Η πρακτική των διαδοχικών συμβάσεων στο δημόσιο τομέα και η αντιμετώπισή της σε εθνικό και ενωσιακό επίπεδο. Η αξιοκρατική και αποτελεσματική ρύθμιση της εισόδου του προσωπικού στο δημόσιο τομέα

Μάλαμα, Σταυρούλα

The practice of successive fixed-term contracts in the public sector and its practice and treatment at national and EU level. The meritocracy and effective regulation of the entry of staff in the public sector

Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία

Author

Μάλαμα, Σταυρούλα

Date

2021-06

Advisor

Στράνης, Δημήτριος

Malama_1922.pdf (1.053Mb)

Keywords

Συμβασιούχοι ; Δημόσια διοίκηση ; Ευρύτερος δημόσιος τομέας ; Έκτακτο προσωπικό ; Συμβάσεις εργασίας ; Αορίστου χρόνου ; Διαφάνεια ; Ισότητα ; Αξιοκρατία ; ΑΣΕΠ ; Προσλήψεις προσωπικού

Abstract

Η σύναψη συμβάσεων εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου παραμένει ένα θέμα μεγάλης επικαιρότητας στο ελληνικό δίκαιο. Η νομολογία και θεωρία έχουν προσδιορίσει τους αντικειμενικούς λόγους, οι οποίοι δικαιολογούν την κατάρτιση συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, καθώς και τη λήψη μέτρων για την αποφυγή καταχρήσεων. Η ανάγκη να αποτραπούν καταχρήσεις σύναψης συμβάσεων ορισμένου χρόνου οδήγησε στην έκδοση Προεδρικού Διατάγματος 164/2004 για το προσωπικό του Δημοσίου και του ευρύτερου δημοσίου τομέα. Το διάταγμα θα έπρεπε αφενός να εναρμονίζει την ελληνική νομοθεσία με την κοινοτική Οδηγία 1999/70/ΕΚ και αφετέρου να συμβιβάζεται με τις εγγυήσεις που θέτει το άρθρο 103, παράγραφος 7,8 του Συντάγματος. Στο πρώτο μέρος της μελέτης γίνεται μία προσπάθεια καταγραφής απόψεων σε αντικρουόμενες δικαστικές αποφάσεις επί του θέματος, σε συνδυασμό και με αποφάσεις του ευρωπαϊκού δικαστηρίου ύστερα από προδικαστικά ερωτήματα. Στο δεύτερο μέρος επιχειρείται μια καταγραφή των λόγων που οδηγούν τη δημόσια διοίκηση να καταστρατηγεί τις νομοθετικές διατάξεις και να συνάπτει κατ' επανάληψη συμβάσεις ορισμένου χρόνου που δεν δικαιολογούνται, διότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι η ανάγκη να μετατραπούν οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου σε συμβάσεις αορίστου δεν είναι δυνατόν να οδηγήσει σε καταστρατήγηση αναγκαστικών κανόνων, θεσπισμένων με το Σύνταγμα, που αποβλέπουν στη διασφάλιση της αξιοκρατίας και ισονομίας κατά την πρόσληψη. Μια τέτοια λύση δεν δικαιολογείται ούτε επιβάλλεται από το κοινοτικό δίκαιο.

Abstract

The conclusion of fixed-term employment contracts remains a topical issue in Greek law. Case law and theory have identified the objective reasons that justify the drawing up of fixed-term employment contracts, as well as the taking of measures to prevent abuse. The need to prevent abuses of concluding fixed-term contracts led to the issuance of Presidential Decree 164/2004 for the staff of the State and the wider public sector. compatible with the guarantees set out in Article 103, paragraph 7.8 of the Constitution. In the first part of the study, an attempt is made to record opinions in conflicting court decisions on the subject, in combination with decisions of the European Court following preliminary questions. The second part attempts to record the reasons that lead the public administration to circumvent its legal provisions and to repeatedly conclude fixed-term contracts that are not justified because they cover fixed and ongoing needs. In conclusion, we would say that the need to convert fixed-term contracts into indefinite-term contracts cannot lead to circumvention of mandatory rules, enshrined in the Constitution, aimed at ensuring meritocracy and equality in recruitment. Such a solution is neither justified nor required by Community law.