Οι δυνατότητες ένταξης του πολιτιστικού περιπάτου στην καθημερινή ζωή του παιδικού σταθμού, ως μελέτη περίπτωσης. Απόψεις εκπαιδευτικών της πρώιμης παιδικής ηλικίας, σε παιδικούς σταθμούς εντός του αστικού ιστού της πόλης της Άρτας.

Abstract

Εισαγωγή: Η επαφή και η αλληλεπίδραση των παιδιών προσχολικής ηλικίας με τα ανοιχτά μνημεία και τους χώρους πολιτισμού και ιστορίας σε τοπικό επίπεδο μπορεί να αποτελέσει αφορμή για τη δημιουργία, μελλοντικά μιας βαθύτερης σχέσης με το πολιτισμικό-κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον τους. Ο τρόπος που θα πραγματοποιηθεί εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ιδεολογική στάση των φορέων παροχής τυπικής ή άτυπης εκπαίδευσης, καθώς και των γονέων. Οι εκπαιδευτικοί στην πρώιμη παιδική ηλικία με τις παιδαγωγικές-φιλοσοφικές απόψεις που ο καθένας έχει, παράγουν μαθησιακά αποτελέσματα. Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η διερεύνηση των αντιλήψεων των εκ-παιδευτικών στην πρώιμη παιδική ηλικία στους παιδικούς σταθμούς της πόλης της Άρτας, σχετικά με την αξιοποίηση των τακτικών περιπάτων με τα παιδιά, σαν εργαλείο μάθησης για την προσέγγιση της πολιτιστικής κληρονομιάς. Συγκεκριμένα στους χώρους των μνημείων που είναι αναπτυγμένα στον αστικό ιστό και σε ιστορικές τοποθεσίες ή σε χώρους πολιτισμού. Μέθοδος: Ως ερευνητικό εργαλείο για την μελέτη περίπτωσης χρησιμοποιήθηκε η ποιοτική έρευνα, μέσω ημιδομημένης συνέντευξης με εκπαιδευτικούς που εργάζονται στους πέντε Παιδικούς και Βρεφονηπιακούς σταθμούς, εντός της πόλης . Αποτελέσματα: Η έρευνα καταδεικνύει πως οι παιδαγωγοί θεωρούν την αξιοποίηση του περίπατου με μικρά παιδιά, σε ανοιχτά μνημεία και χώρους πολιτισμού, ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό εργαλείο προσέγγισης της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου τους. Παρά την αφαίρεση των μεγαλύτερων ηλικιών (4 και 5 ετών) από τους παιδικούς σταθμούς, θεωρούν εφικτή την δραστηριοποίηση προς αυτήν την κατεύθυνση, με την παράλληλη τροποποίηση ορισμένων συνθηκών που συνδέονται με την οργάνωση της προσχολικής αγωγής στην πόλη. Προϋπόθεση είναι η ασφάλεια των παιδιών, το συνδέουν με τον αριθμό των εργαζομένων παιδαγωγών αλλά και τη στάση του φορέα εργασίας. Μιλούν για συνεργασίες με τους φορείς πολιτισμού της πόλης, γρήγορη πρόσβαση στην ενημέρωση, ενδυνάμωση της παιδαγωγικής ομάδας, αξιοποίηση των εργαλείων τεχνολογίας στα πρότυπα του Υπουργείου Παιδείας και για τον δικό τους φορέα, καθώς και ενδοϋπηρεσιακές επιμορφώσεις για τον πολιτισμό. Συμπεράσματα: Η καλή πρόθεση απαιτεί εμπιστοσύνη και φροντίδα στους ανθρώπους που υπηρετούν την προσχολική εκπαίδευση, εκσυγχρονισμό των προγραμμάτων και διαδικασίες ανατροφοδότησης με συζήτηση, όλων των εμπλεκόμενων μερών (εκπαιδευτικοί-γονείς-φορείς).