Αξιολόγηση μηχανικών ιδιοτήτων οδοντιατρικών ρητινών

Abstract

Ο σκοπός αυτής της εργασίας είναι να μελετηθούν και να αξιολογηθούν οι μηχανικές ιδιότητες δύο ειδών οδοντιατρικών ρητινών, των μικροϋβριδικών και των νανοϋβριδικών. Η αξιολόγηση αυτή στοχεύει στο να απαντηθεί το ερώτημα αν οι δύο αυτές ρητίνες έχουν σημαντικές διαφορές που μπορούν να επηρεάσουν την αποτελεσματικότητα τους ανάλογα με το σημείο στο οποίο θα τοποθετηθούν. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στην έρευνα αυτή είναι μία μικροϋβριδική ρητίνη, μία νανοϋβριδική ρητίνη, ένα καλούπι εξαγωγής επιθυμητού μεγέθους ρητινών, δύο συσκευές φωτοπολυμερισμού (μία με λάμπα ιωδίνης και μία με λάμπα LED), ένας οδοντιατρικός μικροκινητήρας για την λείανση των ρητινών, και ένα σκληρόμετρο για την μέτρηση σκληρότητας των ρητινών εφαρμόζοντας μέθοδο Vickers. Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε για το βέλτιστο δυνατό αποτέλεσμα ήταν αρχικά να δημιουργηθούν δείγματα ρητινών με συγκεκριμένο καλούπι, στη συνέχεια τα δείγματα να πολυμεριστούν και να λειανθούν και τέλος να σκληρομετρηθούν. Τα αποτελέσματα καταγράφηκαν και αναλύθηκαν ανάλογα με το είδος και το πάχος των ρητινών και την μέθοδο φωτοπολυμερισμού με περιγραφική στατιστική. Διαφορές μέσων τιμών αξιολογήθηκαν με το student t-test. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της σκληρομέτρησης, η νανοϋβριδική ρητίνη παρουσιάζει μεγαλύτερη σκληρότητα από την μικροϋβριδική ρητίνη ανεξάρτητα από την μέθοδο πολυμερισμού. Λαμβάνοντας υπόψη και το κόστος των δύο ειδών ρητίνης προτείνεται για μικρά πάχη να τοποθετείται νανοϋβριδική ρητίνη ενώ για μεγάλα πάχη να τοποθετείται η μικροϋβριδική καθώς φέρει τα ίδια αποτελέσματα.