Η θεραπευτική σχέση στην αφήγηση λειτουργών υγείας και ασθενών

Abstract

Τα τελευταία χρόνια, η χρήση της θεραπευτικής αφήγησης της ατομικής ασθένειας στο κομμάτι της υγειονομικής περίθαλψης, γενικά, και της ανακουφιστικής - παρηγορητικής φροντίδας, ειδικότερα, έχει τραβήξει την προσοχή, αφού έχει αναγνωριστεί ότι η αφήγηση είναι ένα σημαντικό εργαλείο της ιατρικής, μέσω του οποίου προκύπτουν νέοι δρόμοι αντιμετώπισης της ίασης, αλλά και, γενικότερα, βελτίωσης της ζωής του ασθενή. Η εφαρμογή της αφηγηματικής ιατρικής στις υπηρεσίες υγείας αποτελεί καθοριστικό παράγοντα βελτίωσης των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας. Ενισχύοντας τη συναισθηματική νοημοσύνη και την ενσυναίσθηση, η αφηγηματική ιατρική αναδεικνύει την αξία της θεραπευτικής συμμαχίας μεταξύ ασθενών και ιατρών. Ο χώρος της υγείας γίνεται ανθρωποκεντρικός, στρέφοντας την προσοχή στον ίδιο τον ασθενή. Η δυνατότητα αυτή οδηγεί σε νέους ορίζοντες τους λειτουργούς υγείας, οι οποίοι ενδιαφέρονται να ανακαλύψουν και να αξιολογήσουν τις ψυχολογικές και πνευματικές ανάγκες του αρρώστου. Με τη συστηματική ανασκόπηση και τη μετα-ανάλυση άρθρων, που μελετούν τη θεραπευτική αφήγηση, τη χρήση της από τους επαγγελματίες υγείας, καθώς και τη σχέση, που αναπτύσσεται μεταξύ θεραπευτών και ασθενών, διαπιστώνεται βελτίωση στην επικοινωνία, στην ενσυναίσθηση, στην ποιότητας ζωής του ασθενή, στη νοσηλεία του, ακόμη και στην ίασή του, αλλά αποτυπώνονται και τα οφέλη, που εισπράττουν οι Λειτουργοί Υγείας. Οι έρευνες, γύρω από τη χρήση της αφηγηματικής ιατρικής σε περιπτώσεις σοβαρών ασθενειών, αναδεικνύουν την ανάγκη για στροφή σε μια ουσιαστικότερη προσέγγιση της αντιμετώπισης της ασθένειας. Ο σεβασμός προς τον ασθενή, αλλά και η ενδυνάμωση της προσωπικότητας των λειτουργών υγείας συμβάλλουν στην καλύτερη διαχείριση της ασθένειας και βοηθούν τον ασθενή να αντιληφθεί ότι μπορεί να διαθέτει ο ίδιος τη δύναμη για την ίασή του.