Μετατραυματική διαταραχή και σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων: Η περίπτωση των ανηλίκων προσφύγων στην Ελλάδα και την Ευρώπη
Post traumatic stress disorder and sexual abuse in minors: The case of underage refugees in Greece and Europe
Λέξεις-κλειδιά
Post Traumatic stress disorder ; Sexual abuse ; Underage refugees ; Greece ; Europe ; Ανήλικοι πρόσφυγες ; Σεξουαλική κακοποίηση ; Μετατραυματικές διαταραχές ; ΕλλάδαΠερίληψη
Ο σκοπός της εργασίας αυτής είναι να αναδείξει τη σεξουαλική κακοποίηση και τη Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες ως σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες, και πιο συγκεκριμένα οι ανήλικοι που βρίσκονται στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη, προτείνοντας, επίσης, μέτρα προστασίας και θεραπείας. Η βία στη σύγχρονη εποχή, δυστυχώς, δεν αποτελεί σπάνιο φαινόμενο. Τουναντίον, όσο περνάει ο καιρός παρουσιάζει όλο και μεγαλύτερη αύξηση, ειδικά η σεξουαλική βία και ειδικά σε βάρος των ανηλίκων. Τα θύματα που βιώνουν ένα περιστατικό ή ακόμα και μια ολόκληρη ζωή μέσα στη σεξουαλική βία μπορεί να εμφανίσουν ποικίλα σωματικά, ψυχικά και ψυχολογικά προβλήματα, από τα οποία ένα από τα σημαντικότερα αποτελεί η Μετατραυματική Διαταραχή ή αλλιώς Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες ή ΔΜΣ. Η ΔΜΣ έκανε την πρώτη της επίσημη εμφάνιση ως διάγνωση το 1980, μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ και μετά από πολλούς αιώνες υποθέσεων, μελετών και αντιπαραθέσεων γύρω από αυτή, ξεκινώντας από την εποχή της αρχαίας Ελλάδας. Ένα άτομο μπορεί να εκδηλώσει ΔΜΣ, αφού έχει βιώσει ή έχει υπάρξει μάρτυρας σε ένα τραυματικό γεγονός, όπως μια τρομοκρατική επίθεση, μια φυσική καταστροφή, ένας πόλεμος, ένας βιασμός, ή χρόνια σωματική, λεκτική, ψυχολογική ή/και σεξουαλική κακοποίηση και μπορεί να εκδηλώσει πολλά συμπτώματα, τα οποία χωρίζονται κυρίως σε τρεις μεγάλες κατηγορίες: Την Επανάληψη Εμπειριών, την Υπερεγρήγορση και την Αποφυγή. Ανάλογα με τα συμπτώματά του και το γεγονός που προκάλεσε το τραύμα του, ο τύπος της ΔΜΣ που αναπτύσσει ο καθένας μπορεί να είναι διαφορετικός. Οι τύποι ΔΜΣ που μπορεί να εμφανίσει ένα άτομο είναι οι ακόλουθοι έξι: Φυσιολογική Αντίδραση στο Στρες, Οξεία Διαταραχή Στρες, Μη Περίπλοκη ΔΜΣ, Διασχιστική ΔΜΣ, Πολύπλοκη ΔΜΣ και Comorbid PTSD. Οι πρόσφυγες αποτελούν έναν από τους πιο ευάλωτους πληθυσμούς τόσο στη σεξουαλική κακοποίηση όσο και στη ΔΜΣ, με τις πιθανότητες εκδήλωσης της τελευταίας στην περίπτωση τους να είναι δεκαπλάσιες σε σχέση με αυτές του γενικού πληθυσμού, καθώς εκτίθενται σε αμέτρητους κινδύνους σε όλη τη διάρκεια της προσφυγιάς, είτε πρόκειται για τη φρίκη του πολέμου ή/και τη φτώχια στις χώρες καταγωγής τους, είτε για το μακρύ και επικίνδυνο ταξίδι προς την όποια χώρα υποδοχής, είτε για την άφιξη και παραμονή τους εκεί. Ειδικά στην περίπτωση των ανηλίκων και περισσότερο των ασυνόδευτων ανηλίκων, που φτάνουν στο προορισμό τους εντελώς μόνοι. Για το λόγο αυτό, είναι υψίστης σημασίας να τους παρέχεται η απαραίτητη ψυχική και ψυχολογική φροντίδα για τη θεραπεία της ΔΜΣ, αλλά και να λαμβάνονται τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία τους από τη σεξουαλική κακοποίηση, πάντα με σεβασμό στη γλώσσα και την κουλτούρα των ανήλικων προσφύγων. Οι τύποι θεραπείας που μελετώνται και προτείνονται στην εργασία αυτή είναι η γνωστική ή γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία, η τραυματο-κεντρική γνωστική συμπεριφορική θεραπεία, η απευαισθητοποίηση και επανεπεξεργασία μέσω οφθαλμικών κινήσεων, η θεραπεία γνωσιακής επεξεργασίας και η διαλεκτική συμπεριφορική θεραπεία.
Περίληψη
The purpose of this paper is to highlight how serious are the issues of Post Traumatic Stress Disorder and sexual abuse faced by refugees, and more specifically the minors, that live in Greece and the rest of Europe, while also suggesting actions for their protection and treatment. Unfortunately, in the current age, violence is not a rare phenomenon. On the contrary, as time goes on it shows more and more increase, especially sexual violence and especially towards minors. The victims of an event or even a lifetime of sexual violence may be left with a variety of physical, mental and psychological problems to face, out of which one of the most important is the Post Traumatic Stress Disorder or PTSD. PTSD appeared as an official diagnosis for the first time in 1980, after the Vietnam War, and after many centuries of hypotheses, studies and debates over it, going all the way back to the times of ancient Greece. Α person can develop PTSD after having lived through or having witnessed a traumatic event, such as a terrorist attack, a natural disaster, war, rape, or physical, verbal, psychological and/or sexual abuse and they may display a variety of symptoms, which mainly fall under three major categories: Reexperiencing, Hyperarousal and Avoidance. Depending on their symptoms and the event that caused their trauma, the type of PTSD a person develops can be different. The types of PTSD one can develop are the following six: Normal Stress Response, Acute Stress Disorder, Uncomplicated PTSD, Dissociative PTSD, Complex PTSD and Comorbid PTSD. Refugees are one of the most vulnerable populations both to sexual abuse and to PTSD, with the appearance of the latter in them being ten times more likely than in the general population, since they’re exposed to countless dangers throughout the whole process of refugeeism, whether it is the horrors of war and/or poverty in their countries of origin, or the long and perilous journey to whatever country is their destination, or their arrival and stay there. Especially in the case of minors and even more so in that of the unaccompanied ones, who arrive at their destination completely alone. And so, it is of utmost importance that they receive the necessary mental and psychological care to treat PTSD, but also that they are effectively protected from sexual abuse, always with respect to their language and culture. The types of mental and psychological care that are being studied and suggested in this paper are cognitive behavioral therapy, trauma-focused cognitive behavioral therapy, eye movement desensitization and reprocessing ή EMDR), cognitive processing therapy and dialectical behavior therapy.
Αριθμός σελίδων
62Σχολή
Σχολή Δημόσιας ΥγείαςΑκαδημαϊκό Τμήμα
Τμήμα Δημόσιας και Κοινοτικής ΥγείαςΤίτλος Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών
Περιβαλλοντική Υγεία & Επικοινωνία στη Γενική και Ειδική Αγωγή και εκπαίδευσηΓλώσσα
Ελληνικά
Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές