Βιοηθική και εμφυτεύματα εγκεφάλου

Abstract

Η έννοια της ατομικής αυτονομίας δεν παρέχει μια ικανοποιητική προσέγγιση σε πολλά ηθικά ζητήματα που προκύπτουν στους τομείς της βιοτεχνολογίας, της ιατρικής και της επιστήμης, όπως για παράδειγμα τα ηθικά διλήμματα γύρω από τη χρήση εγκεφαλικών εμφυτευμάτων. Η ευρεία ερμηνεία της ατομικής αυτονομίας, σε μεγάλο βαθμό κατανοητή ως ενημερωμένη συγκατάθεσή μας, παρέχει κάποια λογική αλλά ανεπαρκή ηθική καθοδήγηση. Σύμφωνα με αυτήν την ερμηνεία, τα ηθικά ζητήματα και διλήμματα δεν μπορούν να επιλυθούν πραγματικά, και, συνήθως, επιβάλλονται όρια στην ατομική αυτονομία με στόχο την αποφυγή πρόκλησης βλάβης. Η ατομική αυτονομία σχετίζεται άμεσα, όπως θα γίνει σαφές από τα ευρήματα αυτής της εργασίας, με τη δυσπιστία (φόβο προς άγνωστη τεχνολογία, φόβο για ανθρώπινο λάθος, αμφιβολίες για πιθανές συνέπειες) που επικρατεί απέναντι στις υπάρχουσες και μελλοντικές ιατρικές τεχνολογίες. Παρόλο που τα εγκεφαλικά εμφυτεύματα μπορεί να προσφέρουν μακροχρόνια ανακούφιση σε πολλούς ασθενείς, η απόφαση να υποβληθεί κάποιος σε τέτοιου είδους επέμβαση παραμένει μια προσωπική επιλογή, καθώς υπάρχουν και κίνδυνοι επιπλοκών. Τα ευρήματα της παρούσας διπλωματικής εργασίας δείχνουν ότι απαιτείται ένα ευρύτερο ηθικό πλαίσιο για την αντιμετώπιση των περίπλοκων ηθικών ζητημάτων που προκύπτουν σε αυτούς τους τομείς, πέρα από την έννοια της ατομικής αυτονομίας.