Μελέτη μοριακών φαρμακευτικών στόχων του μακροφάγου για τη θεραπεία της λεϊσμανίασης

Abstract

Η λεϊσμανίαση περιλαμβάνει μια ομάδα νοσημάτων που προκαλούνται από το πρωτόζωο παράσι-το του γένους Leishmania και μεταδίδεται με το νύγμα μολυσμένων θηλυκών φλεβοτόμων. Οι κλι-νικές εκδηλώσεις της λεϊσμανίασης, οι οποίες σχετίζονται άμεσα με το είδος του παρασίτου, κυ-μαίνονται από απειλητικές για τη ζωή σπλαχνικές μορφές έως αυτοθεραπευόμενες δερματικές βλάβες. Το παράσιτο μέσα στον τελικο ξενιστή θηλαστικό ζει και πολλαπλασιάζεται στο φαγολυ-σόσωμα των μακροφάγων. Τα μακροφάγα αποτελούν σημαντικά κύτταρα της έμφυτης ανοσίας τα οποία συμβάλλουν σημαντικά στην επίκτητη ανοσία. Ο τρόπος της ενεργοποίησής τους από το παράσιτο, καθορίζει το αποτέλεσμα της νόσου. Σημαντικό ρόλο στην αλληλεπίδραση παρασίτου - μακροφάγου εκτελουν πρωτεϊνικές κινάσες, οι οποίες ελέγχουν μονοπάτια φωσφορυλίωσης. Προηγούμενες μελέτες στο εργαστήριο Μοριακής Παρασιτολογίας, έδειξαν ότι τα επίπεδα των κινασών DYRK1A και DYRK1B, αυξάνονται σε μακροφάγα που μολύνονται με το πρωτόζωο Leishmania. Στους ανθρώπους οι κινάσες DYRK1A και DYRK1B δρουν «πλειοτροπικά» και λαμβά-νουν μέρος σε πολλά κυτταρικά μονοπάτια, φωσφορυλιώνοντας ένα ευρύ σύνολο πρωτεϊνών που εμπλέκονται σε πολλές διαφορετικές κυτταρικές διεργασίες όπως στον κυτταρικό κύκλο, στο μάτι-σμα του RNA, στον έλεγχο μεταγραφικών παραγόντων, στη ρύθμιση της διαδικασίας προσθήκης ουβικουιτίνης σε μια πρωτεΐνη. Παρά όλα αυτά, ο ρόλος αυτών των κινασών στο ανοσοποιητικό σύστημα και στη λειτουργία των μακροφάγων δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός.