Η οξείδωση ως δείκτης ποιότητας των αποθηκευμένων αιμοπεταλίων

Abstract

Η θρομβοπενία αποτελεί μία από τις σοβαρότερες αιμοπεταλιακές διαταραχές, γεγονός το οποίο αυξάνει την ανάγκη μετάγγισης των αιμοπεταλίων. Οι συνθήκες και η διάρκεια αποθήκευσης των αιμοπεταλίων, όμως, επηρεάζουν σημαντικά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους. Τα αιμοπετάλια παράγουν φυσιολογικά στα μιτοχόνδριά τους δραστικές ρίζες οξυγόνου, υψηλά αντιδραστικά μόρια με ένα ή περισσότερα μονήρη ηλεκτρόνια παραγόμενα από τη μείωση του οξυγόνου, τα οποία διεγείρονται ενδογενώς από τις κυτοκίνες και την είσοδο μικροοργανισμών βακτηριακής φύσης. Η παραγωγή των ριζών αυτών αυξάνεται σε συνθήκες αποθήκευσης των αιμοπεταλίων, με αποτέλεσμα να αλλοιώνεται η ποιότητά τους για μετάγγιση. Συνεπώς η επιμήκυνση της ζωής και της ποιότητας των αιμοπεταλίων παίζει σημαντικό ρόλο για μια επιτυχή μετάγγιση. Σκοπός αυτής της εργασίας είναι η ανίχνευση των δραστικών ριζών οξυγόνου σε τέσσερα δείγματα πακεταρισμένων αιμοπεταλίων και πως τα επίπεδα τους μεταβάλλονται σε διαφορετικές συνθήκες αποθήκευσης. Συγκεκριμένα, η αποθήκευση πραγματοποιήθηκε σε δύο διαφορετικές συνθήκες: σε θερμοκρασία δωματίου και στους 4οC. Η μέτρηση των ελεύθερων ριζών οξυγόνου των αιμοπεταλίων πραγματοποιήθηκε σε τέσσερα χρονικά σημεία, δηλαδή την 1η, 5η, 10η και 15η μέρα αποθήκευσης των αιμοπεταλίων. Ως πρώτη ημέρα, ορίστηκε η ημέρα λήψης τους. Έγινε σύγκριση των επιπέδων των ROS, στις δύο διαφορετικές συνθήκες αποθήκευσης στα τέσσερα χρονικά σημεία. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι χρειάζονται περαιτέρω μελέτες με περισσότερα δείγματα προκειμένου να βγει ένα αξιόπιστο συμπέρασμα. Έτσι, μπορούμε να αναδείξουμε τα πιθανά πλεονεκτήματα των παγωμένων αιμοπεταλίων ως προς τη βιωσιμότητα τους κατά την αποθήκευση, χρησιμοποιώντας μια σειρά από δείκτες του μεταβολισμού τους, καθώς και την αποτελεσματικότητά τους στη διατήρηση της αιμόστασης, με βάση τις υπάρχουσες κλινικές μελέτες.