυθοποιός έχει την ανάγκη να γνωρίζει όλα τα στάδια της παραγωγής του ζύθου, από την πορεία της πρώτης ύλης (κριθάρι και στην συνέχεια βύνη κριθαριού) έως και το έτοιμο συσκευασμένο προϊόν. Σκοπός της μελέτης είναι η ανάδειξη του ελληνικού κριθαριού και σιταριού, η καλλιέργειά τους και η διαφοροποίηση που προκύπτει στην πρώτη ύλη σε περίπτωση διαφορετικού τρόπου καλλιέργειας.

Για τους σκοπούς του πειράματος εγκαταστάθηκαν καλλιέργειες κριθαριού και σιταριού στις περιοχές του Προφήτη Ηλία Βοιωτίας και την Ελάτεια Φθιώτιδος σε έκταση 48 στρέμματα για το στάρι και 300 για το κριθάρι. Στόχος ήταν η παρακολούθηση των καλλιεργειών σε όλα τα στάδια (από την σπορά μέχρι και το θερισμό), ο εντοπισμός διαφορών κατά την διαδικασία καλλιέργειας και πως οι διαφορές στην καλλιέργεια επηρεάζουν το τελικό προϊόν. Κατά την συγκομιδή συλλέχθηκαν δείγματα από όλα τα αγροτεμάχια, ταξινομήθηκαν, παρατηρήθηκαν τα μακροσκοπικά τους χαρακτηριστικά και υπολογίστηκαν η υγρασία, το εκατολιτρικό βάρος, το βάρος χιλίων κόκκων, η ευαισθησία στο νερό – η βλαστική τους ικανότητα.

Στην συνέχεια, ακολούθησε στατιστική επεξεργασία των αποτελεσμάτων με ένα πρόγραμμα στατιστικής που ονομάζεται MiniTub, με σκοπό την ανάδειξη του καταλληλότερου αγροτεμαχίου – προϊόντος για την παραγωγή ζύθου.

Τα αποτελέσματα έδειξαν πως η επέμβαση την κατάλληλη χρονική στιγμή στις καλλιέργειες είναι σημαντική και παρέχει την δυνατότητα ανταγωνισμού σε ποικιλίες που θεωρούνται ανεπαρκής. Συνεπώς, ποικιλίες που θεωρούνται ακατάλληλες για βυνοποίηση – ζυθοποίηση, με γνώμονα τις σωστές καλλιεργητικές τεχνικές μπορούν να αποδώσουν καρπούς με υψηλή ικανότητα τροποποίησης σε βύνη.