Η επίδραση της αντιοξειδωτικής δράσης των φυσικών εκχυλισμάτων στο οξειδωτικό στρες

Abstract

Ελεύθερη ρίζα ορίζεται, ένα μόριο ή μοριακό θραύσμα, που περιέχει ένα ή περισσότερα ασύζευκτα ηλεκτρόνια στο εξώτατο ατομικό ή μοριακό τροχιακό. Όταν σχηματίζονται ελεύθερες ρίζες, μπορεί να είναι εξαιρετικά αντιδραστικές και μπορεί να ξεκινήσουν μια αλυσιδωτή αντίδραση. Οι πηγές των ελεύθερων ριζών μπορεί να είναι ενδογενείς, να δημιουργούνται δηλαδή ενδοκυτταρικά από αυτοξείδωση ή αδρανοποίηση μορίων και εξωγενείς, όπως η έκθεση σε περιβαλλοντικούς ρύπους, βαρέα μέταλλα, (Cb, Fe και άλλα), ορισμένα φάρμακα (κυκλοσπορίνη, γενταμυκίνη και βλεομυκίνη), χημικούς διαλύτες, μαγείρεμα (χρησιμοποιημένο λάδι και λίπος), καπνό τσιγάρων, αλκοόλ και ακτινοβολία. Οι ελεύθερες ρίζες έχουν ευεργετικές αλλά και επιβλαβείς επιπτώσεις στον ανθρώπινο οργανισμό. Για τον περιορισμό των επιβλαβών επιπτώσεων, ο οργανισμός χρειάζεται το αντιοξειδωτικό σύστημα, το οποίο αποτελείται από αντιοξειδωτικά ένζυμα όπως η Καταλάση-CAT, η Δισμουτάση του Υπεροξειδίου-SOD και η Γλουταθειόνη-GSH, μη ενζυμικά αντιοξειδωτικά όπως οι βιταμίνες C και E, το συνένζυμο Q10 και φυτικές πολυφαινόλες. Το οξειδωτικό στρες, ορίζεται ως η διαταραχή της ισορροπίας μεταξύ του σχηματισμού των ελευθέρων ριζών και της δράσης του αντιοξειδωτικού μηχανισμού στον οργανισμό. Το οξειδωτικό στρες λόγω της αντιοξειδωτικής διαταραχής, οδηγεί σε διάφορες παθολογικές ασθένειες, όπως ο καρκίνος, καρδιαγγειακά και νευρολογικά νοσήματα, καθώς και αναπνευστικά προβλήματα. Τα τελευταία χρόνια, στην προσπάθεια να αυξηθεί η αντιοξειδωτική άμυνα και η προστασία του οργανισμού από τις επιβλαβείς επιπτώσεις του οξειδωτικού στρες, υπάρχει αυξημένο ενδιαφέρον στην αναζήτηση φυσικών πηγών αντιοξειδωτικών, όπως για παράδειγμα από βότανα και εκχυλίσματα αυτών.