dc.contributor.advisor | Μπερής, Ευάγγελος | |
dc.contributor.author | Συρίγου, Ιφιγένεια | |
dc.contributor.author | Θεοφάνη, Φιλίνα Σπυριδούλα | |
dc.date.accessioned | 2025-03-27T12:38:52Z | |
dc.date.available | 2025-03-27T12:38:52Z | |
dc.date.issued | 2025-02-28 | |
dc.identifier.uri | https://polynoe.lib.uniwa.gr/xmlui/handle/11400/8911 | |
dc.description.abstract | Η ασθένεια της Ίσκας της Αμπέλου είναι μία από τις πλέον καταστροφικές για την αμπελοκαλλιέργεια παγκοσμίως, προκαλώντας σοβαρές απώλειες στην παραγωγή των σταφυλιών, καθώς και στην υγεία των φυτών. Πρόκειται για ένα σύνθετο σύμπλεγμα ασθενειών του κορμού της αμπέλου που επηρεάζει το αγγειακό σύστημα των φυτών και συχνά οδηγεί στον θάνατο τους. Τα κύρια παθογόνα που σχετίζονται με την Ίσκα περιλαμβάνουν τους μύκητες Phaeomoniella chlamydospora, Phaeoacremonium minimum και Fomitiporia mediterranea. Αυτοί οι μικροοργανισμοί προκαλούν νέκρωση των αγγειακών ιστών, παρεμποδίζοντας τη μεταφορά νερού και θρεπτικών ουσιών. Τα συμπτώματα της Ίσκας είναι ποικίλα, περιλαμβάνοντας χλωρώσεις και νέκρωση στα φύλλα, ξήρανση και συρρίκνωση σταφυλιών, καθώς και χαρακτηριστική σήψη του ξύλου. Η μόλυνση γίνεται κυρίως μέσω πληγών που δημιουργούνται κατά το κλάδεμα ή από έντομα, ενώ η εξάπλωση των σπορίων διευκολύνεται από την υγρασία και συγκεκριμένες τιμές θερμοκρασίας. Εκτός από τα κύρια παθογόνα, δευτερεύοντα παθογόνα όπως οι μύκητες Botryosphaeriaceae spp. και Diaporthe spp. συμβάλλουν στην επιδείνωση της ασθένειας, ιδιαίτερα όταν τα φυτά βιώνουν συνθήκες καταπόνησης. Η πρόληψη και η διαχείριση της Ίσκας είναι κρίσιμες για τη βιωσιμότητα της αμπελουργίας. Περιλαμβάνουν πρακτικές καλλιέργειας, όπως η απολύμανση των εργαλείων κλαδέματος, η εφαρμογή προστατευτικών ουσιών στις πληγές, και η χρήση ανθεκτικών υποκειμένων. Επιπλέον, η έγκαιρη διάγνωση μέσω μοριακών τεχνικών ή παρατήρησης συμπτωμάτων μπορεί να περιορίσει την εξάπλωση. Η κλιματική αλλαγή και οι περιβαλλοντικές συνθήκες παίζουν σημαντικό ρόλο στην επιδείνωση της Ίσκας, καθώς δημιουργούν ευνοϊκότερες συνθήκες για την ανάπτυξη των παθογόνων. Η ολοκληρωμένη διαχείριση, που συνδυάζει καλλιεργητικές, βιολογικές και χημικές μεθόδους, αποτελεί τη βέλτιστη προσέγγιση για τη μείωση των απωλειών. Η συνεχής έρευνα είναι απαραίτητη για την κατανόηση της παθογένειας και την ανάπτυξη καινοτόμων λύσεων που θα ενισχύσουν την ανθεκτικότητα των αμπελιών. | el |
dc.format.extent | 72 | el |
dc.language.iso | el | el |
dc.publisher | Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής | el |
dc.rights | Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές | * |
dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές | * |
dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/ | * |
dc.subject | Συμπτώματα | el |
dc.subject | Παθογόνα | el |
dc.subject | Επιδημιολογία | el |
dc.subject | Phaeomoniella chlamydospora | el |
dc.subject | Phaeoacremonium minimum | el |
dc.subject | Fomitiporia mediterranea | el |
dc.subject | Κλιματική αλλαγή | el |
dc.subject | Σύμπλεγμα της ίσκας | el |
dc.title | Μελέτη των συμπτωμάτων, της επιδημιολογίας και των παθογόνων που προκαλούν το σύμπλεγμα της ίσκας της αμπέλου | el |
dc.title.alternative | Study of symptoms, epidemiology and pathogens causing the grapevine esca complex | el |
dc.type | Πτυχιακή εργασία | el |
dc.contributor.committee | Κεχαγιά, Δέσποινα | |
dc.contributor.committee | Ευαγγέλου, Αλεξάνδρα | |
dc.contributor.faculty | Σχολή Επιστημών Τροφίμων | el |
dc.contributor.department | Τμήμα Επιστημών Οίνου, Αμπέλου και Ποτών | el |
dc.description.abstracttranslated | The disease Esca of Grapevine is one of the most destructive for viticulture worldwide, causing significant losses in grape yield, as well as plant health. It is a complex syndrome of trunk diseases affecting the vascular system of vines, often leading to plant death. The primary pathogens associated with Esca include the fungi Phaeomoniella chlamydospora, Phaeoacremonium minimum, and Fomitiporia mediterranea. These microorganisms cause necrosis in vascular tissues, obstructing water and nutrient transport. The symptoms of Esca are diverse, including chlorosis and necrosis of leaves, berry shriveling, and characteristic wood decay. Infection primarily occurs through wounds caused by pruning or insects, while spore dissemination is facilitated by moisture and specific temperature ranges. In addition to primary pathogens, secondary pathogens such as Botryosphaeriaceae spp. and Diaporthe spp. exacerbate the disease, particularly when plants experience stress conditions. Preventing and managing Esca is critical for sustainable viticulture. Effective practices include disinfecting pruning tools, applying protective substances to wounds, and using resistant rootstocks. Early diagnosis through molecular techniques or symptom observation can help limit its spread. Climate change and environmental conditions play a significant role in worsening Esca, as they create more favorable conditions for pathogen development. Integrated disease management, combining cultural, biological, and chemical methods, is the optimal approach for minimizing losses. Continuous research is essential to understand the pathogenesis and develop innovative solutions that enhance vine resilience. | el |