Show simple item record

Διδασκαλία μαθητών με δυσλεξία στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση: Απόψεις εκπαιδευτικών

dc.contributor.advisorGeorgatzakou, Chara
dc.contributor.authorΤσιάλα, Ζωή
dc.date.accessioned2021-02-15T12:44:54Z
dc.date.available2021-02-15T12:44:54Z
dc.date.issued2020
dc.identifier.urihttps://polynoe.lib.uniwa.gr/xmlui/handle/11400/201
dc.identifier.urihttp://dx.doi.org/10.26265/polynoe-52
dc.description.abstractΕισαγωγή: Κατά τα τελευταία χρόνια, αρκετές μελέτες έχουν εστιάσει την προσοχή τους στις γνώσεις των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αναφορικά με την ειδική μαθησιακή δυσκολία – δυσλεξία. Οι μελέτες αυτές δείχνουν πως οι εκπαιδευτικοί δεν διαθέτουν επαρκείς γνώσεις για τη δυσλεξία και δεν φαίνονται κατάλληλα προετοιμασμένοι ως προς τη διδασκαλία μαθητών με δυσκολίες στην ανάγνωση και τη γραφή. Η παρούσα μελέτη επικεντρώνεται στη δυσλεξία, μια συγκεκριμένη μαθησιακή δυσκολία που συνδέεται κυρίως με δεξιότητες γραμματισμού (π.χ. ανάγνωση, ορθογραφία). Σκοπός: Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η διερεύνηση του επιπέδου των γνώσεων που διαθέτουν οι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα όσον αφορά τη δυσλεξία. Μέθοδος: Χρησιμοποιήθηκε ένας μη πειραματικός σχεδιασμός για την απάντηση στα ερευνητικά ερωτήματα της μελέτης. Το ερωτηματολόγιο κατασκευάστηκε με βάση την υπάρχουσα βιβλιογραφία και διανεμήθηκε σε 70 εκπαιδευτικούς διαφόρων ειδικοτήτων στο διαδίκτυο. Τα δεδομένα κωδικοποιήθηκαν χρησιμοποιώντας το IBM SPSS Statistics Software (έκδοση 25) για τις δημογραφικές ερωτήσεις (Ερωτήσεις 1-6) και τα ερωτήματα σχετικά με τις γνώσεις, τις παρεμβάσεις και την αυτοπεποίθηση των εκπαιδευτικών (Ερωτήσεις 7-17). Όσον αφορά τις γνώσεις και τις παρανοήσεις σχετικά με τη δυσλεξία, υπολογίστηκαν τα ποσοστά των συμμετεχόντων για μεμονωμένες ερωτήσεις και οι απαντήσεις κωδικοποιήθηκαν με 1 για σωστή απάντηση και 0 για λανθασμένη απάντηση για να μετρηθεί η συνολική βαθμολογία γνώσης κάθε συμμετέχοντος. Τα δεδομένα που ελήφθησαν κωδικοποιήθηκαν σε ονομαστικά δεδομένα και αναλύσεις με την κατασκευή πινάκων (CrossΤabs) για να προσδιοριστεί εάν υπήρχαν παράγοντες που σχετίζονταν με υψηλότερα επίπεδα αυτοπεποίθησης των εκπαιδευτικών ως προς τη διδασκαλία μαθητών με δυσλεξία. Με αυτό τον τρόπο εξετάστηκε η σχέση μεταξύ των μεταβλητών. Αποτελέσματα: Βάσει των αποτελεσμάτων που προκύπτουν από το ερωτηματολόγιο, οι περισσότεροι από τους μισούς Έλληνες εκπαιδευτικούς (56,9%) πιστεύουν ότι τα συμπτώματα της δυσλεξίας μπορούν να εμφανιστούν στη νηπιακή ηλικία (3-6 ετών), ενώ μόνο το 37,7% επέλεξε τις ηλικίες μεταξύ 7-9 ετών, στις οποίες η δυσλεξία μπορεί να παρουσιαστεί καθώς οι μαθητές έρχονται σε επαφή με την ανάγνωση και τη γραφή. Σε ποσοστό (68,6%) οι συμμετέχοντες γνώριζαν ότι η δυσλεξία εμφανίζεται συχνότερα στα αγόρια από ό, τι στα κορίτσια, οι υπόλοιποι απάντησαν είτε λανθασμένα είτε δήλωσαν ότι δεν είχαν γνώση σχετικά με την αναλογία φύλου. Επιπλέον, το 71,4% των εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θεωρεί πως η δυσλεξία δεν είναι κληρονομική, ενώ οι μισοί εξ αυτών (52,9%) γνώριζαν ότι η δυσλεξία υπάρχει σε όλο το φάσμα των πνευματικών ικανοτήτων. Οι υπόλοιποι (47,1%) είτε απάντησαν πως δεν γνωρίζουν είτε απάντησαν ότι οι μαθητές με δυσλεξία έχουν υψηλότερη νοημοσύνη. Ακόμη, η πλειονότητα των ερωτηθέντων (97.1%) πιστεύει ότι η δυσκολία στην ανάγνωση και την ορθογραφία αποτελούν συμπτώματα της δυσλεξίας, ενώ ένα πολύ μικρό ποσοστό (2.9%) επέλεξε λανθασμένα ως συμπτώματα της δυσλεξίας τη χαμηλή νοημοσύνη και τα οπτικά προβλήματα. Σε