Οι γονιδιακοί πολυμορφισμοί της SIRT1 ως δείκτες στην εμφάνιση Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2

Abstract

Εισαγωγή: Το γενετικό υπόβαθρο αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου στην παθογένεση του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Η σιρτουΐνη 1 (SIRT1) είναι μία NAD+ - εξαρτώμενη αποακετυλάση η οποία ανήκει στην οικογένεια των ρυθμιστών σιωπηλής πληροφορίας 2 (Sir2). Ο ρόλος της έχει επισημανθεί σε μονοπάτια που συνδέονται με ευαισθησία σε αλλαγές στη θρέψη και τη σηματοδότηση ινσουλίνης και αλλά και στη ρύθμιση της ομοιόστασης της γλυκόζης. Πρόσφατες έρευνες έχουν μελετήσει το ρόλο κλειδί της SIRT1 στην αντίσταση στην ινσουλίνη και την εμφάνιση σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Σκοπός: Στην παρούσα μελέτη εξετάστηκε η συχνότητα εμφάνισης δύο λειτουργικών πολυμορφισμών μιας βάσης, των rs12778366 (C/T) και rs3758391 (C/T), σε πληθυσμό υγιών ατόμων και ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη και την πιθανότητα συσχέτισής τους με την εμφάνιση της ασθένειας. Μέθοδος: Το δείγμα της μελέτης ήταν συνολικά 49 συμμετέχοντες και αποτελούνταν από 32 εγκυμονούσες ( n=7 με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 , n=12 με σακχαρώδη διαβήτη κύησης, n=4 με προεκλαμψία και n=9 χωρίς κάποια πάθηση) και 17 ασθενείς (n=15 με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και n=2 χωρίς την πάθηση). Απομονώθηκε αρχικά DNA από τον σκελετικό μυ των εγκυμονουσών και ολικό αίμα από τους ασθενείς. Οι αλληλουχίες – στόχοι των 2 πολυμορφισμών πολλαπλασιάστηκαν μέσω της μεθόδου PCR με την προσθήκη των εκκινητών για τον rs12778366 : forward primer 5’-TAAGGCTTCTAGGACTGGAGATGA-3’ (STR1) και reverse primer 5’-GTCCCTTAAGCCTAGTATGGGTTC-3’ (STR2) και για τον rs3758391 εκκινητές: forward primer 5’-GTCACGCAGGTAATTGATGCAG-3’ (STR3) και reverse primer 5’-GGCTTAGTGGAAAGCCCTTC-3’ (STR4). Ακολούθησε, σε επόμενο στάδιο, χρήση των περιοριστικών ενζύμων HpyCH4III για τον rs12778366 και Ν1aIII για τον rs3758391. Υπολογισμοί και στατιστικές αναλύσεις με τη χρήση του χ2 τεστ (chi-square test) διεξήχθησαν προκειμένου να εξεταστεί η συχνότητα εμφάνισης των διαφορετικών γονοτύπων και η αλληλεπίδραση των αλληλόμορφων με την παρουσία του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Αποτελέσματα: Όσον αφορά τον πολυμορφισμό rs12778366, η πλειονότητα των ατόμων της μελέτης έφερε τον γονότυπο ΤΤ χωρίς όμως να υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα άτομα που είχαν διαβήτη τύπου 2 και σε αυτά που δεν έφεραν τη νόσο (77,3% vs 66.6%) ενώ παρόμοια τάση παρατηρήθηκε και για τους ετεροζυγώτες στις δύο ομάδες (22,7% vs 33.4%). Επιπροσθέτως, δεν σημειώθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση ανάμεσα στην παρουσία του αλληλόμορφου C και την ευαισθησία στη νόσο (p – value = 0.221˂ 0,05). Για τον πολυμορφισμό rs3758391, ο γονότυπος CT εμφανίζεται σε μεγαλύτερα ποσοστά στα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη σε σχέση με όσους δεν έχουν διαβήτη (54,5% vs 33,4%) ενώ ο γονότυπος CC σε μεγαλύτερο ποσοστό στα άτομα που δεν φέρουν τη νόσο συγκριτικά με τους νοσούντες (55,5% vs 36,3%). Ο γονότυπος ΤΤ εμφανίζεται σε παρόμοια ποσοστά στις 2 ομάδες, με σακχαρώδη διαβήτη και μη, σε ποσοστά 9.1% και 11.1% αντίστοιχα. Παρ΄ όλα αυτά το αλληλόμορφο Τ δεν συνδέεται με ευαισθησία στην εμφάνιση σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 p – value = 0.225 < 0.05). Συμπεράσματα: Δεν βρέθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση ανάμεσα στην παρουσία των αλληλόμορφων και τον κίνδυνο εμφάνισης σακχαρώδη διαβήτη για τους δύο πολυμορφισμούς rs12778366 και rs3758391.