Μέτρηση δεικτών οξειδωτικού στρες σε συνθήκες που προσομοιάζουν συνθήκες πτήσεων.

Abstract

Η υποξία αποτελεί μια κατάσταση, κατά την οποία ο οργανισμός βρίσκεται σε έλλειψη οξυγόνου για ένα διάστημα. Η υποξία έχει συσχετιστεί με την παραγωγή ελεύθερων ριζών (ROS). Οι ROS, όταν παράγονται στο κύτταρο σε μεγάλες ποσότητες, μπορεί να οδηγήσουν σε εμφάνιση οξειδωτικού στρες. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η διερεύνηση της εμφάνισης οξειδωτικού στρες σε εθελοντές που εκτέθηκαν σε συνθήκες υποξίας. Υλικό και Μέθοδος: Στην έρευνα συμμετείχαν εθελοντές πιλότοι και μαθητευόμενοι πιλότοι που χωρίστηκαν σε δυο ομάδες. Η πρόκληση των συνθηκών υποξίας πραγματοποιήθηκε στο θάλαμο χαμηλής πίεσης του Κέντρου Αεροπορικής Ιατρικής της Πολεμικής Αεροπορίας. Πριν και μετά την δοκιμασία αναλύθηκαν φασματοφωτομετρικά 5 δείκτες οξειδοαναγωγικής κατάστασης, η ανηγμένη γλουταθειόνη (GSH), η ολική αντιοξειδωτική ικανότητα (TAC), η λιπιδική υπεροξείδωση (TBARS), τα πρωτεινικά καρβονύλια (CARB), και η δραστικότητα καταλάσης (CAT) σε δείγμα αίματος των εθελοντών. Αποτελέσματα: Οι δείκτες CARB, TBARS, TAC και GSH δεν μεταβλήθηκαν σε καμιά ομάδα λόγω της παρέμβασης. Μόνο η δραστικότητα καταλάσης αυξήθηκε στην ομάδα των μαθητευόμενων πιλότων μετά την παρέμβαση, καθώς η συγκεκριμένη ομάδα εκτέθηκε για πρώτη φορά σε συνθήκες υποξίας. Επιπρόσθετες διαφορές υπήρχαν μεταξύ των ομάδων στα CARB και στην TAC, οι οποίες δεν σχετίζονται με την παρέμβαση. Οι έμπειροι πιλότοι παρουσίασαν αυξημένα επίπεδα TAC και CARB πριν την παρέμβαση γεγονός που υποδηλώνει κάποιες προσαρμογές που οφείλονται πιθανώς στην ηλικία, αλλά και στην συνεχή έκθεση σε συνθήκες υποξίας. Συμπεράσματα: Το πρωτόκολλο υποξίας επηρέασε διαφορετικά τα επίπεδα δεικτών οξειδοαναγωγικής κατάστασης στους έμπειρους πιλότους και στους μαθητευόμενους, υποδεικνύοντας πιθανές προσαρμογές στην ομάδα των πιλότων.