Χρήση υδροβιότοπων στην επεξεργασία των υγρών αποβλήτων των οινοποιείων

Abstract

Η εδαφική επέκταση των οινοποιητικών περιοχών σε γεωγραφικά μέρη πέραν του παραδοσιακού ευρωπαϊκού τόξου και η άνοδος των ποσοστών κατανάλωσης του οίνου στις αναπτυσσόμενες χώρες οδήγησε σε αύξηση της παγκόσμιας παραγωγής οίνου και κατ’ επέκταση και σε αύξηση των όγκων των αποβλήτων της οινοποιητικής διαδικασίας. Παρότι τα οινοποιεία δεν θεωρούνται ως ο πιο καθοριστικός δευτερογενής τομέας της βιομηχανικής ρύπανσης, ειδικά σε ζώνες που καλλιεργούνται οι άμπελοι και παράγεται ο οίνος, στις οποίες η συγκέντρωση των οινοποιητικών μονάδων είναι υψηλή, η μη εφαρμογή της νομοθεσίας και η ελλιπής επεξεργασία των υγρών αποβλήτων μπορεί να επιφέρει δυσμενείς συνέπειες στο περιβάλλον. Απόβλητα προκύπτουν σε όλα τα στάδια της οινοποιητικής διαδικασίας με κρισιμότερο το στάδιο όπου και παράγονται οι μεγαλύτερες ποσότητες με την υψηλότερη συγκέντρωση οργανικών ενώσεων καθώς και τη περίοδο του τρύγου. Τα υγρά απόβλητα των οινοποιείων αποτελούνται στην πλειονότητα από νερό και πιο συγκεκριμένα περίπου σε ποσοστό 78% είναι νερό, ενώ στο υπόλοιπο 22% περιλαμβάνονται τα οργανικά οξέα, τα σάκχαρα, οι αλκοόλες και οι υψηλού μοριακού βάρους πολυφαινόλες. Τα δεδομένα ερευνών όσον αφορά τις ποσότητες αποβλήτων που παράγονται ποικίλουν αρκετά και κυμαίνονται από 1-7 λίτρα υγρών αποβλήτων για κάθε λίτρο οίνου που παράγεται. Παράλληλα σημαντική πληροφορία αποτελεί πως το 25-80% των ποσοτήτων των υγρών αποβλήτων παράγεται κατά την χρονική διάρκεια του τρύγου. Οι επιπτώσεις από την αλόγιστη απόθεση των αποβλήτων οίνου στο περιβάλλον επιφέρει μια σειρά δυσμενών επιπτώσεων. Οι επιπτώσεις αυτές οδήγησαν στην επιτακτική ανάγκη για τη θέσπιση της νομοθεσία όπως ο νόμος Κ.Δ.Π. 38/2007 για τη προστασία των υδάτων από την ρύπανση. Προκειμένου να μπορέσει να περιορισθεί και να ελεγχθεί η αλόγιστη απόθεση των αποβλήτων από τα οινοποιεία, υπάρχουν διαθέσιμες τεχνικές επεξεργασίας αυτών με σκοπό την επαναχρησιμοποίηση τους. Μια από τις πιο διαδεδομένες εξ΄ αυτών είναι η επαναχρησιμοποίηση τους ως μέσο άρδευσης στον αμπελώνα.