Η παράλληλη στήριξη στο νηπιαγωγείο και οι απόψεις των εκπαιδευτικών σχετικά με τον ρόλο της
Parallel teaching in kindergarten and teachers' views on its role
Keywords
Αναπηρία ; Παράλληλη στήριξη ; Νηπιαγωγείο ; Ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκεςAbstract
Εισαγωγή: Η παράλληλη στήριξη συνιστά ένα εκ των μοντέλων που εφαρμόζονται για την
διδασκαλία των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, τόσο γενικότερα, όσο και στο
νηπιαγωγείο.
Σκοπός: Η παρούσα μελέτη εξετάζει τις αντιλήψεις των νηπιαγωγών σχετικά με την
παράλληλη στήριξη στο νηπιαγωγείο. Σκοπός είναι η καταγραφή των απόψεων για τα
ισχυρά και αδύναμα σημεία της παράλληλης στήριξης, καθώς και οι αντιλαμβανόμενες
ευκαιρίες και απειλές, προκειμένου να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα του μέτρου και
να προταθούν βελτιώσεις.
Μέθοδος: Η παρούσα έρευνα βασίστηκε στην ποσοτική προσέγγιση. Τα δεδομένα
συλλέχθηκαν μέσω ερωτηματολογίου που δόθηκε σε 48 νηπιαγωγούς. Το
ερωτηματολόγιο περιλάμβανε ερωτήσεις για δημογραφικά χαρακτηριστικά, καθώς και
για τις τέσσερις κεντρικές διαστάσεις της παράλληλης στήριξης: ισχυρά σημεία, αδύναμα
σημεία, ευκαιρίες και απειλές. Η ανάλυση των δεδομένων έγινε με τη χρήση του
στατιστικού προγράμματος SPSS.
Αποτελέσματα: Οι εκπαιδευτικοί αναγνώρισαν πολλά ισχυρά σημεία της παράλληλης
στήριξης, όπως η βελτίωση της συμπερίληψης και της σχολικής ετοιμότητας των μαθητών
με ειδικές ανάγκες, η δημιουργία ίσων ευκαιριών και η προώθηση της ψυχοκοινωνικής
προόδου. Αναφέρθηκαν επίσης περιορισμένα αδύναμα σημεία, με σημαντικότερο την
πιθανότητα εκφοβισμού. Οι εκπαιδευτικοί θεωρούν ότι υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για
βελτίωση της παράλληλης στήριξης, όπως η καλύτερη εκπαίδευση των εκπαιδευτικών, η
συνεργασία με τους γονείς και η χρήση τεχνολογίας. Παράλληλα, καταγράφηκαν μέτριας
κλίμακας απειλές, όπως η ανάπτυξη διαφορετικών πολιτικών για τη διαχείριση της
αναπηρίας και η έλλειψη πόρων. Οι εκπαιδευτικοί που ήταν κάτοχοι μεταπτυχιακού
τίτλου σπουδών αντιλαμβάνονταν περισσότερες ευκαιρίες και λιγότερες απειλές σε σχέση
με τους υπολοίπους. Τέλος, όσο περισσότερους μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες
δίδασκαν οι εκπαιδευτικοί, τόσο λιγότερες αδυναμίες αναγνώριζαν για το εγχείρημα της
παράλληλης στήριξης.
Συμπεράσματα: Η μελέτη κατέδειξε ότι οι νηπιαγωγοί έχουν θετική άποψη για την
παράλληλη στήριξη, αναγνωρίζοντας τόσο τα οφέλη όσο και τις προκλήσεις της. Οι
εκπαιδευτικοί με μεταπτυχιακές σπουδές τείνουν να βλέπουν περισσότερες ευκαιρίες και
λιγότερες απειλές. Επιπλέον, η επαφή με μαθητές με ειδικές ανάγκες φαίνεται να
vi
βελτιώνει τις αντιλήψεις των εκπαιδευτικών για την παράλληλη στήριξη. Για την ενίσχυση
της παράλληλης στήριξης, προτείνονται καλύτερη εκπαίδευση και κατάρτιση των
εκπαιδευτικών, ενεργότερη διοικητική υποστήριξη και αξιοποίηση της τεχνολογίας.
Λέξεις κλειδιά: αναπηρία, ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, παράλληλη στήριξη,
νηπιαγωγείο, στάσεις
Abstract
Introduction: Parallel teaching consists one of the models applied to the teaching of students with special educational needs, both in general and in kindergarten.
Aim: This study examines the perceptions of pre-school teachers regarding parallel support
in kindergarten. The aim is to record views on the strengths and weaknesses of parallel
teaching, as well as perceived opportunities and threats, in order to assess the effectiveness of the measure and to suggest improvements.
Method: This research was based on a quantitative approach. Data were collected through
a questionnaire administered to 48 kindergarten teachers. The questionnaire included
questions on demographic characteristics as well as on the four central dimensions of parallel teaching: strengths, weaknesses, opportunities and threats. Data were analyzed using
the SPSS statistical software program.
Results: Teachers identified many strengths of parallel teaching, such as improving inclusion and school readiness of students with special needs, creating equal opportunities, and
promoting psychosocial progress. Limited weak points were also mentioned, the most important being the possibility of bullying. Teachers consider that there are many opportunities to improve parallel teaching, such as better teacher training, collaboration with parents
and the use of technology. At the same time, moderate threats were recorded, such as the
development of different policies for managing disability and lack of resources. Teachers
who held a postgraduate degree perceived more opportunities and fewer threats than others. Finally, the more students with special educational needs teachers taught, the fewer
weaknesses they recognized for the parallel support project.
Conclusions: The study showed that early childhood teachers have a positive view of parallel teaching, recognizing both its benefits and challenges. Teachers with postgraduate
qualifications tended to see more opportunities and fewer threats. In addition, contact
with students with special needs appears to improve teachers' perceptions of parallel
teaching. To strengthen parallel support, better education and training of teachers, more
active administrative support and use of technology are suggested. The research contributes to understanding the challenges and opportunities of parallel teaching, providing valuable evidence for improving educational policy and practice.
Key-words: attitudes, disability, kindergarten, parallel teaching special education