«Διερεύνηση της χρήσης διαδερμικής χολερυθρινομετρίας στον προσυμπτωματικό έλεγχο και την πρώιμη μεταγεννητική διαχείριση της υπερχολερυθριναιμίας σε τελειόμηνα νεογνά»

Abstract

ΕΙΣΑΓΩΓΗ. Η νεογνική υπερχολερυθριναιμία είναι ένα ιδιαίτερα συχνό κλινικό πρόβλημα στα νεογνά των πρώτων ημερών. Η έγκαιρη διάγνωση είναι το κλειδί για τη σωστή διαχείριση της σοβαρής νεογνικής υπερχολερυθριναιμίας. Με τη χρήση του διαδερμικού χολερυθρινόμετρου αποφεύγεται η επώδυνη αιμοληψία και έχουμε ένα γρήγορο και μη επεμβατικό αποτέλεσμα, που θα οδηγήσει σε σημαντική εξοικονόμηση χρόνου, γεγονός που κάνει τη μέθοδο ιδιαίτερα δημοφιλή μεταξύ των επαγγελματιών υγείας. ΣΚΟΠΟΣ. Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να διερευνήσει τη συμβολή της χρήσης διαδερμικού χολερυθρινόμετρου σε σχέση με τον προσυμπτωματικό έλεγχο και την πρώιμη διαχείριση της υπερχολερυθριναιμίας μεταγεννητικώς σε πληθυσμό τελειόμηνων νεογνών που θηλάζουν αποκλειστικά. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ. Πρόκειται για μία αναδρομική μελέτη που αφορά στη διαδερμική μέτρηση χολερυθρίνης σε θηλάζοντα τελειόμηνα νεογνά που γεννήθηκαν σε δημόσιο επαρχιακό νοσοκομείο κατά το χρονικό διάστημα από το Μάιο 2020 μέχρι και τον Οκτώβριο 2022. Το δείγμα αποτελείται από 180 νεογέννητα. Οι μετρήσεις διαδερμικής χολερυθρίνης πραγματοποιήθηκαν με το φορητό διαδερμικό χολερυθρινόμετρο MBJ20 Jaundice Meter και ακολουθήθηκαν οι συστάσεις σχετικά με τις μετρήσεις που έγιναν με τη συγκεκριμένη συσκευή. Επιπλέον έγινε καταγραφή ορισμένων χαρακτηριστικών του πληθυσμού μελέτης προκειμένου αυτά να συσχετιστούν με τις μετρήσεις. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ. Όσο αφορά τη φυσική πορεία των τιμών, η έρευνα έδειξε ότι τόσο οι μετρήσεις από το μέτωπο, όσο και από το στέρνο παρουσιάζουν μία σημαντική αύξηση ανά 12ωρο μετά τον τοκετό και διαφέρουν στατιστικά σημαντικά στις 12, στις 24, στις 72, στις 84 και στις 96 ώρες. Στη συνέχεια έγινε συσχέτιση αυτών των μετρήσεων με κάποιες μεταβλητές όπως τον τρόπο τοκετού, το βάρος γέννησης των νεογνών, τον τρόπο σίτισης τους, την έναρξη του θηλασμού στο πρώτο ημίωρο και βρέθηκε ότι δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές τόσο για τις μετρήσεις από το μέτωπο, όσο και για τις μετρήσεις από το στέρνο. Στις μετρήσεις από το μέτωπο σχετικά με την ύπαρξη ή όχι ιστορικού ικτέρου, υπήρχε σημαντική αύξηση στο χρόνο για τα νεογνά με ιστορικό ικτέρου (p=0,030). Όσο αφορά τις μετρήσεις από το στέρνο, όσα νεογνά είχαν εκχυμώσεις ή κεφαλαιμάτωμα παρουσίασαν σημαντική αύξηση της χολερυθρίνης στο χρόνο (p=0,028). Ο βαθμός αύξησης της χολερυθρίνης ήταν στατιστικά σημαντικά αυξημένος για τα νεογνά που χρειάστηκαν φωτοθεραπεία στις μετρήσεις από το μέτωπο και από το στέρνο. Στην παρούσα έρευνα δε φάνηκε να υπάρχουν σημαντικές διαφορές ανάλογα με τον τρόπο σίτισης των νεογνών. Στη συνέχεια συσχετίστηκαν οι μεταβολές της χολερυθρίνης σε σχέση με απώλεια βάρους στα νεογνά. Από το στέρνο η μέτρηση χολερυθρίνης στις 48 ώρες σχετίζεται σημαντικά με την απώλεια βάρους το πρώτο 24ωρο (p=0,030). Όσο μεγαλύτερη ήταν η μέτρηση, τόσο μικρότερη ήταν η απώλεια βάρους. Επίσης η μέτρηση χολερυθρίνης από το στέρνο στις 96 ώρες σχετίζεται σημαντικά με την απώλεια βάρους το δεύτερο 24ωρο (p=0,018). Όσο μεγαλύτερη ήταν η μέτρηση, τόσο μεγαλύτερη ήταν η απώλεια βάρους. Οι μετρήσεις από το μέτωπο δεν βρέθηκαν να σχετίζονται σημαντικά με την απώλεια βάρους. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ.Η μέτρηση της TcB αποτελεί ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο που αποφεύγει τα άσκοπα τρυπήματα στα νεογνά. Απαιτείται όμως περαιτέρω έρευνα που θα συσχετίσει την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων αυτών με τις μετρήσεις TSB, προκειμένου να μπορέσει να γίνει καθολική χρήση του διαδερμικού χολερυθρινόμετρου.