Η πρακτική των διαδοχικών συμβάσεων στο δημόσιο τομέα και η αντιμετώπισή της σε εθνικό και ενωσιακό επίπεδο. Η αξιοκρατική και αποτελεσματική ρύθμιση της εισόδου του προσωπικού στο δημόσιο τομέα

Μάλαμα, Σταυρούλα

dc.contributor.advisor	Στράνης, Δημήτριος
dc.contributor.author	Μάλαμα, Σταυρούλα
dc.date.accessioned	2021-07-12T11:18:23Z
dc.date.available	2021-07-12T11:18:23Z
dc.date.issued	2021-06
dc.identifier.uri	https://polynoe.lib.uniwa.gr/xmlui/handle/11400/759
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26265/polynoe-610
dc.description.abstract	Η σύναψη συμβάσεων εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου παραμένει ένα θέμα μεγάλης επικαιρότητας στο ελληνικό δίκαιο. Η νομολογία και θεωρία έχουν προσδιορίσει τους αντικειμενικούς λόγους, οι οποίοι δικαιολογούν την κατάρτιση συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, καθώς και τη λήψη μέτρων για την αποφυγή καταχρήσεων. Η ανάγκη να αποτραπούν καταχρήσεις σύναψης συμβάσεων ορισμένου χρόνου οδήγησε στην έκδοση Προεδρικού Διατάγματος 164/2004 για το προσωπικό του Δημοσίου και του ευρύτερου δημοσίου τομέα. Το διάταγμα θα έπρεπε αφενός να εναρμονίζει την ελληνική νομοθεσία με την κοινοτική Οδηγία 1999/70/ΕΚ και αφετέρου να συμβιβάζεται με τις εγγυήσεις που θέτει το άρθρο 103, παράγραφος 7,8 του Συντάγματος. Στο πρώτο μέρος της μελέτης γίνεται μία προσπάθεια καταγραφής απόψεων σε αντικρουόμενες δικαστικές αποφάσεις επί του θέματος, σε συνδυασμό και με αποφάσεις του ευρωπαϊκού δικαστηρίου ύστερα από προδικαστικά ερωτήματα. Στο δεύτερο μέρος επιχειρείται μια καταγραφή των λόγων που οδηγούν τη δημόσια διοίκηση να καταστρατηγεί τις νομοθετικές διατάξεις και να συνάπτει κατ' επανάληψη συμβάσεις ορισμένου χρόνου που δεν δικαιολογούνται, διότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι η ανάγκη να μετατραπούν οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου σε συμβάσεις αορίστου δεν είναι δυνατόν να οδηγήσει σε καταστρατήγηση αναγκαστικών κανόνων, θεσπισμένων με το Σύνταγμα, που αποβλέπουν στη διασφάλιση της αξιοκρατίας και ισονομίας κατά την πρόσληψη. Μια τέτοια λύση δεν δικαιολογείται ούτε επιβάλλεται από το κοινοτικό δίκαιο.	el
dc.format.extent	91	el
dc.publisher	Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής	el
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές	*
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/deed.el	*
dc.subject	Συμβασιούχοι	el
dc.subject	Δημόσια διοίκηση	el
dc.subject	Ευρύτερος δημόσιος τομέας	el
dc.subject	Έκτακτο προσωπικό	el
dc.subject	Συμβάσεις εργασίας	el
dc.subject	Αορίστου χρόνου	el
dc.subject	Διαφάνεια	el
dc.subject	Ισότητα	el
dc.subject	Αξιοκρατία	el
dc.subject	ΑΣΕΠ	el
dc.subject	Προσλήψεις προσωπικού	el
dc.title	Η πρακτική των διαδοχικών συμβάσεων στο δημόσιο τομέα και η αντιμετώπισή της σε εθνικό και ενωσιακό επίπεδο. Η αξιοκρατική και αποτελεσματική ρύθμιση της εισόδου του προσωπικού στο δημόσιο τομέα	el
dc.title.alternative	The practice of successive fixed-term contracts in the public sector and its practice and treatment at national and EU level. The meritocracy and effective regulation of the entry of staff in the public sector	el
dc.type	Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία	el
dc.contributor.committee	Τζέμος, Βασίλειος
dc.contributor.committee	Πραβίτα, Μαρία Ηλιάνα
dc.contributor.faculty	Σχολή Διοικητικών, Οικονομικών & Κοινωνικών Επιστημών	el
dc.contributor.department	Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων	el
dc.contributor.master	Δημόσια Διοίκηση – Δημόσιο Μάνατζμεντ	el
dc.description.abstracttranslated	The conclusion of fixed-term employment contracts remains a topical issue in Greek law. Case law and theory have identified the objective reasons that justify the drawing up of fixed-term employment contracts, as well as the taking of measures to prevent abuse. The need to prevent abuses of concluding fixed-term contracts led to the issuance of Presidential Decree 164/2004 for the staff of the State and the wider public sector. compatible with the guarantees set out in Article 103, paragraph 7.8 of the Constitution. In the first part of the study, an attempt is made to record opinions in conflicting court decisions on the subject, in combination with decisions of the European Court following preliminary questions. The second part attempts to record the reasons that lead the public administration to circumvent its legal provisions and to repeatedly conclude fixed-term contracts that are not justified because they cover fixed and ongoing needs. In conclusion, we would say that the need to convert fixed-term contracts into indefinite-term contracts cannot lead to circumvention of mandatory rules, enshrined in the Constitution, aimed at ensuring meritocracy and equality in recruitment. Such a solution is neither justified nor required by Community law.	el

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Όνομα:: Malama_1922.pdf
Μέγεθος:: 1.053Mb
Τύπος:: PDF

Προβολή/Άνοιγμα

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Μεταπτυχιακές διπλωματικές εργασίες - Δημόσια Διοίκηση – Δημόσιο Μάνατζμεντ
Μεταπτυχιακές διπλωματικές εργασίες ΠΜΣ Δημόσια Διοίκηση – Δημόσιο Μάνατζμεντ

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές

Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές