Εξέλιξη προσφυγικού συνοικισμού Ταύρου με έμφαση στην περιοχή της οικιστικής ανάπλασης από την κοινοπραξία ΔΕΠΟΣ - Δήμου Ταύρου (Ο.Τ.1Γ)

Abstract

Η παρούσα πτυχιακή εργασία αφορά στην εξέλιξη του προσφυγικού οικισμού του Ταύρου, που δημιουργήθηκε στα πλαίσια της στεγαστικής αποκατάστασης των προσφύγων απόρροια της Μικρασιατικής καταστροφής το 1922.Αναλυτικότερα στον Ταύρο στεγάστηκε μεγάλος αριθμός προσφύγων είτε στα παραπήγματα, που αναπτύχθηκαν σε δυο σημεία στο συνοικισμό (παραγκούπολη της Παναγίτσας και Γερμανικά), είτε στις κατασκευασμένες από το κράτος πολυκατοικίες. Τη δεκαετία του 1930 έλαβε χώρα η ανέγερση του συγκροτήματος προσφυγικών πολυκατοικιών για τη στέγαση των προσφύγων στο ΟΤ. 1Γ. Έπειτα όμως από περίπου 50 χρόνια στο σημείο αυτό υλοποιείται άλλο ένα κρατικό έργο, η ανάπλαση του συγκεκριμένου Ο.Τ., με την κατασκευή ενός συγκροτήματος νέων πολυκατοικιών για τη στέγαση όσων διαβιούσαν, σε άθλιες συνθήκες, στις ήδη υπάρχουσες πολυκατοικίες. Όμως με την κατασκευή του συγκροτήματος των καινούργιων πολυκατοικιών πέρα από τους παλαιούς εγκαταστάθηκαν και νέοι κάτοικοι αγοράζοντας ή νοικιάζοντας κάποιο διαμέρισμα αλλά και παλαιοί κάτοικοι, ιδιοκτήτες, που λόγω της ανάπλασης επέστρεψαν. Η εργασία αυτή λοιπόν εστιάζει στην ανάπλαση του Ο.Τ. 1Γ που πραγματοποιήθηκε μέσω της συνεργασίας της Δημόσιας Επιχείρησης Πολεοδομίας και Στέγασης (ΔΕΠΟΣ) και του Δήμου Ταύρου και στις αλλαγές που επέφερε στην κοινωνική σύνθεση του πληθυσμού.