Η αξιολόγηση της μεθοδολογίας και τεχνολογίας των εργαστηριακών παραμέτρων βιοϊατρικών μεθόδων στην διάγνωση των πομφολυγωδών νοσημάτων σε σύγχρονο κλινικό εργαστήριο
Evaluation of the methodology and the technology of the laboratory parameters of biomedical methods in the diagnosis of bullous disorders in clinical laboratory
Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία
Συγγραφέας
Λυγερού, Ευγενία
Ημερομηνία
2021-07-16Επιβλέπων
Ανθούλη-Αναγνωστοπούλου, ΦραγκίσκηΛέξεις-κλειδιά
Αυτοάνοσα πομφολυγώδη νοσήματα ; Πέμφιγα ; Πομφολυγώδες πεμφιγοειδές ; ΑνοσοφθορισμόςΠερίληψη
Περίληψη
Εισαγωγή: Τα αυτοάνοσα πομφολυγώδη νοσήματα αποτελούν μια ευρεία ομάδα δερματικών νοσημάτων, στα οποία η πομφόλυγα θεωρείται η επικρατούσα στοιχειώδης βλάβη. Αποτελούν μία ομάδα νοσημάτων με μεγάλη ετερογένεια που ωστόσο έχουν πολλά αλληλοεπικαλυπτόμενα κλινικά χαρακτηριστικά, καθιστώντας συχνά τη διάγνωση βάσει της κλινικής εικόνας ανέφικτη. Για το λόγο αυτό, σήμερα η διάγνωση δε βασίζεται μόνο στην συνολική κλινική εικόνα και στα ιστοπαθολογικά δεδομένα αλλά και στα αποτελέσματα του άμεσου ανοσοφθορισμού.
Σκοπός: Η παρούσα εργασία στοχεύει στην αξιολόγηση της ευαισθησίας, της ειδικότητας, της αξιοπιστίας και της απόδοσης του άμεσου και έμμεσου ανοσοφθορισμού καθώς και της ανοσοενζυμικής μέθοδος (ELISA) στην διάγνωση των πομφολυγωδών δερματοπαθειών
Υλικό-Μέθοδοι: Για τον σκοπό αυτό θα αξιολογηθούν οι εργαστηριακές εξετάσεις ως προς την αξιοπιστία, ευαισθησία και ειδικότητά τους, που χρησιμοποιήθηκαν για την διάγνωση των πομφολυγωδών δερματοπαθειών στο Ανοσοδερματολογικό εργαστήριο του νοσοκομείου Ανδρέας Συγγρός σε 100 ασθενείς που εξετάστηκαν από 1-9-2019 έως 31-3-2020.
Αποτελέσματα: H σύγκριση του έμμεσου ανοσοφθορισμού και της ELISA στους ασθενείς με κοινή πέμφιγα έδειξε ότι στο 82% των ασθενών υπήρχε ταύτιση ανάμεσα στα αποτελέσματα των δύο μεθοδολογιών, ενώ στην περίπτωση των ασθενών με ΒΡ η αντίστοιχη σύγκριση έδειξε ότι στο 93% των ασθενών υπήρχε ταύτιση ανάμεσα στα αποτελέσματα των δύο μεθοδολογιών. Επίσης στη ΒΡ η σύγκριση του άμεσου ανοσοφθορισμού με την ELISA 94% ταύτιση των αποτελεσμάτων, ενώ η ταύτιση μεταξύ άμεσου και έμμεσου ανοσοφθορισμού ήταν 89%
Συμπεράσματα: Συνολικά καμία τεχνική δεν αρκεί από μόνη της για την διάγνωση, ταξινόμηση και παρακολούθηση των πομφολυγωδών νοσημάτων.
Περίληψη
ABSTRACT
Introduction: Autoimmune blistering is an umbrella term which includes a broad group of skin diseases that are characterized by the development of blisters. Autoimmune blistering disorders are characterized by great heterogeneity, but still share several clinical features rendering thus disease diagnosis a challenging task. Thus, the current diagnostic approach includes not only the co-estimation of patient’s medical state along with histopathological features but also the results of direct immunofluorescence.
Aim: The current study aimed to evaluate the analytical characteristics (i.e., sensitivity, specificity and efficiency) of direct and indirect immunofluorescence as well as of ELISA in blistering diseases’ diagnosis.
Materials and Methods: For the purpose of this study, we evaluated the analytical characteristics of laboratory tests that performed for the diagnosis of autoimmune blistering diseases at 100 patients. The patients were subjected to these diagnostic tests the period from 01-09-2019 to 31-03-2020 at the Laboratory of Immunodermatology of Andreas Syngros Hospital of Venereal & Dermatological Diseases
Results: Regarding the patients suffering from pemphigus vulgaris, the comparison of indirect immunofluorescence with ELISA revealed a concordance of these methods at 82% of tested patients, while the corresponding result in BP patients was 93%. Moreover, in BP patients the comparison of direct immunofluorescence with ELISA as well as of direct and indirect immunofluorescence revealed a 94% and 89% concordance, respectively.
Conclusion: Overall no single method alone is sufficient for diagnosis, classification and monitoring of autoimmune blistering disorders.