Decarbonisation and the role of European Union Allowances in shipping
Απανθρακοποιηση και ο ρόλος των Ευρωπαϊκών Δικαιωμάτων Εκπομπών στη Ναυτιλία
Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία
Συγγραφέας
Σεϊντή, Δήμητρα
Ημερομηνία
2025-03-07Επιβλέπων
Παπαχρήστος, ΔημήτριοςΛέξεις-κλειδιά
Decarbonisation ; European Union ; Regulation ; FuelEU ; IMO ; EUA ; Ευρωπαϊκή Ένωση ; Διεθνείς κανονισμοί ; ΑπανθρακοποίησηΠερίληψη
The shipping industry plays a pivotal role in global trade but is also a significant contributor to greenhouse gas emissions. As part of the global effort to combat climate change, the European Union (EU) and the International Maritime Organization (IMO) have introduced stringent regulations to decarbonize the sector. The inclusion of shipping in the EU Emissions Trading System (EU ETS) marks a transformative shift, requiring shipowners to purchase CO₂ emission allowances, thereby encouraging a
transition to low-carbon fuels and sustainable propulsion technologies. This study examines the regulatory framework for maritime decarbonization, alternative fuels, and emerging technologies, as well as the financial implications of compliance. Through data analysis and strategic evaluation, the key challenges are outlined, including transition costs, fuel availability, and the necessity for vessel modifications. Findings indicate that while shipping decarbonization is technically feasible, it necessitates substantial investments and regulatory support. Technologies such as liquefied natural gas (LNG), ammonia, hydrogen, and biofuels present viable solutions, yet their successful implementation depends on regulatory clarity, economic viability, and international cooperation. In conclusion, compliance with EU and IMO environmental regulations is not only a legal obligation but also a strategic opportunity to achieve sustainable maritime development.
Περίληψη
Η ναυτιλιακή βιομηχανία αποτελεί βασικό συντελεστή του παγκόσμιου εμπορίου, αλλά και σημαντική πηγή εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Στο πλαίσιο της παγκόσμιας προσπάθειας για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (IMO) έχουν θεσπίσει αυστηρούς κανονισμούς για την απανθρακοποίηση του κλάδου. Η ένταξη της ναυτιλίας στο Σύστημα Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών της ΕΕ (EU ETS) αποτελεί καθοριστική εξέλιξη, καθώς απαιτεί από τους πλοιοκτήτες την αγορά δικαιωμάτων εκπομπών CO₂, προωθώντας τη μετάβαση σε πράσινα καύσιμα και τεχνολογίες χαμηλών εκπομπών. Η μελέτη αυτή εξετάζει το ρυθμιστικό πλαίσιο της ναυτιλιακής απανθρακοποίησης, τις τεχνολογίες και τα εναλλακτικά καύσιμα, καθώς και τις οικονομικές επιπτώσεις της συμμόρφωσης με τα νέα πρότυπα. Μέσω ανάλυσης δεδομένων και αξιολόγησης στρατηγικών, παρουσιάζονται οι κύριες προκλήσεις, όπως το κόστος μετάβασης, η διαθεσιμότητα εναλλακτικών καυσίμων και η ανάγκη προσαρμογής και συμμόρφωσης των πλοίων στους κανονισμούς. Τα ευρήματα καταδεικνύουν ότι η απανθρακοποίηση της ναυτιλίας είναι τεχνικά εφικτή, αλλά απαιτεί σημαντικές επενδύσεις και θεσμική υποστήριξη. Οι τεχνολογίες όπως το υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG), η αμμωνία, το υδρογόνο και τα βιοκαύσιμα αποτελούν βιώσιμες λύσεις, αλλά η επιτυχής εφαρμογή τους εξαρτάται από τη ρυθμιστική σαφήνεια, την οικονομική βιωσιμότητα και τις διεθνείς συνεργασίες. Συμπερασματικά, η συμμόρφωση με τα περιβαλλοντικά πρότυπα της ΕΕ και του IMO δεν είναι απλώς νομική υποχρέωση, αλλά και στρατηγική ευκαιρία για την επίτευξη βιώσιμης ναυτιλιακής ανάπτυξης.