Επικοινωνιακές ικανότητες νηπίων με Σύνδρομο Williams
Communication skills of toddlers with Williams Syndrome
Abstract
Σύμφωνα με την παρούσα πτυχιακή εργασία, τα παιδιά με Σύνδρομο Williams (ΣW)
ξεχωρίζουν από τον υπόλοιπο κόσμο λόγω έλλειψης ενός τμήματος στο χρωμόσωμα
7. Το συγκεκριμένο σύνδρομο αποτελεί μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή και τα
άτομα που πάσχουν εμφανίζουν μέτρια νοητική αναπηρία. Αρχικά, είχε θεωρηθεί πως
οι πάσχοντες διατηρούν τις επικοινωνιακές τους ικανότητες. Σκοπός της παρούσας
εργασίας είναι η διεξοδική μελέτη των επικοινωνιακών ικανοτήτων νηπίων με
σύνδρομο Williams. Σχετικά με την μέθοδο, χρησιμοποιείται ποιοτική έρευνα, με
συμμετέχοντες 5 νήπια με ΣW ηλικίας 38-89 μηνών που συγκρίθηκαν με 5 τυπικά
αναπτυσσόμενα (ΤΑ) παιδιά ηλικίας 17-49 μηνών, αντίστοιχου επιπέδου λεκτικής και
μη λεκτικής νοημοσύνης. Τα παιδιά μαγνητοσκοπήθηκαν σε συνθήκη ελεύθερου
παιχνιδιού με τις μητέρες τους στο περιβάλλον του σπιτιού. Ακολούθησε
μικροανάλυση των μη λεκτικών συμπεριφορών των παιδιών και των μητέρων, ενώ
αναλύθηκε και η λειτουργία των λεκτικών φράσεων των μητέρων. Τα αποτελέσματα
δείχνουν πως τα νήπια με ΣW αφιερώνουν περισσότερο χρόνο σε συνεργατικό
παιχνίδι σε σύγκριση με τα ΤΑ παιδιά. Ωστόσο, στην ομάδα ΣW το σύνολο των
επεισοδίων συνεργατικού παιχνιδιού είναι κατευθυνόμενο, καθώς ακολουθεί μετά
από κατευθυντήρια φράση της μητέρας. Οι μητέρες των παιδιών με ΣW
χρησιμοποιούν περισσότερες κατευθυντήριες φράσεις από ότι οι μητέρες των ΤΑ
παιδιών. Επιπλέον, το διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ της κατευθυντήριας φράσης
της μητέρας και της ανταπόκρισης του παιδιού είναι μεγαλύτερο στα νήπια με ΣW σε
σύγκριση με τα ΤΑΝ. Το ποσοστό βλεμματικής επαφής κατά τη συνεργατική
επικοινωνία είναι μεγαλύτερο στα παιδιά ΤΑ. Τέλος, τα ΤΑ παιδιά εμφανίζουν
ομαλές μεταβολές στον αλληλοσυντονισμό της προσοχής στη διάρκεια του χρόνου,
συγκριτικά με τα παιδιά με ΣW που παρουσιάζουν απότομες μεταβολές. Η συζήτηση
επικεντρώνεται σε πιθανές ερμηνείες των σοβαρών προβλημάτων στις
επικοινωνιακές ικανότητες νηπίων με ΣW και στην ανάγκη διερεύνησης ευαίσθητων
δεικτών για τη μελέτη τους.
Abstract
According to this thesis, children with Williams Syndrome (WS) are distinguished
from the rest of the world because of a missing segment on chromosome 7. This
syndrome is a neurodevelopmental disorder and individuals with the syndrome have
moderate cognitive disability. Initially, it was thought that sufferers retained their
communication skills. The purpose of this study is to thoroughly investigate the
communicative abilities of infants with Williams syndrome. Regarding the method, a
qualitative study is used, with participants 5 infants with SW aged 38-89 months who
were compared with 5 typically developing (TD) children aged 17-49 months, of
similar levels of verbal and non-verbal intelligence. Children were filmed in a free play condition with their mothers in the home environment. This was followed by a
microanalysis of children's and mothers' nonverbal behaviors, and the function of
mothers' verbal phrases was analyzed. The results show that toddlers with SW spend
more time in cooperative play compared to TA children. However, in the SW group,
all of the cooperative play episodes are directed, as they follow after a directive
phrase from the mother. Mothers of SW children use more directive phrases than
mothers of TA children. In addition, the interval between the mother's directive
phrase and the child's response is longer in infants with SW compared to TA children.
The percentage of eye contact during cooperative communication is greater in TA
children. Finally, TA children show smooth changes in interceptive attention
coordination over time, compared to children with SW who show abrupt changes. The
discussion focuses on possible explanations for the severe problems in the
communication abilities of infants with SW and the need to investigate sensitive
indicators to study them.