Διερεύνηση των απόψεων παιδαγωγών πρώιμης παιδικής ηλικίας αναφορικά με το ρόλο τους κατά τη διάρκεια του ελεύθερου παιχνιδιού των παιδιών

Abstract

Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η διερεύνηση των απόψεων των παιδαγωγών πρώιμης παιδικής ηλικίας αναφορικά με το ρόλο τους κατά τη διάρκεια του ελεύθερου παιχνιδιού των παιδιών στο βρεφονηπιακό σταθμό. Για την επίτευξη αυτού του σκοπού διατυπώθηκαν 3 ερευνητικά ερωτήματα: α) Ποια είναι κατά την άποψη των παιδαγωγών τα χαρακτηριστικά του ελεύθερου παιχνιδιού; β) Ποιος είναι κατά την άποψη των παιδαγωγών ο ρόλος τους κατά τη διάρκεια του ελεύθερου παιχνιδιού; γ) Αν κατά την άποψη των παιδαγωγών υπάρχει διαφορά στο ρόλο ενός παιδαγωγού, όταν το ελεύθερο παιχνίδι λαμβάνει χώρα μέσα στην τάξη σε σχέση με το αν λαμβάνει χώρα στην αυλή; Για να μπορέσουν να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα πραγματοποίησα ατομικές ημιδομημένες συνεντεύξεις με διάρκεια 15-20 λεπτών. Οι συμμετέχουσες στην έρευνα ήταν 3 παιδαγωγοί που εργάζονταν στον παιδικό σταθμό που έκανα την πρακτική μου άσκηση και 3 τελειόφοιτες φοιτήτριες του Τμήματος Αγωγής και Φροντίδας στην Πρώιμη Παιδική Ηλικία (ΤΑΦΠΠΗ), οι οποίες έκαναν αντίστοιχα την πρακτική τους σε άλλους σταθμούς. Μέσα από τις απαντήσεις των συμμετεχουσών προέκυψαν ευρήματα που αφορούσαν τον ορισμό, τα χαρακτηριστικά, τη διάρκεια και τα οφέλη του ελεύθερου παιχνιδιού. Συμπληρωματικά, αναδείχθηκαν συμπεράσματα αναφορικά με τον ρόλο των παιδαγωγών στις ελεύθερες δραστηριότητες της τάξης και της αυλής, αλλά και την διαφορετική αντιμετώπιση των παιδαγωγών, όσον αφορά τη συμμετοχή τους στο ελεύθερο παιχνίδι των παιδιών, ανάλογα με το φύλο των παιδιών. Τέλος, η μελέτη ανέδειξε δεδομένα που αφορούσαν το παιδαγωγικό υλικό του εξωτερικού χώρου και την εμπλοκή των παιδιών σε αυτό. Ωστόσο, η παρούσα έρευνα, εξαιτίας του μικρού αριθμού συμμετεχουσών, δεν επιτρέπει γενικεύσεις στον πληθυσμό, αλλά είναι ιδιαίτερα χρήσιμη καθώς εμπλουτίζει τη διαθέσιμη βιβλιογραφία στην Ελλάδα αναφορικά με τον ρόλο των παιδαγωγών κατά τη διάρκεια του ελεύθερου παιχνιδιού και ταυτόχρονα μπορεί να αποτελέσει έναυσμα για μία μεταγενέστερη και σε μεγαλύτερη έκταση διερεύνηση του θέματος με τη συμμετοχή περισσότερών παιδαγωγών για παράδειγμα.