Η διερεύνηση της αντιλαμβανόμενης σημασίας του παιχνιδιού ως μέσο εκπαίδευσης και θεραπείας παιδιών προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας που βρίσκονται στο φάσμα του Αυτισμού από εκπαιδευτικούς και λοιπό εκπαιδευτικό προσωπικό

Καλόγρη, Χριστίνα

The investigation of the perceived importance of play as a means of education and treatment of preschool and early school children who are on the autism spectrum by teachers and other educational staff

Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία

Author

Καλόγρη, Χριστίνα

Date

2022-10-06

Advisor

Τράπαλη, Μαρία
Kounenou, Kalliopi

Μεταπτυχιακή Εργασία (1.051Mb)

Keywords

Παιχνίδι ; Παρέμβαση ; Θεραπεία ; Εκπαίδευση ; Διαταραχή αυτιστικού φάσματος ; Προσχολική ηλικία

Abstract

Εισαγωγή: Η Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ) είναι νευροαναπτυξιακή και παρουσιάζει έντονο ενδιαφέρον. Η εξέλιξη στο πεδίο της ειδικής αγωγής έχει φέρει σημαντικές αλλαγές στην διάγνωση και αντιμετώπιση των ελλειμμάτων που προκαλεί η ΔΑΦ. Σήμερα, τα εκπαιδευτικά συστήματα λειτουργούν με γνώμονα τη συμπερίληψη όλων των μαθητών. Η συμπερίληψη αποτελεί μια ολόκληρη κοσμοθεωρία που βρίσκει εφαρμογή στον τομέα της εκπαίδευσης και εξελίσσεται συνεχώς για να μην αποκλείεται κανένας μαθητής από την ισότιμη εκπαίδευση. Η πρώιμη παρέμβαση μπορεί να λάβει χώρα σε δομές προσχολικής και σχολικής εκπαίδευσης. Το παιχνίδι μπορεί να συμβάλλει στην εκπαίδευση και θεραπεία των ελλειμμάτων των παιδιών προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας με διαταραχή αυτιστικού φάσματος. Σκοπός: Η διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο οι εκπαιδευτικοί και το λοιπό προσωπικό της πρωτοβάθμιας και προσχολικής εκπαίδευσης αντιλαμβάνονται τη σημασία του παιχνιδιού ως μέσο εκπαίδευσης και θεραπείας στους μαθητές με αυτισμό. Μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε ποσοτική έρευνα με ερωτηματολόγιο. Συμμετείχαν 31 παιδαγωγοί και εκπαιδευτικοί που εργάζονται στην προσχολική και την Α/βαθμια εκπαίδευση και έχουν εμπειρία σε μαθητές με ΔΑΦ και ακολούθησε στατιστική σύγκριση, με την χρήση του SPSS. Αποτελέσματα: Προέκυψαν συμπεράσματα που θα εμπλουτίσουν την ελληνική βιβλιογραφία αναφορικά με το παιχνίδι ως μέσο θεραπείας και εκπαίδευσης στα παιδιά πρώτης σχολικής ηλικίας με αυτισμό. Δημιουργήθηκαν διαφορές στις απόψεις εκπαιδευτικών σχετικά με τα δημογραφικά τους χαρακτηριστικά, κυρίως ως προς το φύλλο, αλλά και ανάμεσα στις ηλικιακές ομάδες, όμως δεν βρέθηκαν σημαντικά στατιστικά αποτελέσματα σε σχέση με την επιρροή της εξειδίκευσης στην ειδική αγωγή. Συμπεράσματα: Οι συμμετέχουσες και οι συμμετέχοντες συμφώνησαν πως το παιχνίδι μπορεί να αποτελέσει αποτελεσματικό μέσο παρέμβασης για την ενίσχυση της εκπαίδευσης και την θεραπεία των αυτιστικών ελλειμμάτων. Οι υποδομές των σχολείων κρίθηκαν σχεδόν ικανοποιητικές. Οι συμμετέχουσες/-οντες αξιοποιούν το παιχνίδι ως παρεμβατικό μέσο. Η ηλικία και η ειδικότητα δημιουργεί στατιστικά σημαντικές διαφορές στις γνώσεις και στις απόψεις τους.

Abstract

Introduction: Autism Spectrum Disorder (ASD) is a neurodevelopmental disorder and is of great interest. Developments in the field of special education have brought significant changes in the diagnosis and treatment of deficits caused by ASD. Today, education systems operate with the inclusion of all students in mind. Inclusion is a whole worldview that finds application in the field of education and is constantly evolving so that no student is excluded from equal education. Early intervention can take place in pre-school and school education structures. Play can help educate and treat the deficits of preschool and early school children with autism spectrum disorder. Purpose: The aim of this study was to investigate how teachers and other primary and secondary school staff perceive the importance of play as a means of education and treatment in students with autism. Method: A quantitative survey was carried out with a questionnaire. 31 educators and teachers working in pre-primary and primary education and having experience in stu-dents with ASD participated, followed by a statistical comparison with the use of SPSS. Results: Conclusions were reached that will enrich the Greek literature regarding play as a means of treatment and education for first school-age children with autism. Differences were created in the opinions of teachers regarding their demographic characteristics, mainly regarding the leaf, but also between the age groups, but no significant statistical results were found in relation to the influence of specialization in special education. Discussion: The participants agreed that the game can be an effective means of intervention to en-hance education and treat autistic deficits. The infrastructure of the schools was considered almost satisfactory. The participants use the game as an intervention tool. Age and specialization create statistically significant differences in their knowledge and opinions.