Social-Emotional Development of Children with Autism: The Contribution of Dramatic Play
Κοινωνικο-συναισθηματική Ανάπτυξη Παιδιών με Αυτισμό: η Συμβολή του Θεατρικού Παιχνιδιού

Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία
Συγγραφέας
ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ, ΕΛΕΝΗ
Ημερομηνία
2025-03-30Επιβλέπων
Συρίου, ΙωάνναΛέξεις-κλειδιά
Θεατρικό παιχνίδι ; Αυτισμός ; Κοινωνική αλληλεπίδραση ; Συναισθηματική έκφραση ; Ενσυναίσθηση ; Αυτοεκτίμηση ; Αυτοπεποίθηση ; Διαταραχή του αυτιστικού φάσματοςΠερίληψη
This paper examines the contribution of drama play to the socio-emotional
development of children with autism spectrum disorder (ASD). Drama play is
recognised as a pedagogical method that promotes creativity, imagination and
communication, while enhancing social interaction and emotional expression.
Historically, drama has a long tradition in education, supported by theories such as
Vygotsky's sociocultural theory and Dewey's experiential learning theory, which
emphasise experiential learning and collaboration.
Research demonstrates that drama play has significant benefits for children with
autism, particularly in improving social communication, emotional understanding
and cooperation. Through techniques such as improvisation and imitation, children
develop the ability to express emotions and interact with their peers in a safe
environment. These activities build self-confidence while helping children to
understand social cues and develop empathy.
Despite its benefits, the implementation of drama presents challenges, such as the
lack of qualified teachers and the difficulty of adapting to the specific needs of each
child with autism. However, successful examples of interventions, such as the SENSE
Theatre Program and the Social Competence Intervention Program, have shown that
with appropriate adaptations, drama play can be a powerful tool to enhance social
inclusion and emotional development. Overall, the research highlights the need for
further investigation to improve and expand the use of drama in the education of
children with ASD.
Περίληψη
Στην εργασία αυτή εξετάζεται η συνεισφορά του θεατρικού παιχνιδιού στην κοινωνικοσυναισθηματική ανάπτυξη παιδιών με διαταραχή του αυτιστικού φάσματος (ΔΑΦ). Το
θεατρικό παιχνίδι αναγνωρίζεται ως μια παιδαγωγική μέθοδος που προμοτάρει τη
δημιουργικότητα, τη φαντασία και την επικοινωνία, ενώ παράλληλα ενισχύει την κοινωνική
αλληλεπίδραση και τη συναισθηματική έκφραση. Ιστορικά, το θεατρικό παιχνίδι έχει μακρά
παράδοση στην εκπαίδευση, και υποστηρίζεται από θεωρίες όπως η κοινωνικοπολιτισμική
θεωρία του Vygotsky και η θεωρία της εμπειρικής μάθησης του Dewey, οι οποίες δίνουν
έμφαση στη βιωματική μάθηση και τη συνεργασία.
Η έρευνα καταδεικνύει ότι το θεατρικό παιχνίδι έχει σημαντικά οφέλη για τα παιδιά με
αυτισμό, ιδιαίτερα στη βελτίωση της κοινωνικής επικοινωνίας, της συναισθηματικής
κατανόησης και της συνεργασίας. Μέσα από τεχνικές, όπως ο αυτοσχεδιασμός και η
μίμηση, τα παιδιά αναπτύσσουν την ικανότητα να εκφράζουν συναισθήματα και να
αλληλεπιδρούν με τους συνομηλίκους τους σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Οι
δραστηριότητες αυτές ενισχύουν την αυτοπεποίθηση, ενώ παράλληλα βοηθούν τα παιδιά
να κατανοήσουν κοινωνικά σήματα και να αναπτύξουν ενσυναίσθηση.
Παρά τα οφέλη του, η εφαρμογή του θεατρικού παιχνιδιού παρουσιάζει προκλήσεις, όπως
η έλλειψη εξειδικευμένων εκπαιδευτικών και η δυσκολία προσαρμογής στις ιδιαίτερες
ανάγκες κάθε παιδιού με αυτισμό. Ωστόσο, επιτυχημένα παραδείγματα παρεμβάσεων,
όπως το πρόγραμμα SENSE Theatre και το Social Competence Intervention Program, έχουν
δείξει ότι με τις κατάλληλες προσαρμογές, το θεατρικό παιχνίδι μπορεί να αποτελέσει ένα
ισχυρό εργαλείο ενίσχυσης της κοινωνικής ένταξης και συναισθηματικής ανάπτυξης.
Συνολικά, η έρευνα επισημαίνει την ανάγκη περαιτέρω διερεύνησης για τη βελτίωση και τη
διεύρυνση της χρήσης του θεατρικού παιχνιδιού στην εκπαίδευση παιδιών με ΔΑΦ.