ποσοστό (77,1%) οι συμμετέχοντες απάντησαν ορθά, πως η δυσλεξία πρόκειται για μια δια βίου κατάσταση. Επιπρόσθετα, η πλειοψηφία των ερωτηθέντων (94.3%) γνώριζε ότι η δυσλεξία συνυπάρχει με άλλες δυσκολίες. Οι περισσότεροι από τους ερωτώμενους (64.3%) απάντησαν πως διαθέτουν μέτρια γνώση της δυσλεξίας, 21.4% απάντησαν πως διαθέτουν ελάχιστη γνώση, ενώ ένα ποσοστό 14.3% απάντησε πως έχει πολύ καλή γνώση. Το μεγαλύτερο ποσοστό των εκπαιδευτικών (60%) απάντησε πως είναι μέτρια προετοιμασμένοι να διδάξουν μαθητές με δυσλεξία, με ένα μικρό ποσοστό (5,7%) εξ αυτών να αισθάνεται πως δεν είναι σίγουροι να διδάξουν σε παιδιά με την οικεία διαταραχή. Τέλος, στην πλειοψηφία τους (81,4%) οι εκπαιδευτικοί χρησιμοποιούν παρεμβάσεις και στρατηγικές κατά τη διάρκεια του μαθήματος για την υποστήριξη μαθητών με δυσλεξία, πιστεύοντας στην πλειοψηφία τους (51.4%) πως οι στρατηγικές ή τα προγράμματα παρέμβασης που χρησιμοποιούν πιθανόν να είναι αποτελεσματικά, ενώ ενώ η μειοψηφία των συμμετεχόντων (1.4%) απάντησε πως οι παρεμβάσεις τους δεν είναι καθόλου αποτελεσματικές. Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η κατανόηση της δυσλεξίας από τους εκπαιδευτικούς ποικίλλει σημαντικά καθώς υπάρχουν αρκετά κενά στις γνώσεις τους αλλά και παρανοήσεις σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα. Τέλος, τα ευρήματα έδειξαν πως υπάρχει έλλειψη ενημέρωσης για τις στρατηγικές και τα προγράμματα παρέμβασης σε μαθητές με την ομώνυμη διαταραχή.el
dc.format.extentxvi, 76el
dc.publisherΠανεπιστήμιο Δυτικής Αττικήςel
dc.publisherΑνώτατη Σχολή Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε.)el
dc.rightsΑναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές*
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/*
dc.subjectΔυσλεξία
dc.subjectΔευτεροβάθμια εκπαίδευση
dc.subjectΑπόψεις εκπαιδευτικών
dc.subjectDyslexia
dc.subjectSecondary education
dc.subjectTeachers' aspects
dc.titleΔιδασκαλία μαθητών με δυσλεξία στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση: Απόψεις εκπαιδευτικώνel
dc.title.alternativeTeaching students with dyslexia in Secondary Education: Teachers' aspectsel
dc.typeΜεταπτυχιακή διπλωματική εργασίαel
dc.contributor.committeeKriebardis, Anastasios
dc.contributor.facultyΣχολή Επιστημών Υγείας & Πρόνοιαςel
dc.contributor.departmentΤμήμα Βιοϊατρικών Επιστημώνel
dc.contributor.masterΠαιδαγωγική μέσω Καινοτόμων Τεχνολογιών και Βιοϊατρικών Προσεγγίσεωνel
dc.description.abstracttranslatedIntroduction: Throughout the past few years, numerous studies have concentrated on the knowledge of secondary school teachers regarding certain learning difficulties – such as dyslexia. These studies indicate that teachers do not, in fact, have sufficient knowledge about dyslexia as well as that are not properly trained to teach students with difficulties in reading and/or spelling. This study focuses solely on a specific learning difficulty-dyslexia that is, for the most part, related to literacy skills (e.g. reading, spelling). Purpose: The purpose of this thesis is to investigate the knowledge of secondary education teachers within our country regarding dyslexia. Method: A non-experimental design to answer questions of this study was used. The set of questions was based on information from existing literature and was handed out to 70 teachers of several specialties through the internet. Data was analysed using IBM SPSS Statistics Software (version 25) for questions about the teachers’ profile (Questions 1-6) and questions that were about a teachers' knowledge, interventions, and confidence (Questions 7-17). In the matter of knowledge