Συσχετισμός της θυρεοειδίτιδας Hashimoto (HT) με το θηλώδες καρκίνωμα του θυρεοειδούς (PTC): κλινικοπαθολογικοί και μοριακοί δείκτες για την ανάδειξη της HT ως πιθανό προδιαθεσικό αλλά και προγνωστικό δείκτη της νόσου

Abstract

Εισαγωγή: Το θηλώδες καρκίνωμα (PTC) είναι ο πιο κοινός τύπος καρκίνου του θυρεοειδή και η Θυρεοειδίτιδα Hashimoto (HT) το πιο κοινό φλεγμονώδες νόσημα του θυρεοειδούς. Πολλές μελέτες έχουν διεξαχθεί τόσο για το αν η συνύπαρξη τους είναι τυχαία, όσο και για το αν ο ρόλος του HT στην ανάπτυξη του PTC είναι προδιαθεσικός, προστατευτικός ή επιβαρυντικός. Παρά τις εντατικές προσπάθειες, παραμένει ακόμα άγνωστο αν η ΗΤ συνδέεται με την ανάπτυξη και την εξέλιξη του PTC αλλά και αν μπορεί να αποτελέσει αξιόπιστο δείκτη πρόγνωσης του συγκεκριμένου καρκινικού τύπου. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η αξιολόγηση ιστοπαθολογικών και κλινικών δεδομένων, που λήφθηκαν από ασθενείς με ΗΤ, PTC, και PTC+HT, για την διερεύνηση της πιθανής συσχέτισης της ΗΤ με το PTC. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η αξιολόγηση ιστοπαθολογικών και κλινικών δεδομένων, ασθενών με ΗΤ, PTC, και PTC+HT, για την διερεύνηση της πιθανής συσχέτισης της ΗΤ με το PTC. Μεθοδολογία: Στη μελέτη συμμετείχαν 114 ασθενείς (67 με PTC, 29 με PTC+HT και 18 με HT). Έγινε πλήρης καταγραφή των κλινικοπαθολογικών και κλινικοεργαστηριακών δεδομένων τους συγκεκριμένα μελετήθηκαν: η ηλικία, το φύλο, το μέγεθος, η εντόπιση, η διαφοροποίηση του όγκου, η πολυεστιακότητα του καρκίνου (Multifocality), η εξωθυρεοειδική επέκταση, η έκταση της χειρουργικής αφαίρεσης, η μετάσταση στους τοπικούς λεμφαδένες, οι απομακρυσμένες μεταστάσεις και η σταδιοποίηση του νοσήματος (ΤΝΜ). Επίσης μετρήθηκαν οι εξής θυρεοειδικές ορμόνες και θυρεοειδικά αντισώματα: η ολική Θυροξίνη (T4), η ελεύθερη Θυροξίνη (FT4), η Τριϊωδοθυρονίνη (T3), η ελεύθερη Τριϊωδοθυρονίνη (FT3), η Θυρεοειδοτρόπος ορμόνη (TSH), τα αντισώματα έναντι της θυρεοσφαιρίνης (anti-TG), τα αντισώματα έναντι της θυρεοειδικής υπεροξειδάσης (anti-TPO) και η Παραθορμόνη (PTH). Η ανοσοϊστοχημική χρώση για την πρωτεΐνη ΗΒΜΕ 1 πραγματοποιήθηκε σε ιστολογικές τομές ασθενών για την επιβεβαίωση του θηλώδους καρκινώματος του θυρεοειδούς και την διαφοροδιάγνωση του από άλλους θυρεοειδικούς καρκίνους. Ακολούθησε στατιστική επεξεργασία για την εύρεση συσχετίσεων ανάμεσα στο PTC και την ΗΤ και στις διάφορες κλινικοπαθολογικές παραμέτρους. Αποτελέσματα: Παρατηρήθηκε ότι οι ασθενείς με PTC εμφάνισαν χαμηλότερες τιμές για την TSH και τα αυτοαντισώματα Anti-TG και Anti-TPO (0.81±0.65, 8.14±4.24, 10.44±2.78, αντίστοιχα), ενώ υψηλότερες τιμές αυτών των δεικτών παρατηρήθηκαν στους ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο Hashimoto (2.11±1.67, 237.99±33.15, 631.29±27.25, αντίστοιχα). Η παρατηρούμενη διακύμανση στα επίπεδα των TSH, Anti-TG και Anti-TPO στις τρεις κατηγορίες ασθενών που μελετήθηκαν είναι στατιστικά σημαντική (p=0.002, p <0.001, p <0.001 αντίστοιχα). Παρόμοια αποτελέσματα προέκυψαν και όταν στην στατιστική ανάλυση συμπεριελήφθησαν οι ασθενείς που πάσχουν μόνο από PTC και αυτοί που πάσχουν από HT+PTC. Συγκεκριμένα, παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική αύξηση των επιπέδων των TSH (1.71±1.37, p=0.031), Anti-TG (80.97±14.24, p <0.001) και Anti-TPO (176.03±27.18, p <0.001) στους ασθενείς με PTC και Hashimoto. Η στατιστική ανάλυση των δεδομένων αποκάλυψε επίσης οι ασθενείς με HT+PTC αφενός έχουν όγκους μικρότερου μεγέθους (0.70±0.25, p=0.015) και μικρότερη ηλικία εμφάνισης της νόσου (44.31±13.56, p<0.001). H δοκιμασία chi-square αποκάλυψε επίσης ότι η πλειοψηφία των ασθενών με HT+PTC ήταν γυναίκες (p=0.023). Επιπλέον το 66.7% των ασθενών με διηθημένους λεμφαδένες είχαν PTC και Hashimoto (p=0.002), ενώ η πλειοψηφία των ασθενών με διήθηση κάψας (57.1%) ανήκε στην ομάδα αυτών που έπασχαν από PTC+HT (p=0.032). Τέλος, στην παρούσα μελέτη παρατηρήθηκε εξωθυρεοειδική επέκταση κυρίως (86.7%) σε ασθενείς με PTC μόνο (p=0.015). Συμπεράσματα: Συνολικά τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης αποκάλυψαν ότι το PTC όταν συνυπάρχει με ΗΤ είναι μια λιγότερο επιθετική νόσος με μικρότερους όγκους και χαμηλότερη συχνότητα εξωθυρεοειδικής επέκτασης. Αρκετοί δείκτες καλής πρόγνωσης της PTC συνδέονται ειδικά με την παρουσία θυρεοειδίτιδας Hashimoto. Σε ασθενείς με HT, το θηλώδες καρκίνωμα τείνει να είναι νόσος νεότερης ηλικίας, ο πρωτοπαθής όγκος είναι συχνά μικρός και η συχνότητα εξωθυρεοειδικής επέκτασης χαμηλότερη. Παρόλα αυτά η συνύπαρξη ΗΤ με PTC σχετίστηκε με αυξημένη διήθηση των περιφερικών λεμφαδένων και της θυρεοειδικής κάψας. Επίσης τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης επιβεβαιώνουν την διαφορετική κατανομή ανάλογα με το φύλο, καθώς η πλειοψηφία των ασθενών με ΗΤ+ PTC ήταν γυναίκες.