Κοινωνικές δομές και δράσεις στην τοπική αυτοδιοίκηση: ιστορική διαμόρφωση – προοπτικές

Abstract

Στόχος της παρούσης έρευνας είναι η μελέτη της Κοινωνικής Πολιτικής που ασκείται από τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (O.T.A) μέσω προγραμμάτων που αναλαμβάνουν οι Ο.Τ.Α. κυρίως επιδοτούμενων από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά όχι μόνο. Η τοπική αυτοδιοίκηση έχει τις αρχές της ήδη από τα αρχαία χρόνια και αποτελούσε ανέκαθεν σημαντικό και αναπόσπαστο κομμάτι της διοίκησης κρατών. Είναι πολλοί οι νόμοι και οι μεταρρυθμίσεις που έγιναν μέχρι να καταλήξει η Τοπική Αυτοδιοίκηση στη σημερινή της μορφή, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Αξίζει να δει κανείς τις μορφές τής αυτοδιοίκησης που ισχύουν και σε άλλες χώρες και ειδικά στην Ευρώπη, καθώς και τις αρμοδιότητες του κάθε φορέα, αναλόγως αν ανήκει στην Πρωτοβάθμια ή Δευτεροβάθμια τοπική αυτοδιοίκηση. Μια από τις αρμοδιότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης αφορά στην εφαρμογή μέτρων σχετικών με την κοινωνική πολιτική. Η κοινωνική πολιτική αναφέρεται σε εκείνες τις πρακτικές που στόχο έχουν την κάλυψη των βασικών αναγκών των ατόμων που ανήκουν κυρίως σε ευπαθείς κοινωνικά ομάδες. Η εφαρμογή της κοινωνικής πολιτικής γίνεται έτσι ώστε να αποκτήσουν ευημερία οι πολίτες ενός κράτους. Το κράτος το οποίο εφαρμόζει τις κοινωνικές πολιτικές με στόχο την παροχή κοινωνικών δικαιωμάτων στην υγεία, στην εργασία, στην παιδεία και γενικότερα στην μείωση του κοινωνικού αποκλεισμού χαρακτηρίζεται ως κράτος πρόνοιας. Μερικά από τα σημαντικότερα προγράμματα ή υπηρεσίες της κοινωνικής πολιτικής στην Ελλάδα είναι τα Κ.Α.Π.Η., τα Κ.Η.Φ.Η. το Βοήθεια στο Σπίτι, προγράμματα ένταξης ΑμΕΑ, υποστήριξης οικογενειών και νέων, το ΚΕ.Θ.Ε.Α, τα ΚΕΚ, η Εναρμόνιση Επαγγελματικής και Οικογενειακής Ζωής, προγράμματα Εκπαίδευσης και Δια Βίου Μάθησης, Κέντρα Συμβουλευτικής Υποστήριξης Γυναικών Θυμάτων Βίας, Κοινωνικοί Συνεταιρισμοί Περιορισμένης Ευθύνης (Κοιν.Σ.Ε.Π.), κ.α.