and misconceptions concerning dyslexia, the percentage results were calculated for individual questions and participators’ responses were coded as 0 for every incorrect answer and as 1 for every correct answer in order to measure each participant's general knowledge score using SPSS. The obtained data was encoded in nominal data and analyzed by using the construction of CrossTabs, so as to determine if there were elements thatcontributed to higher levels of confidence in teachers in teaching of dyslexic students. In this way, the relationship between the variables was closely inspected. Results: Analysis of the results showed that more than a bisection of Greek teachers (56.9%) believe that symptoms of dyslexia appearing during infancy (3-6 years), while only 37.7% opted for the ages from 7-9 years, where dyslexia becomes in fact evident as students come into contact with reading and writing. While a percentage (68.6%) of the participants were aware of the fact that dyslexia was more common in boys than in girls, 31.4% responded either incorrectly or declared that they did not know about the sex proportion. Additionally, 71.4% of secondary teachers thought it likely that dyslexia is actually not inherited, while almost half of them (52.9%) knew that dyslexia manages to exist in every part of the spectrum of mental capabilities. The remaining percentage (47.1%) either stated that they did not know or falsely claimed that students with dyslexia had higher intelligence. On top of that, the big majority of responders (97.1%) believed that difficulty in spelling and reading are in fact symptoms of dyslexia, while a very tiny percentage (2.9%) mistakenly stated that low intelligence and visual impairments are legitimate symptoms of dyslexia. At a rate of (77.1%), those participants correctly replied that dyslexia happens to be, indeed, a lifelong condition, while the percentage of 22.9% represent those who answered falsely. Moreover, the majority of respondents (94.3%) knew that dyslexia does co-exist with other difficulties. Most of them (64.3%) supported that they only have a brief knowledge of dyslexia, while others (21.4%) answered that they have very limited knowledge, and ultimately with 14.3% of them answered that they have a quite great knowledge concerning dyslexia. The majority of teachers (60%) answered that they felt that they are relatively ready to teach students with dyslexia, very small percentage (5.7%) of them answered that they do not feel the slightest confidence when it comes to teaching kids with said disorder. Ultimately, the majority (81.4%) of teachers use different interventions and various strategies in the class so as to help students that have dyslexia, as well as the majority of teachers (51.4%) answered that the methods or intervention programs they use can be extremely effective and helpful. A minority of participants (1.4%) support that their methods are, in fact, not effective at all. Discussion: The present study shows that the comprehension of dyslexia by teachers in Greece does vary significantly, as there are a lot of gaps, and misinterpretations regarding their knowledge about dyslexia. The results also showed that teachers are not properly trained about the application of creative methods and/or intervention programs for a more effective educational program for students with dyslexia.el


Files in this item

Thumbnail

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
Except where otherwise noted, this item's license is described as
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές