Ενισχύοντας την αρμονική λειτουργία ανάγνωσης έντυπων και ψηφιακών κειμένων στη σχολική βιβλιοθήκη. Το παράδειγμα της Σταχτοπούτας (ATU510A)

Abstract

Η παρούσα έρευνα περιγράφει ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που εκπονήθηκε στη σχολική βιβλιοθήκη του 3ου Δημοτικού σχολείου Βριλησσίων στην Αττική, όπου οι μαθητές εισήχθησαν στην έννοια της αρμονικής και δυσαρμονικής λειτουργίας ανάγνωσης, τόσο σε έντυπη όσο και σε ψηφιακή μορφή κειμένου. Χρησιμοποιώντας το εξαιρετικά δημοφιλές παραμύθι «Σταχτοπούτα» (ATU 510A) ως μέρος της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς (το οποίο ανήκει στα «Μαγικά παραμύθια» σύμφωνα με τον κατάλογο παραμυθιακών τύπων Aarne-Thompson-Uther [ATU index]), διεξάχθηκαν δραστηριότητες όπου τα παιδιά εισήχθησαν σε διαφορετικές μορφές έντυπων και ψηφιακών κειμένων. Πριν την εκπόνηση μοιράστηκε ένα ερωτηματολόγιο στα παιδιά ώστε να καταγραφούν οι πρότερες γνώσεις τους. Περιηγήθηκαν διαδικτυακά σε ένα χειρόγραφο του Ηροδότου, το οποίο περιλαμβάνει την αρχαία παραλλαγή του παραμυθιού της Σταχτοπούτας (Ροδώπις) και σε ένα από τα πρώτα βιβλία με κινούμενα μέρη (pop-up) της Σταχτοπούτας (Dean, 1858). Στη συνέχεια, αναζήτησαν ένα τυπωμένο βιβλίο στα ράφια της βιβλιοθήκης και έκαναν συγκρίσεις μεταξύ των δύο έντυπων βιβλίων σε pop-up και παραδοσιακή μορφή. Τέλος, περιηγήθηκαν στην ιστοσελίδα “Project Guttenberg” για ψηφιοποιημένα έντυπα βιβλία των Perrault και Grimm, προκειμένου να εξοικειωθούν με την έννοια της αρμονικής λειτουργίας στην ανάγνωση και να ανακαλύψουν τις διαφορετικές μορφές των ηλεκτρονικών βιβλίων. Με το πέρας του προγράμματος τους δόθηκε ένα δεύτερο ερωτηματολόγιο για να δούμε τι αποκόμισαν. Η πλειοψηφία των μαθητών κατανόησε την έννοια της αρμονικής ανάγνωσης στο ψηφιακό κείμενο, καθώς και την έννοια των ιστορικογεωγραφικών παραλλαγών των λαϊκών παραμυθιών. Όσον αφορά στην χρήση των σχολικών βιβλιοθηκών, δε σημειώθηκε ιδιαίτερη μεταβολή, καθώς το εκπαιδευτικό πρόγραμμα διήρκησε μόνο δύο διδακτικές ώρες. Ως αποτέλεσμα δεν υπήρχε τριβή με τον χώρο, έτσι ώστε να αλλάξει η κουλτούρα των μαθητών.