Η τηλεργασία στον δημόσιο τομέα : Βασικές αρχές που την διέπουν σύμφωνα με τον Ν 4807/2021 και σύγκριση με τον ιδιωτικό τομέα
Teleworking in the public sector : Key principles governing it under the law 4807/2021 and comparison with the private sector
Λέξεις-κλειδιά
Τηλεργασία ; Δημόσιος τομέας ; Ιδιωτικός τομέας ; Προσωπικά δεδομέναΠερίληψη
Η τηλεργασία εμφανίστηκε ως πρακτική απασχόλησης από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 στις ΗΠΑ και πλέον θεωρείται ένας από τους πιο ευέλικτους τρόπους απασχόλησης εργαζομένων παγκοσμίως. Αν και μέχρι το 2000 καταγράφονταν ιδιαίτερα περιορισμένα ποσοστό τηλεργαζόμενων στην Ευρώπη, από το ξέσπασμα της πανδημίας COVID-19 εξαπλώθηκε ραγδαία, λειτουργώντας ως ένα από τα κυριότερα μέτρα στο πλαίσιο της κοινωνικής αποστασιοποίησης για τον περιορισμό της διάδοσης του ιού. Στην Ελλάδα η τηλεργασία εισήχθη στο εργασιακό περιβάλλον εξίσου άμεσα, χωρίς να υπάρχει το απαιτούμενο θεσμικό πλαίσιο και οι απαραίτητες συνθήκες για μια ομαλή μετάβαση από τη φυσική παρουσία στην εξ αποστάσεως εργασίας. Η πολιτεία κλήθηκε να ανταποκριθεί με γρήγορους ρυθμούς στις έκτακτες συνθήκες, παρόλα αυτά επίσημη θεσμική κατοχύρωση της τηλεργασίας στο δημόσιο εισήχθη στα μέσα του 2021 με τον ν. 4807. Στον ιδιωτικό τομέα υπήρχε ήδη από το 2010 πρόβλεψη για σύναψη συμβάσεων τηλεργασίας, και το νομικό πλαίσιο επεκτάθηκε με τον ν. 4808/2021 για να καλύψει επίσης τις ανάγκες που προκλήθηκαν από την πανδημία. Στόχος της παρούσας εργασίας είναι να παρουσιαστεί το πλαίσιο εφαρμογής της τηλεργασίας στον δημόσιο τομέα, με έμφαση στις βασικές αρχές που την διέπουν σύμφωνα με τον ν. 4807/2021, και να επιχειρηθεί μία συγκριτική ανάλυση σε σχέση με όσα εφαρμόζονται στον ιδιωτικό τομέα. Η ανάλυση αυτή ανέδειξε ουσιώδεις αποκλίσεις μεταξύ των τομέων, που δικαιολογούνται απόλυτα λόγω της διαφορετικής φύσης και του διαφορετικού τρόπου λειτουργίας των δημόσιων φορέων και των ιδιωτικών επιχειρήσεων στην Ελλάδα.
Περίληψη
Telecommuting has emerged as an employment practice since the early 1970s in the US and is now considered one of the most flexible ways to employ workers worldwide. Although there was a very limited percentage of teleworkers in Europe until 2000, since the outbreak of the COVID-19 pandemic it has spread rapidly, acting as one of the main social distancing measures to limit the spread of the virus. In Greece, teleworking was introduced into the work environment just as immediately, without the required institutional framework and the necessary conditions for a smooth transition from physical presence to remote work. The state was called upon to respond rapidly to the extraordinary circumstances, nevertheless official institutional recognition of telework in the public sector was introduced in mid-2021 with Law 4807. In the private sector there was already a provision for concluding
telework contracts since 2010, and the legal framework was extended by Law 4808/2021 in order to cover the needs caused by the pandemic. The aim of this paper is to present the framework for the implementation of telework in the public sector, with an emphasis on the basic principles that govern it according to Law 4807/2021, and to attempt a comparative analysis in relation to what is applied in the private sector. This analysis highlighted substantial discrepancies between the sectors, which are fully justified due to the different nature and different way of operation of publicbodies and private enterprises in Greece.
Αριθμός σελίδων
64Σχολή
Σχολή Διοικητικών, Οικονομικών & Κοινωνικών ΕπιστημώνΑκαδημαϊκό Τμήμα
Τμήμα Διοίκησης ΕπιχειρήσεωνΤίτλος Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών
Δημόσια Διοίκηση – Δημόσιο ΜάνατζμεντΓλώσσα
Ελληνικά
Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές