Βιοδείκτες στη διάγνωση του πολλαπλού μυελώματος
Biomarkers in the diagnosis of multiple myeloma
Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία
Author
Μέρτακκα, Μαρία
Date
2023-10-02Keywords
Πολλαπλό μυέλωμα ; Βιοδείκτες ; ΠλασματοκύτταραAbstract
Εισαγωγή: Το πολλαπλό μυέλωμα (Multiple Myeloma ή ΜΜ), θεωρείται μια ανίατη
κακοήθης νόσος των πλασματοκυττάρων (Plasma Cells ή PCs), που εμφανίζεται κυρίως στο
χώρο του μυελού των οστών και αποτελεί περίπου το 10% των αιματολογικών
κακοηθειών. Έτσι, τα μυελωματικά PCs αλληλεπιδρούν με στοιχεία του μυελικού
μικροπεριβάλλοντος, μεταβάλλοντας το. Αυτό, έχει σαν αποτέλεσμα να μπορούν να
εγκατασταθούν και στη συνέχεια να επεκταθούν. Σημαντικές πρόοδοι, έχουν σημειωθεί
για τα διαγνωστικά κριτήρια, με σκοπό τη διάγνωση, την πρόγνωση και τη διαχείριση του
ΜΜ. Επί του παρόντος, βρίσκεται σε εξελικτικό στάδιο εκτεταμένη έρευνα για την
επικύρωση διαγνωστικών βιοδεικτών για τη διαχείριση του ΜΜ.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας ήταν να συνοψίσει τους βιοδείκτες
για τη διάγνωση του ΜΜ και αφού η νόσος παραμένει ανίατη μέχρι σήμερα, να αναφέρει
κάποιους αναδυόμενους βιοδείκτες που ανακαλύφθηκαν σχετικά πρόσφατα και πιθανός
να παίζουν σημαντικό ρόλο για την επιτυχή διάγνωση του ΜΜ.
Μέθοδος: Χρησιμοποιήθηκαν διαδικτυακές πλατφόρμες για την ανάσυρση δεδομένων,
όπως PubMed, Google Scholar, καθώς και έγκριτα επιστημονικά περιοδικά.
Αποτελέσματα: Αναδείχθηκαν αρκετοί βιοδείκτες, μερικοί από τους πιο γνωστούς να
αποτελούν, το σύστημα σταδιοποίησης Durie-Salmon (DSS), το διεθνές σύστημα
σταδιοποίησης (ISS), το αναθεωρημένο σύστημα σταδιοποίησης (RISS), κάποιες
χρωμοσωμικές / κυτταρογενετικές ανωμαλίες, το ποσοστό PCs, η ελεύθερη ελαφριά
αλυσίδα ορού (S-FLC), διάφορες απεικονιστικές μέθοδοι (π.χ. PET-CT, MRI, FDG-PET), η
πρωτεΐνη Bence-Jones στα ούρα, οι μεταβολικοί βιοδείκτες ασπαρτικού και θρεονίνης, τα
microRNAs (oncomiRs και ογκοκατασταλτικά miRNAs), η τρανσγελίνη, τα λιποκύτταρα του
μυελού των οστών, η ραδιοπυκνότητα του υποδόριου λιπώδους ιστού, η πρωτεΐνη Versican,
ο ορός hsa_circ_0087776, τα NGAL και IGFBP-7, οι ανοσολογικοί δείκτες, οι
ανοσοφαινοτυπικοί δείκτες / επιφανειακά αντιγόνα, τα κυκλοφορούντα πρωτεασώματα,
τα εξωκυττάρια κυστίδια, οι υποομάδες των κλασσικών μονοκυττάρων, οι αναδιατάξεις
του γονιδίου IgH, η υγρή βιοψία / βιοψία αίματος, η τοποθέτηση βρωμοδεοξυουριδίνης
στην πολυπαραμετρική κυτταρομετρία ροής, η ανοσοπάρεση του ξενιστή στην κατανομή
των Τ, Β και ΝΚ κυττάρων, διάφοροι βιοδείκτες που σχετίζονται με προχωρημένη
οστεολυτική νόσο, το syndecan-1, καθώς και πληθώρα άλλων βιοδεικτών.
Συμπεράσματα: Το επιστημονικό πεδίο της έρευνας, όσον αφορά το ΜΜ είναι πολλά
υποσχόμενο, τόσο για την έγκαιρη διάγνωση και πρόγνωση, όσο και για τη θεραπεία,
καθώς συνεχώς αναδύονται νέοι πιθανοί βιοδείκτες. Αυτή η ανασκόπηση επομένως,
ανακεφαλαιώνει τους βιοδείκτες που εμπλέκονται κυρίως στη διάγνωση του ΜΜ.
Abstract
Introduction: Multiple myeloma (MM), is considered an incurable malignant disease of
plasma cells (PCs), which occurs mainly in the bone marrow and constitutes approximately 10% of hematological malignancies. Thus, myeloma PCs interact with elements of the myeloid
microenvironment, changing it. This means that they can be installed and then expanded.
Significant advances have been made in the diagnostic criteria for the diagnosis,
prognosis and management of MM. Extensive research to validate diagnostic biomarkers
for the management of MM is currently under development.
Purpose: The purpose of this thesis was to summarize the biomarkers for the diagnosis of
MM and since the disease remains incurable, to mention some emerging biomarkers that
have been discovered relatively recently and are likely to play an important role in the successful
diagnosis of MM.
Method: Online platforms were used for data retrieval, such as Pub-Med, Google Scholar,
as well as reputable scientific journals.
Results: Several biomarkers have emerged, some of the best known being the Durie-Salmon staging system (DSS), the International staging system (ISS), the revised staging system
(RISS), some chromosomal / cytogenetic abnormalities, percentage of PCs, free light
chain (S-FLC), various imaging modalities (e.g. PET-CT, MRI, FDG-PET), urinary Bence-Jones
protein, aspartate and threonine metabolic biomarkers, microRNAs (oncomiRs and tumor
suppressor miRNAs), transgelin, bone marrow adipocytes, radiodensity of subcutaneous
adipose tissue, Versican protein, serum hsa_circ_0087776, NGAL and IGFBP-7, immune
markers, immunophenotypic markers / surface antigens, circulating proteasomes, extracellular
vesicles, classical monocyte subsets, IgH gene rearrangements, liquid biopsy /
blood biopsy, bromodeoxyuridine placement in multiparametric flow cytometry, host immunoparesis
in T, B distribution and NK cells, various biomarkers associated with advanced
osteolytic disease, syndecan-1, as well as a host of other biomarkers.
Discussion: The scientific field of research regarding MM is very promising, for early diagnosis,
prognosis and treatment, as new potential biomarkers are constantly emerging. This
review therefore, summarizes the biomarkers most involved in the diagnosis of MM.