Δημόσια υγεία και αυτονομία στην περίπτωση μεταδιδόμενων λοιμωδών νοσημάτων

Abstract

Η ιατρική σήμερα είναι άμεσα συνδεδεμένη με την τήρηση της ιατρικής ηθικής και δεοντολογίας. Οι βασικές αρχές που θα πρέπει να διέπουν την άσκησή της είναι η αυτονομία, η μη βλάβη, η ωφέλεια και η δικαιοσύνη. Ο σεβασμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ενημερωμένης συναίνεσης, του ιατρικού απορρήτου και των προσωπικών δεδομένων των ληπτών υπηρεσιών υγείας είναι επιβεβλημένος. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες αμφιλεγόμενες καταστάσεις όπου οι ατομικές αποφάσεις ενδέχεται να επηρεάσουν την υγεία τρίτων ή ακόμη και περισσότερων προσώπων και να θέσουν σε κίνδυνο την δημόσια υγεία. Στις περιπτώσεις αυτές, η αυτονομία του ατόμου τίθεται υπό αμφισβήτηση και η πολιτεία βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα τεράστιο δίλημμα. Από την μία πλευρά αμφισβητείται το δικαίωμα της αυτονομίας του ασθενούς ως μοναδικό κριτήριο για την λήψη μέτρων και από την άλλη, καλείται να προστατεύσει την δημόσια υγεία. Αυτό ακριβώς πραγματεύεται η παρούσα διπλωματική εργασία. Σκοπός της είναι να αναδείξει τα όρια της αυτονομίας των πασχόντων, όταν αυτή έρχεται σε σύγκρουση με την δημόσια υγεία και κατ’ επέκταση με το δημόσιο συμφέρον, σε περίπτωση μεταδιδόμενων λοιμωδών νοσημάτων. Αυτό πραγματοποιείται με ανασκόπηση των επιδημιολογικών δεδομένων που αφορούν τα λοιμώδη νοσήματα, στην Ελλάδα και την Ευρώπη, αναλύονται το θεσμικό πλαίσιο προστασίας του ασθενή καθώς και το θεσμικό πλαίσιο προστασίας της δημόσιας υγείας. Με βάση τα δεδομένα αυτά, μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι κρίνεται επιτακτική η ανάγκη ύπαρξης διαρκούς εγρήγορσης, βασισμένη στην έγκυρη και ακριβή ενημέρωση κυρίως από την πλευρά της Πολιτείας. Η παρούσα μελέτη είναι μια δευτερογενής έρευνα. Η συλλογή των δεδομένων γίνεται μέσω βιβλιογραφικής ανασκόπησης με την χρήση συγγραμμάτων και ηλεκτρονικών βάσεων δεδομένων.